Lesbók Morgunblaðsins - 05.05.1968, Blaðsíða 16

L “^^4^ SP UPP' Hflf- 1Ð KVeT yHFU H<zey- KNI ned- tSUR. ^Tfí „aM ■ '•pTr' y/ £dpm<i
/
Hod~ Uhú' RP- 0^ .
IHd untfí- TEÐUÍt N /
Klúk lMt* uÁrit MIÍK- UMNHR V
LJÚKfl 01? rtqfi k>
'*?k f 1 IV <£ T-fl ' , • í \reie>m? FX. Rl rr \f
1 ri- :pa- fíFICO- taeuD- MR
r% ú t íKfll/S 7Z ö U i±, FIK.LI- EiFiutt 'MHTR fPjL \/ Fi rtfl sf i £>
Fe- L- £4 mm
TEMPi uiic,- dft ífí L ff- w fisy V, K£L Mót>n FvlZ- UfíFN
2
m rREíifi SPöTt
P'fr- MMRíR Kecn
mw K»eu- 1>ÝK.
OR- KVEWfí KEIUA/
5rR- flUM- JHh I/ÍUORD KhíETr- 1R CkUKU' méti Suttp
Höf- «£> - FfíT KlPPS HoRF*- IR H
!m'r- o ÍU-uM WeítiR V RUK Hm th mca 'Wi'ri Föt- RHUfí
MýRI RöQV- /Kfi ÍKtLfí- -B rS Lfíti 0 ÍLtp. isr, tfíftm- HHFtt '
Kl/eic- /Mfl J>l6uR IOKBÐ
flSF®- i w<; — Lfíll o/cöae •
Yt ER- ÖLO- \ N RUW Ci/ÍT • - í
|etíKfl •+ ■ ki-i m- B ovR) VELT1 LtClLfí
C\UQ 2eins
lft7pP- PIR m
; L

Vestur
S. D-6-4
H. D-7-3
T. Á-K-7-5
L.7-4-3
Norfcur
S. G-10-8-3
H. 8-6-2
T. G-6-3
L. Á-9-8
Austur
S. 5
H. K-5-4
T. D-10-9-8-2
L. 10-6-5-2
Su'ð'ur
S. Á-K-9-7-2
H. Á-G-10-9
T. 4
L. K-D-G
Hér fer á eftir skemmtilegt en mjög
venjulegt spil, sem margt má læra af.
Suður er sagnhafi í 4 spöðum, Vestur
lætur út ás og kóng í tígli- Hvernig á
sagnhafi að spila spilið?
Spilið á að spilast þannig:
Sagnhafi trompar tígul Wbng, tekur
spaða ás og þar sem spaða-drottning fell
ur ekki í lætur hann út spaða 7 og ætl-
ar þannig að gefa strax slag á spaða en
fá í staðinn innkomu í borðið.
Vestur drepur með spaða-drottningu
lætur enn út tígul, sem sagnhafi tromp-
ar heima með spaða kóngi. Sagnhafi læt
ur næst út spaða 9, drepur í borði með
gosa, og lætur út hjarta, drepur heima
með gosa og Vestur fær slaginn á drottn
inguna.
Nú er sama hvað Vestur lætur út, sagn
hafi kemst alltaf inn í borð, og lætur út
hjarta og svínar heima. Ef það heppn-
ast þá vinnst spiiið.
ra
Á forsíðu þessa blaðs er gagn-
merk grein eftir dr. Matthías Jón-
asson um landsprófið. Allsnarpar
umræður hafa átt sér stað að und-
anförnu um landsprófið og frœðslu
kerfið. Slíkar umrœður eru mjög
gagnlegar og sýna, að við eigum
menn, sem hafa dirfsku til að horfa
frarn á við. 1 þessum umrœðum
hefur verið bent á, að harðasta
íhaldið í þessum efnum muni í
skólunum sjálfum og sé það rétt,
þá er alvarleg meinsemd þar sem
sízt skyldi.
Frá gamalli tíð hefur sú skoðun
verið rótföst hjá okkur, að offjölg-
un geti orðið í hópum mennta-
manna. Þess vegna þurfti að koma
upp þröskuldum á menntavegin-
um. Hér á Islandi áttu menn að
draga þorsk
I úr sjó, eða
gera eitthvað,
sem almennt
var talið gagn
legt í anda
I þeirrar kenn-
■ ingar, að bók-
vitið verði
|1 ekki látið í
I askana.
III Á fáeinum
áratugum hef
ur veröldin gerbreytzt svo, að eng-
in fjárfesting jafnast á við þá, sem
lögð er í menntun. Forustuþjóðir
heimsins leggja allt kapp á, að sem
flestir hljóti œðri menntun, en Rúss
ar og Bandaríkjamenn munu þó
vera í sérflokki hvað þetta snertir;
hjá þeim leggja 40% allra ung-
menna stund á einhverskonar fram
haldsmenntun.
í erindi, sem Jónas Haralz hélt
nýlega og birtist í Morgunblaðinu,
vakti hann athygli á því, að aukn-
um hagvexti mundi fylgja, að
lœgri tiltala fólks ynni við frum-
atvinnuvegina, landbúnað og sjáv-
arútveg. Þeim mun fleiri mundu
þess í stað vinna við ýmiskonar
úrvinnslu og iðnað.
En til þess að svo geti orðið þarf
gagngeran undirbúning og her-
skara af sérmenntuðu fólki. Og
kannski kreppir skór frœðslukerfis-
ins hvergi óþyrmilegar að en ein-
mitt þarna. Það er fyrirsjáanleg
vöntun á tœknimenntuðu fólki nú á
þessari miklu tœkniöld. Það er tal-
að um, að sama sé uppi á teningn-
um í gamalgrónum menningarlönd-
um eins og Bretlandi og Þýzka-
landi. 1 þessum löndum og raunar
víðast í Vestur-Evrópu sjá menn,
hvernig Bandaríkjamenn leggja
undir sig markaðina í krafti háþró-
aðs iðnaðar, sem byggir á þrawt-
þjálfuðum starfskröftum. Þessi
gömlu iðnaðarlönd tala um tœkni-
skarðið, „The technical gap“, sem
þarna hefur myndazt og það hef-
ur verið sagt í gamni, sem auðvit-
að fylgir talsverð alvara, að menn
byrji daginn á því að raka sig með
Gillette rakblaði, bursti í sér tenn-
urnar með Colgate tannkremi, aki
í vinnuna á Opel eða Taunus eða
Vauxhall, sem General Motors og
Ford eiga. Og þannig gengur sagan
áfram: Bíllinn gengur fyrir Esso
benzíni og á skrifstofunni er unn-
ið með Remington ritvélum eða
rafeindaheilum frá IBM. Heima
fyrir ryksugar frúin með Hoover
ryksugu og saumar á Singer
saumavél svo eitthvað sé nefnt.
Fyrir utan kapphlaupið um eyð-
ingarmátt hergagna, er á fáum
sviðum kostað eins miklu til og hjá
flugvélaverksmiðjunum, sem bjóða
sífellt hraðfleygari farþegavélar.
Það vill svo til að Bretar og Frakk-
ar ná með sameinuðu átaki forust-
unni í nokkra mánuði. En Con-
cordan þeirra verður í mesta lagi
búin að fljúga með farþega um
loftin blá á tvöföldum hraða hljóðs-
ins, þegar amerísku verksmiðjurn-
ar Boeing og Lockheed geta boðið
mikllu hraðfleygari og fullkomnari
þotur. í Bretlandi er mikið rœtt
um „The brain drain“; það er, að
tœknimenn og hverskonar sér-
menntaðir menn flytja vestur um
haf, þar sem betri aðstaða og hærri
laun eru boðin. Bandaríkjamenn
verja tifalt meira fjármagni á íbúa
til rannsókna en gert er víðast
hvar í Evrópu, en rannsóknir eru
ásamt menntuninni, undirstaða
þess, sem. síðar verður byggt á. Til
dœmis má geta þess, að útvarpsfyr-
irtœkið RCA varði 130 milljónum
dollara í tilraunir með litsjónvarp,
en sá kostnaður skilar sér nú marg-
faldlega.
Ef þjóðir eins og Bretar, Frakk-
ar og Vestur-Þjóðverjar telja sig
standa höllum fæti gagnvart tœkni-
byltingu nútímans, hvað mœtti þá
segja um okkur íslendinga. Vera
má, að hér sé svo alvarlegt mál á
ferðinni, að það verði nýtt „sjálf-
stæðismál“ ef svo mœtti segja.
Tœkniskólinn okkar er mjög
ungur að árum og enn er hann
ekki þess umkominn að útskrifa
tœknifrœðinga. Það má segja að
tœknimenntunin sé á frumstigi og
mig grunar, að þar sé sá spotti, sem
hvað rösklegast þarf að kippa í, ef
ekki á illa að fara.
Gísli Sigurðsson.