Lesbók Morgunblaðsins - 01.10.1967, Síða 16
FP> ftafc (iifiÐifí H J'oL'
T/tKIN jvnviu X pg L
Ve*P-
H KTfí
Lfl woif)
SCft
H»R-
fíOR)
Hufl
SPfll?
MlV/'*.
flR
OI?ÐFi
t. fy.tr)
f'lAWRí
HflFM
ÍPTór
V
YoPM
é(fWi<
/MPI
íief/u
m
hwif/
n h &i
6 rtrt/.
x.“jn.
5P/í-
//v
seúMiR
+
FHM
ViP-
SÓ7
£i«fiH
ift
IFRfírr
fRÖtL
fMáU
HU4-
uTur
FUCtL
fLSoTi
(TftF-
u R
fuMo-
PM -
MFMW
Zf/lH
FiJKí
e//o-
l M 6
H/E6
yifcLlR
i y
\útr
C,RiPfl
veiuc
RFC,A-
HLun.
oFUít
K»n ig
TSoflif
LEIT
(KÍLfl-
StTuK
Hl'flLf
/fn ew
fl^
í.rfl
t. '/K-
fllfli-
HlvTuM
ILL-
HÍ’cTríC
M Úí
oflR-
I Ð
a'
5Tt?-
f»un-
U\ R
ík'i P
-faecM
nrFe-[
RMIIT
FHTfS-
R f>
PlflM-
ft R
ftpí -
Kll-
M&l-Í
fftTfJ.
KASSI
o'nntip
If» Ol
Mi LTr
STFFiIR
CtVLTfl
U o FT■
reCc-
nHpflR
hnui
Hfíórr
flWT-
IR
IRB-
FflR
feu.
/-flMD
$ fl Hl-
Hlf.
EMP//I5
,UV
HR/Ö
ftST
Rf1
R\
V'iH-
5pP-
fl 9-
Lausn á síðustu krossgáfu
Eftirfarandi spil er lærdómsríkt hvað
snertir úrspil. Því miður finna ekki all-
ir spilarar vinningsleiðina þótt auðveld
sé og þegar bent hefur verið á hana,
finnst öllum sjálfsagt að haga úrspil-
inu eins og gert er.
Norður.
A A-9-6-4
¥ A-D-8
0 7-6-2
* K G-7
Austur.
A G-5
¥ K-G-6-4-3
0 D-G-10
4» D-10-9
Suður.
A K-D-10-8-2
¥ 2
4 K-5-4-3
Jf. Á-8-3
Suður er sagnhafl I 4 spSðum og vest-
ur lætur út spaða 7. Hvernig á að vinna
spilið?
Sagnhafi drepur heima með kóngi,
lætur út hjarta 2, drepur í borði með
ási, lætur út hjarta 8 og trompar heima.
Nú er tromp láti'ð út, drepið í borði
með ási, hjarta drottning látin út og
trompað heima.
Sagnhafi lætur nú út tígul 3, austur
fær slaginn og lætur væntanlega tígul
út aftur, sem sagnhafi gefur. Austur
lætur enn út tígul, en nú drepur sagn-
hafi með kóngi, vestur drepur með ási
og fjórði tigullinn hjá sagnhafa er orðinn
góður. Getur sagnhafi nú kastað laufi úr
borði í tígulinn og vinnur þannig spil-
ið.
Vinningsleiðin er afar einföld og ef
spilin eru athuguð nánar kemur í ljós að
sama er hvernig tígullinn skiptist milli
andstæðinganna, spilið vinnst alltaf á
þennan hátt.
Vestur
A 7-3
¥ 10-9-7-5
♦ A-9-8
A 6-5-4-2
Það er oröið áhyggjuefni hér á
/.slandi hve hlutfallslega fáir Ijúka
langskólanámi miðað við ná-
grannaþjóðir okkar. í æ ríkari mœli
eykst skilningur okkar á því, að
menntun og sérþjálfun til starfs
eru ekki aðeins einkamál hvers ein-
staklings heldur mál, sem varðar
samfélagið allt. Áherzla á þessa hlið
málsins kemur fram í ýmsum já-
kvœðum endurbótum, sem þegar
hafa verið gerðar. Þannig er hlið-
sjón höfð af vœntanlegri þörf þjóð-
félagsins í hinum ýmsu atvinnu-
greinum í starfsfræðslu og náms-
kynningu í skólum skyldustigsins;
hér má einnig minna á námslán
til stúdenta við háskólanám, sem
er viðleitni af hálfu hins opinbera
til að létta mönnum fjárhagsbyrðar
■j í tímafreku
námi. Það er
■ held ég. eklci
út í hött að
minna á, að
slíkar ráðstaf-
■ anir eru ekki
jóðgerðarstarf
I I semi, heldur
I hagsmuna-
mál, sem snert
ir heildina, samfélagið allt.
1 En nú, er skólamál ber víða á
góma, langar mig að gera hér að
umræðuefni tillögu, er einn kunn-
ingi min bar fram í mín eyru; þessi
tillaga fannst mér tímabœr og at-
hyglisverð og ástœða til að gefa
henni gaum. Þessi kunningi minn
harmaði, að enn skyldi ekki hafa
skapazt aðstaða hér til að gefa fólki,
sem komið er af œskuskeiði, kost á
að taka stúdentspróf. Svíar hafa
* fyrir löngu fellt inn í skólakerfi
sitt kennslu til stúdentsprófs, sem
miðuð er við aðstæður fólks, sem í
mörgum tilfellum verður jafnframt
að sjá fjölskyldu farborða; með
námslánum og styrkjum örva þeir
fólk til þessa framtáks. Einnig hjá
ra
Norðmönnum mun slík kennsla í
undirbúningi.
Hversu stór sá hópur fólks er,
sem hér á landi hefur ekki átt þess
kost að Ijúka menntaskólanámi
þrátt fyrir bæði hœfileika og löng-
un, verður ekki vitað. Mér vitan-
lega hefur slík könnun enn ekki
verið framkvœmd né heldur verð-
ur vitað með vissu hvers vegna
þetta fólk heltist úr lestinni, ef svo
má að orði komast. En íslenzkt
þjóðfélag er að mörgu leyti það
sérstœtt, að óhikað má geta sér þess
til, að ýmsar þjóðfélagslegar orsak-
ir hafi valdið, og því ekki ósann-
gjarnt að fara fram á, að þjóðfé-
lagið geri hér bragarbót. Hér á
landi voru menntaskólar til skamms
tima aðeins tveir og húsrými þeirra
mjög takmarkað; skortur á full-
nægjandi undirbúningsmenntun
úti á landsbyggðinni til inngöngu
í menntaskólana ásamt óeðlilega
háum námskostnaði hefur gert ung-
lingum úr strjálbýlinu skólagöngu
erfiða og oft vonlausa. Starfs-
frœðsla og námskynning í skólum
var engin, happa- og glappaaðferð-
in réð oft námsbrautinni. Til
skamms tíma var aðeins um fjórar
námsgreinar að velja í Háskóla ts-
lands. Þeir sem œtluðu sér önnur
námsefni urðu óhjákvœmilega að
sigla og stunda fjárfrekt nám er-
lendis. Þeir sem hvorki höfðu fjár-
magn til að sigla né löngun til að
nema það sem stóð til boða við Há-
skóla íslands, töldu oft tilgangs-
laust að verja mörgum árum í
menntaskóla. Mér þœtti ekki ótrú-
legt, að einmitt þessi staðreynd
hefði fœlt marga frá langskóla-
námi, sem að öðru jöfnu höfðu
löngun til að lœra. Mikil eftirspurn
atvinnuveganna eftir vinnuafli á
undanförnum áratugum hefur einn-
ig freistað margra til að hefja starf
þegar á unglingsárum í stað þess
Framhald á bls. 14