Lesbók Morgunblaðsins - 21.11.1965, Blaðsíða 3

E inu sinni að sumarlagi, þegar
vatnaliljurnar voru í blóma og hveiti-
kornið þroskaðist í oxunum, tók afi
hans hann með sér í langa gönguferð
upp með ánni til að heimsækja Crow
frænda hans. Hann hafði svo lengi heyrt
bvo margt dásamlegt og stórkostlegt
um Crow frænda, að hann vissi þá
þegar, að hann var mesti veiðimaður í
heimi.
„Hann er snillingur, hann Crow
frændi þinn“, sagði afi hans. ,,Hann
gæti hvenær sem er fengið sér þvotta-
snúru, bundið við hana múrstein, beitt
hann með kökubita, gengið út og veitt
geddu eins langa og handlegginn á
þér“.
Þegar hann spurði hvers konar köku,
virtist afi hans gramur og sagði, að
það væri líkt strák að spyrja þess kon-
ar spurningar.
,,Hvaða köku sem er“, sagði hann.
„Sódaköku. Er það ekki sama? Kúr-
ennuköku, jólaköku, ef þér sýnist svo.
Hvað sem er. Ég yrði ekki hissa, þó að
hann veiddi væna geddu á vínartertu“.
,,Ekkert annað en geddu?“
„Stundum“, sagði afi hans, „hefi ég
séð hann sitja á bakkanum, þegar hit-
inn var kæfandi eins og í bakaraofni og
enginn fékk neitt, ekki einu sinni á
blóðsugu. Og þá dró frændi þinn þær
í tugatali, rétt eins og þegar maður
tínir baunir úr skálp.“
FRÆNDI GAMLI
Eftir H. E. Bafes
„En af hverju er hann frændi minn“
fiagði hann, „þar sem móðir mín á
engan bróður og ekki heldur faðir
tninn?“
,,Sjáðu til“, sagði afi hans. „Raun-
verulega er hann frændi móður þinn-
ar. En við köllum hann öll Crow
frænda.“
,,Og hvar á hann heima?“
„f>ú munt sjá það“, sagði afi hans.
„Alveg út af fyrir sig, í ofboð litlu
húsi við ána.“
Hann var í fyrstu mjög undrandi,
er hann kom auga á þetta ofboð litla
hús. Það líktist reyndar svörtum tjörg-
uðum báti, sem annaðhvort hefði runn-
ið niður brekkuna og staðnæmzt án
þess að komast á flot eða honum hefði
ekolað upp í flóði. Þakið, úr brúnum
þaksteini, var undið og skælt, og hlið-
arnar voru að mestu byggðar úr tjörg-
uðum bjórtunnustöfum, að því er hon-
um virtist. Gluggarnir tveir með ör-
smáum rúðum voru á stærð við skák-
borð, og Crow frændi hafði neglt und-
ir hvorn fyrir sig syllu úr tinplötu,
sem enn var skínandi blá, og á hvorri
fyrir sig stóð með hvítum bókstöfum
„ • erkjatöflur" á haus.
Allt umhverfis húsið óx hátt sef. Það
umlukti húsið eins og risavaxið skrjáf-
andi korn. Nokkurn spöl handan við
havaxið sefið rann áin framhjá i breiðri
bugðu, en með þungum, tignarlegum
suaumi, full af hvítum eyjum vatna-
liija, sem voru eins stórar og tebollar
og glóandi gular í miðjunni í sólskin-
inu.
. rionum fannst þessi staður með vatna
liljunum, agnarlitla húsinu og sefskóg-
inum stóra, sem muldraði í mjúkt,
brúnt skeggið, vera sá fallegasti, sem
hann hafði nokkru sinni séð.
,,Er nokkur hér?“ kallaði afi hans.
„Crow, er nokkur heima?“
Hurðin stóð í hálfa gátt, en í fyrstu
kom ekkert svar. Afi hans ýtti betur á
hurðina með fætinum. Sefið hvíslaði
niðri við ána og var svarað frá húsinu
með hljóði, sem líktist marri í rúm-
fjöðrum.
„Hver er þar?“
„Það er ég, Crow“, kallaði afi hans.
„Lukey. Ég tók drenginn með mér, svo
að hann fengi að sjá þig.“
S tórvaxinn rjóður maður með
rauðleitt hár kom fram í dyrnar. Bux-
urnar hans voru svartar og mjög þröng
ar. Augun voru vot og skærblá eins
og rendurnar í skyrtunni hans. Hann
hélt uppi um sig buxunum með leður-
belti með látúnsbólum eins og þeim,
sem eru á aktygjum.
„Ég bjóst við, að þú værir úti að fá
gedduna“, sagði afi hans.
„Það er of heitt. Hvernig líður Luk-
ey, karlinum? Ég hefi ekki séð þig ný-
lega, Lukey, karlinn.“
Varir hans voru mjög þykkar og
rauðar og votar eins og kýrgranir. Upp
úr honum brauzt glaðlegt hvellt hljóð,
eitthvað á milli ropa og hláturs.
„Ætliði ekki að líta inn?“
I eina herbergi hússins var járnrúm,
sem yfir var breitt gamalt, rauðköfl-
ótt hrossáklæði. í einu horninu var stór
leirpottur og einnig var þarna óheflað
viðarborð, sem á voru óhreinir bollar
og diskar og tinketill. Tvær tágakörf-
ur og sigð stóðu úti í öðru horni.
Crow frændi teygði úr sér í allri
sinni lengd á rúminu eins og hann væri
mjög þreyttur. Síðan reisti hann hnén.
Kviður hans var þrýstinn eins og kæfu-
belgur í svörtu buxunum, sem voru
mosagrænar á hnjánum og setunni.
„Hvernig er veiðin?“ sagði afi hans.
„Ég hefi verið að segja drengnum .... “
Crow frændi hló djúpum hlátri. Það-
an Sem sólin skein á tjargaðan hús-
vegginn, barst lykt af sólbakaðri tjöru.
En þegar Crow frændi hló, barst öl-
gerslykt út í loftið.
„Ég hefi nú ekki fengið mikið þetta
sumarið", sagði Crow frændi. „Það hef-
ir ekki rignt nóg“.
„Ekki eins og sumarið, sem þú fékkst
þann stóra niðri við mylluna. Ég man,
að þú sagðir mér...........“
„Það er alltof heitt og þurrt“, sagði
Crow frændi. „Það er eins og hálsinn
á manni sé fullur af sagi“.
„Þú manst eftir því sumri?“ sagði
afi hans. ,,Enginn fékk neitt nema þú“.
„Bragðaðu á brjóstbirtunni", sagði
Crow frændi.
Drengurinn velti fyrir sér, hver þessi
brjóstbirta væri, og bráðlega sá hann
sér til undrunar, að Crow frændi og
afi hans voru að drekka hana. Hún
kom úr dökkgrænni flösku og var tær
og ljósbrún eins og kalt te í glösunum
tveim.
Framhald á bls. 14.
Guðinn þögli
Eftir Björn Gunnarsson
Grimmúðlegur dökkvi kólguskýjanna
við rönd hins iðandi lagar
er dularfullt tákn þitt
um seintekið skeið
þrungið óræði og dapurlegri vissu
um hvarf er eg vænti.
Skeið mitt er vitstola flótti
frá augnabliki til augnabliks
en hæðnislegt glott þitt fylgir mér
ofar dökkva 9kýjanna
handan seilingar.
Hyldjúp nóttin er vitni mitt
um harðýðgi þína og skeytingarleysi
er þú gerðir ferð mína hingað-
Eg er mér meðvitandi um
örvita hringrás sólkerfanna
og ótti minn er án takmarka.
38. tbl. 1965
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 3