Lesbók Morgunblaðsins - 16.06.1968, Blaðsíða 16

Lausn á síðustu krossgátu
si a3* HAH $2. V, 30 ^ 5 2 <) '
o * »5 r- 3 C - o 2 3 3 <- Q: <
7» - -» Va - ■i >s; 1 •2. 2 W ö U Íí X o 79 1
r* n c 2 3 r- - í> 2. xT "O f j m Z - t!> 70 C- 5’ joVœ c-i ■wj
n» 'z. 2 o' tP K> o' 2 2 - 3 X C 79 c o 70 TL o' \
3 c 3 £> »3 Ö 7> - n x- te 3 f-f - * X 2 9 m S 30 J* s|s n O' X r* r* - -s>
•c 8 I' r* 3> 3 r -i ■2 cM 3 2 c 2 3. 2 2 — r 1A X X
70 > r aj XJ -i o 2 -0 2 X - £* X x> -n ;|1| & c cv\ •^-z.
3 X X Va />a> x- íp £ 70 - M 3 r 1 \ 31 X il| 2 -1 o' H 2
a> F' c 7> c- X U o* Uú 3J 3' r •n B' 2 S?í c c C 7»f m
X 3 - i! 1 r A 01 70 * 31 r w ri 2 3' 2 Va 3 I 7° — 2 =o < í" i?
- r 9 ■ §1 3 c X C r o' s x H 7» 3 3 n\ -1 -C p r\ r- r- C- S T>
■ 1 * 3 — "i 7» • F o' 71 v- lA 3 3 — '-i c H X X C-- «£>
Ljl r 31 r- 3 35* :r SI9 r> - -1 3 -z- 2 2 — 70 39 Á Va !fl
Sagnhafi verður ávallt að vera á
verði gegn fyrirætlunum andstæðing-
anna. Komi hann auga á hvað þeir
hyggjast fyrir þá verðux hann að finna
mótleik. Er spiil það er hér fer á eftir
gott dæmi um þetta.
Norður.
4 6-4
y Á-D-G
4 8-6-5-2
4> G-9-7-5
Vestur.
A 10-7
y 9-8-5-3
4 K-D-10-4
4. Á-D-10
Austur.
4 Á-G-3
y 10-4
4 G-9-3
4, K-8-4-3-2
Suður.
A K-D-9-8-5-2
V K-7-6-2
4 Á-7
4» 6
SuBur var sagnnan r ■* spoerum og
Vestur lét úr tígul drottningu og fékk
þann slag. Enn lét Vestur út tígul og
Sagnhafi drap með ásnum. Sagnhafi ét
næst út hjarta, drap í borði og Austur
lét tíuna. Spaði var látinn úr borði,
Austur gaf og sagnhafi fékk slaginn á
drottninguna.
Sagnhafi sá nú að mjög hættulegt
væri að láta út hjarta. Austur hafði
látið tíuna, sem þýddi sennilega að
hann ætti aðeins 2 hjörtu, og léti sagn-
hafi hjarta í annað sinn, myndi Austur
ná að trompa hjarta. Austur kæmist
inn á tromp-ás, léti út lauf, Vestur
fengi slaginn og léti þá hjarta. Hvað
er hægt að gera til að afstýra þessari
hættu?
Sagnhafi fann auðveld.a leið. Hann
lét sjálfur út laufa 6, Vestur fékk slag-
inn, lét út hjarta, drepið var í borði
og tromp látið út. Austur drap með ásn-
um, en gat ekki komið félaga sínum
inn þannig að spilið vannst.
Fyrr á árum þótti myndarlega í
ráðizt að fara allar götur norður í
Mývatnssveit í sumarleyfinu. Nú er
öldin önnur; það þykir varla um-
talsvert að bregða sér suður að
Miðfarðarhafi til að njóta sólarinn-
ar. Og í raun og veru er það enn
í dag fyrirhafnarminna en bílferð
norður að Mývatni. Vegurinn þang-
að er svipaður og hann var fyrir
tveim áratugum; enn vantar bœði
hótel og mótel, en verðlagið á
greiðasölustöðunum tekur þó út
yfir allan þjófabálk og ræður úr-
slitum um það, að fólk fer annað
hvort með skrínukost, eða kemst
að þeirri nið-
urstöðu að
hálfsmánað-
I arferð til Mall
■ orka verði
I gg| naumast mik
■ ið dýrari. Því
miðwt.
Það vœri
I • 1 œskilegt, að
I fólk ferðaðist
* J meira um
landið. Eink-
um vœri æskilegt, að fleiri gœtu
kynnzt töfrum óbyggðanna. En
þœgindin eiga talsverð ítök í hug-
um okkar og of margir halda, að
það sé í œtt við mannraunir að
ferðast ríðandi norður yfir Kjöl
eða með Guðmundi Jónassyni um
Sprengisand eða Fjallabaksleið.
Því miður.
ra
Þróunin í þá átt að geta boðið
þœgilegar flugferðir á notalega
baðstaði fyrir ótrúlega lágt verð,
hefur gengið miklu greiðar. Um
það er að vísu gott eitt að segja.
Það er raunar athyglisvert, að
hœgt skuli að bjóða hálfsmánaðar-
ferð til Mallorka fyrir um það bil
níu þúsund krónur. Hver einasta
skrifstofustúlka, sem þráir heitast
að fá einhverja brúnku á nefið,
getur veitt sér þvílíka ferð. Og
margar gera það. Við eigum dug-
mikla ferðaskrifstofumenn, sem
þekkja túrismann út og inn. Þeir
hafa í krafti reynslu sinnar náð
þessum hagstœðu samningum við
flugfélög og hótel og vonandi
grœða allir aðilar á þesskonar
samningum.
En það hefur einnig orðið breyt-
ing á ferðavenjum íslendinga er-
lendis. Fyrir nokkrum árum voru
kynningar- og yfirlitsferðir vin-
sælar. Þá var hægt að velja um
slíkar kynningarferðir til Grikk-
lands, Balkanlanda, Mið-Evrópu,
Austurlanda, ítalíu og Spánar. Af
einhverjum ástœðum reynist ekki
unnt að halda úti þesskonar fræð-
andi yfirlitsferðum lengur. Aðeins
örfáar eru eftir. Nú vill enginn
fara um Spán og fá dágóða heild-
armynd af landinu allt frá Madrid
suður til Granada og austur til
Katalóníu. Það er veruleg andstaða
gegn hinum svonefndu rútubíla-
ferðum. Aftur á móti flykkist fólk
á Costa Brava, Rívíeruna og Mall-
orka til að láta sólina baka sig,
verzla og sœkja næturklúbba. Það
er þetta þrennt, sem Islendingar
sœkjast mest eftir á ferðalögum og
þó er ef til vill verzlunarunaðurinn
í fyrsta sœti hjá œrið mörgum.
Hótelstarfsmaður við ágœtt hótel á
Costa Brava, vakti máls á því við
mig fyrir tveim árum, að þeir fs-
lendingar, sem þar dveldu, virtust
hafa meiri peninga en aðrir menn.
Eða að minnsta kosti fœru þeir
ósparlegar með þá. Hann undraðist
það, maðurinn og hann var að velta
fyrir sér hvernig stæði á því, að
fólk þarna norðan af Islandi hefði
alla þessa peninga.
Þeir sem kynnast hinu svokallaða
skemmtanalífi á fjölsóttum ferða-
mannastöðum Suðurlanda, œttu
fljótlega að komast að raun um,
hversu innantómt það er að venja
komur sínar þangað. Á móti þvi er
reykvíski skemmtanalíf háþróað.
Sarrvt hef ég rekið mig á, að sumt
fólk er ekki í rónni, nema það geti
svo að segja á hverri nóttu dvalið
við þessa niðurlœgingu, sem þœtti
ekki mönnum bjóðandi hér heima.
Og ég hef rekið mig á þá raunalegu
staðreynd, að utanlandsferðir á
framandi slóðir hafa hjá sumu
fólki einkum snúizt upp í leit að
þessum þriðja flokks skemmtistöð-
um. Um verzlunaráráttuna hefur
Framh. á bls. 13