Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.1964, Side 25

-
: .
lil
v\^ þ$si*í$?** ''%'í f a' \ Y A- "'
r. ••’■.• V;-"' 'I-
»issis»ss<iiasiiii
• •
-• '» >' gfe£V » J-f *,V ‘ * \K
‘ \ v A'a'^íSí'C? 13$| ^ y V'?^' töö
ipijtespsíi
KS|Íf|spSSl
lÉlÍltf
.

'
þvf, að það er anzi kait, fsrek er með
meira móti og suðurbankarnir lokaðir.
Við erum á Nafnlausa bankanum, sem
er annar þeirra „banka“, sem íslending-
ar hafa fundið hér við V-Grænland.
Hinn er „Kaflinn", smáflóki suðvestur af
Friðrikshavnsbankanum, en þar er oft
mikill fiskur á vorin.
8. júlí.
Við vorum ekki búnir að fá í skipið,
en okkur vantar nú lítið, og ætlum við
að taka það í Julianehaabs-bugtinni í
nótt og á morgun, eða við verðum að
gera það, því að löndun er ákveðin
sunnudaginn 15. þ.m., en þann dag byrja
hundadagarnir og þá fríið mitt.
í Djúpkjaftinum 4. jan. 1958
Jæja, frændi! Nú erum við líklega að
stima upp að landinu í brjáluðu austan-
roki og stórsjó. Trollið var búkkað kl. 15,
en lónað svo á staðnum til kl. 16.30, til
að sjá, hvað yrði úr þessu, og þegar
sást, að heldur bætti á veðrið, heldur en
hitt, var lagt á flótta.
1. og 2. í nýári fiskuðum við alveg
þriðja part af því, sem við þurftum í
skipið, en síðan höfum við varla haldið
við soðmat, enda oft á tíðum orðið að
lóna í veðrið, þótt við höfum ekki flúið
upp fyrr en í dag.
Lif sjóarans er ærið brellið. Því skyldi
enginn vera undrandi, þótt ljóð sjóarans
væru það líka. Ég held, að sjóarinn sé
alveg sérstök manntegund, enda sagði
rússneskur vísindamaður, — ég ias það
ábyggilega í Mogganum, — að til væru
aðeins þrenns konar menn: lifandi menn,
dáuðir menn og sjómenn. Þetta er að
nokkru rétt, en hann gleymir bara, að
það eru lfka til kvénmenn!
Núna rétt í þessu, klukkan er 19,15, eX
stoppað. Ég hef ekki farið 'upp, en ég
finn, að við erum í Djúpkjaftinum. Ég
fékk að halda jólin í landi að þessu
sinni. Það er sjaldgæft hjá mér. Ég heM
ég sé búinn að halda 18 jól úti á sjó, og
þá 21 í landi. Ekki fór ég í kirkju, og
sakna ég þess nokkuð, en það var bara
aldrei tími til þess. Maður má ekki einu
smni vera að því, að sinna þörfum sálar-
innar í landi. Það er svo mikið, sem þarf
að gera fyrir líkamann þessar fáu stund-
ir, sem stoppað er í landi.
Ég vona samt, að almættið sé ekki að
erfa það við mig, þegar að því kemur,
að ég þarf að leita eftir húsaskjóli hinum
megin.
við bryggju á Flateyri. Ekki fór ég samt
í land. Ég hef ótrú á að byrja árið í landi
þar. Hef reynt það einu sinni, og það
ár varð mér ekki eins ástúðlegt eins og
ég hefði kosið. Ég er vitanlega svolítið
hjátrúarfullur, eins og aðrir sjómenn. Það
.íylgir starfinu.“
Hér skulum við láta staðar numið að
sinni með rabbið og ljóðin hans Steina
fiænda míns sjóara.
Þetta ætti samt að varpa nokkru ljósi
á líf og ævikjör sjóarans, sýna fólki, að
lii sjómanna okkar er ekkert sældar-
brauð. Þess vegna er það, að þeir öfunda
okkur hina af því, að fá að eyða kvöld-
unum heima, þess vegna vilja þeir líka
hafa svolítið meira fyrir snúð sinn, og
þeir eiga líka að hafa hærra kaup en við
hinir.
Öllum fiskimönnum og farmönnum
sendast með línum þessum beztu jóla-
óskir.
FriðriJc Sigurbjörnsson.
Sa guli veltur ur pokanum a dekkiö'.
Hérna vært ævin aum,
ef ei mættu sveinar,
eigi lítinn
yndisdraum
um íslenzk blóm og greinar.
Á 32. degi.
Þá er
þessu að Ijúkfl,
þrælar £if sér strjúka
fjögra vikna,
foj og bjakk,
er farðar þeirra búka. —
Er nú
allt að fyllast,
æstar taugar stillast. —
Er fleytan skríður
fyrir Hvarf,
ferðalokin hyllast.
18. júní 1958.
Já, við erum að mjaka okkur heim,
Wan hádegið, því að allhress mótvindur
hefur verið að ergja okkur, og báturinn
er mjög þungur og tekur hvern sjó
framan yfir, en hann léttist, þegar við
Jcomumst fyrir Hvarf í saltari sjó.
20. júní.
Við mjökumst heim. Það er annars
merkilegt, hvað heimleiðin er alltaf
Boiklu lengri en útleiðin. Máski hefur
Einstein, gyðingurinn, þið vitið, verið á
*ogara fyrst, þegar hann fór að brjóta
heilann um afstæðiskenninguna? Ég hef
heyrt, að í heiminum væru bara til 12
Ihræður, sem skildu hana, og þið hafið
Vafalaust heyrt það lika, en nú er ég
■á þrettándi, sem skil hana. — Við vor-
Pín þrjá sólarhi-inga og 19 tíma út á
miðin, en erum nú búnir að vera langt
I eilífð á leiðinni heim, en erum samt
Jítið meira en hálfnaðir.
29. júní.
Ég er nú aftur á leiðinni fyrir Hvarf,
þó ekki til langdvalar, því að nú erum
Við á fs, eigum að fiska í fs, meina ég. •
Klukkan fjögur aðfaranótt afmælis-
dags míns, náðum við loks Reykjavík.
Var það nóg til þess, að ég gat með
sóma mætt í minni eigin veizlu,
„Árin frá mér fjúka,
fækka gleðistundir.
Brátt í kistu kjúka
kúrir torfi undir.“
Hvert fer sálin síðan
seggur engin veit,
— en þó kæfa kvíðann
kristin fyrirheit.
3. júlí.
Langur ætlar hann að verða þessi túr,
eða lengri en ég gerði ráð fyrir. Ég ætl-
aði að verða heima 7. júlí, af þvi að þá
var ég búinn að ákveða að fara í sumar-
frí. Ég ætlaði svo sem ekkert sérstakt.
Bara eitthvað út í náttúruna með tjald,
prímus og skaftpott. Það finnst mér
mest gaman. Aka bara eitthvað út í sveit-
irnar. Tjalda og flatmaga svo í sólinni,
eða rölta um fjarri alfaraleiðum. Annars
má mér vera sama, hvort ég legg af
stað út í náttúruna 7. eða 14. júlí, en
ég hafði einhvern veginn talið mér trú
um, að ég þyrfti að fara 7. júlí, líklegast
af því, að ég fór þann 6. í fyrra. Þótt
sumarið okkar sé stutt, er það varla
búið fyrr en seint í ágúst, svo að ég hlýt
að hafa nógan tíma til að velta mér í
grasinu og hugsa um leyndardóma al-
heimsins, eða það sem er lang bezt, —
að hugsa ekki neitt.
Ég hef gleymt að geta þess, alls ekki
þannig, að það skipti neinu máli svo
sem, en bara til gamans, af því að þið
voruð eiginlega um borð allan Græn-
landstúrinn í vor, — að fiskurinn vigt-
aði 421 tonn, sem úr skipinu kom, — og
er það stór ,,stakkur“.
6. júlí.
Aflabrögðin eru nú heldur léleg hér,
en veðrið má heita gott að öðru leyti en
38. tbL 1964
LESBÓK MOHGUNBLAÐSINS 25