Alþýðublaðið - 09.02.1922, Blaðsíða 1

Fimtudaginn 9 febrúar.
33 tölubiað
1922
f erJrik }. S. Oliissoi
og hvíti dómurinn.
Jarðarför elsku litla drengsins okkar, Guðmundar, fer fram á
morgun, föstudag 10., og hefst kl. I e. h. á heimili okkar Bergstaðastig 22.
Guðný Þ. Kristjánsdóttir. Guðmundur Einarsson.
Máí Hendriks J. S. Ottóssonar
sýnir bezt eðli dómsins er kveð-
inn var upp 4. febr.
Hendrik barinn með járnhnú
um 18. nóv. af fylgdarliði lög
reglunnar, svo hann féll i öngvit
Hafði lögreglan hann með sér á
stöðina, en slepti honum eftir
nokkra tfma.
Hvers vegna slepti hún hon-
um? Auðvitað af því yfirmenn
lögreglunnar sáu enga ástæðu til
að halda honum.
En á fimta degi þar frá kemur
heil herdeild af hvítliðum til þess
að handtaka hann, og svo er
honum haldið í sex daga í ströngu
fangelsi meðan verið að „rana
saka* þær sakir, sem lögreglan
fimm dögum áður áleit svo litil
fjörlegar, að engin ástæða væri
til þess að halda honum, þrátt
fyrir það þó þeir væru komnir
með hann á stöðina.
Hendrik er dæmdur fyrir það
sem skeði 18. nóvember, svo hér
er um stórkostlega stefnubreytingu
að ræða hjá þeim sem með völd
in fara.
Hvað veldur svo þessari stefnu
breytinguí Hvað gerir mismuninn?
Það sem gerir mismuninn er
það, að á þessum fimm dögum
er auðvaldsskríllinn búinn að æsa
sig sjálfan svo upp, að hann er
búinn — auðvitað algerlega ólög-
iega — að hrifsa völdin af hinni
löglegu lögreglu, og gengur æðis
genginn um borgina og handsam
ar milii 20 og 30 manns — flest
menn sem svo engar sakir er
hægt að bera á, en þó yar haldið
l fangelsi sumum 2 til 3 daga.
Hvtð ér Hendrlk dæmdur íyrir?
Hann hefir ekki veitt lögreglu-
manni eða neinum öðrum neinn
áverka. Maðurinn sem í sumar
riíbeinsbraut Sæmund lögregluþjón
cslapp með því að borga sekt og
skaðabætur. Það er langt frá þvf
að n ér misifki það að manninum
var slept. En mér ofbýður það
himinhrópandi ranglæti, að Hend
rik skuli vera dæmdur í 20 daga
fangelsi tpp á vatn og b auð af
þvf að hann var ekki drukkinn og
sló ekki Sæmund
Eg veit að dómurinn fær ekki
mikið, hvorki á Hendrik, né hina
sem dæmdir eru (eg mun minn-
ast á þá sfðar).
Og hvað mér sjálíum viðvfkur,
þá býst eg varla við, að auð
valdið hafi trú á þvf, að eg kikni
mikið við tunn, né að eg „batni*
við hann
En eftir er að vita enn hver
áhrifin verða, sem þessi dómur
hefir á réttarmeðvitund almennings.
Eg hygg, að flestir muni álíta
hann f samræmi við aðfarir hvfta
herliðsins 23 nóvember.
Eða heldur auðvaldið, að ís-
Ienzk alþýða sé alveg skaplaus?
Ólafur Friðrikstm.
Jrteí augun tpin.
Eg hafði gengið út í bæfnn.
Og margt var þar að sjí: Heiðr-
aða broddborgara með ístru, vei
klædda. Tötrum klædda verka
menn, skinhoraða og óhreina.
Hefðarfrúr, klæddar silki frá hvirfli
til iijn, svfnaldar og sællegar.
öreigakonur með rifnar flfkur og
skinhoruð audlit. Hárið úfið og
óhreint
Eg hugsaði margt. Eg hafði
verið kapitalistl — eða réttara sagt
með. augun aftur frá fæðingu. En
nú fanst mér eins og eitthvað
streymdi inn í sái mfna. Eitthvað
sem eg verulega vissi ekki hvað
vsr. Hugur minn reikaði til og frá.
Til skorpnu andlitanna og sællegu
drósanna.
Hvernig gat staðið á þessu?
Hversvegna litu mennirnir svona
út? Var það af þvf að þeir væru
syndum hlaðnir ? Af þvf þeir hefðu
gert eitthvað ijótt? Var guð að
hefua gerða þcirra? Voru syndir
feðranna að koma niður á börn
unum ? Var guð að sýna vald sitt
á þcssum aumu mannskepnum?
Nei, það gat ekki verið, þvl —
mér fanst það ekki réttlæti.
Hvers áttu þeir þá að gjalda?
Þeir áttu ekki að gjaida neins.
Þeir höfðu orðið undir i baráttunni
fyrir Iffinu. Þvi lifi sem guð hafði
gefið þeim.
Var það réttlæti ? Og svo var
eg ekki lengur kapitalisti Eg fann
og sá að það þurfti breytinga.
En nú var eftir að finna það
merki — þá hugsjón — sem eg
gæti barist fyrir til hjálpar þeim
undlrokuðu.
Og eg leitaði og fann. Fann'
það sem hjarta mitt þráði. Hug-
sjón og afl til að bæta kjör mann-
anna. Eg fann það alt í .socla-
lisiua*. Eg byrjaði. En fljótt fann
eg hvað baráttan var erfið. Þvf
mennirnir voru svo heimskir. Þeir
gátu eltki felt s)g við hugsjón
mfna. En af hverju? A( þvf að
húu færði frelsi og réttlæti. Af
þvf að hún kom í bága við hið
kapitalistiska þjóðfélag. Af því
hún var ný. Þeim fanst það skylda
sfn að þræla. Þeir trúðu því í
hreinskilni, sem skáldlð segir i
grerojublandinni hæðni:
„Þið sem erað valdir til að vinnaf
vilið ei þó kennið þreytu leiða.
/