Lesbók Morgunblaðsins - 18.08.1968, Blaðsíða 2

>
Þegar ljósmyndarinn
kom heim sá hann, að
einhver hafði brotizt
inn og tekið á brott
með sér filmurnar af
fyrirbrigðinu. Allt
annað var látið óhreyft.
DEPARTMENT OF THE AIR FORCE
OFFICE OF THE'CHIEF OF STAFF
UNITED STATES AIR FORCE
WASHINGTON. D.C. 20330
1 March 1967
ATTNOr? AFCCS
•u»j«ct- Impðrpuntttions of Alr Force Off
TO:
ADC
•AFCS
AFLC
AFSC
ATC
AU
HQCOMD USAF
CAC
MAC
SAC
TAC
USAFSS
Informtttion, not verifiable, has reached Hq USAF that- porsons olaiming to
represent the Air Force or other Defense establishnients have contaoted
citizens who have sighted unidentified flying objects. In one reported
case an individual in civilian clothes, who represented himself as a member
of NORAD, demanded and received photos belonging to a private citizen. In
another, a person in an Air Force uniform approached local polico and othér
citizens who had sighted a UFO, assembled them in a school roora and iold thora
that they did not see what they thought they saw and that they should not
talk to anyone about the sighting. All military and' civilian personnel and
particularly Information Officers and UFO Investigating Officers who hear of
such reports should immediately notify their local OSI offices.
Tv-WÍELÉSS, Lt Oerieral, USAF
' Assistant Vice Chief of Staff
Bréf það sem bandaríski flugherinn sendi út. Þar er varað við einkennisbúnum
erindrekum, sem hafi haft afskipti af fólki er séð hafi ókennileg fyrirbrigði á lofti.
FLJUCANDI DISKAR
hvolfinu. En sjá maður slíkan disk, sem
lent hefur á jörðinni og geti virt hann
fyrir sér í lítilli fjarlægð og ótruflaður,
ja, — þá snúast málin alveg við: þá
hefur maður það, sem kalla mætti full-
komna sönnun fyrir tilveru þessara
hluta.“
A þeim 15 árum sem APRO hefur
starfað, hefur það fengið 18000 tilkynn-
ingar um lendingar þessara fljúgandj
hluta og telja þeir að 500 þeirra séu
svo áreiðanlegar og vel vottfestar, að
vart sé gerlegt að rengja þær frásagnir.
í flestum þessum tilfellum hafa sézt ver
ur, sem ekki hafa verið taldar héðan
* af jörð.
Eitt af því merkilegasta sem gerzt hef
ur á þessum vettvangi, eru eftirfarandi
atburðir, sem áttu sér stað í nágrenni
við borgina Socomo í Nýja-Mexico 24.
apríl 1964. Um kl. 17.30 þann dag var
Son.nie Zamora, lögregluþjónn, að elta
bíl í austurhluta Socomo, Bíllinn sem
hann elti, beygði inn á blindgötu og
Zsmora stöðvaði lögreglubílinn við enda
hennar og ætlaði að bíða eftir, að hinn
snéri við og kæmi aftur til baka.
Allt í einu dundi yfir ógnarlegur
hávaði, eins og feiknarleg sprenging
hefði orðið í nágrenningu. Lögreglu-
þjónninn litaðist um og sá strax, að
stórt reykský steig upp af kjarri vax-
inni sandsléttunni þar umhverfis. Hon-
um var kunnugt um að dynamitgeymsla
var í dal nokkrum á þessum slóðum og
hélt að þar hefði orðið sprenging. Hann
ók því upp á nærliggjandi smáhæð, til
að litast um. í dalnum, i u.þ.b. 800 metra
fjarlægð, var skínandi hvítur hlutur,
sem í fjarlægð líktist bíl á hvolfi. Við
hliðina á hlut þessum voru tvær hvít-
klæddar verur á stjái. Zamora sýndist
* þær vera minni en fullvaxnir menn, eðs
á að gizka 120 cm á hæð.
Lögregluþjónninn tilkynnti í talstöð
sína, að hann ætlaði að aka nær og
athuga hvað væri á seyði og ók áfram
eftir mishæðóttum malarveginum. í
'hveiri dæ!d, sem hann ók um, missti
hann sjónar á hlutnum. Síðan stanzaði
hann á hæð í um það bil 100 metra
fjarlægð og steig út úr bíl sínum. Ver-
urnar voru nú horfnar og Zamora gekk
nær. Hlutur þessi stóð þama, líkastur
risastóru eggi á fjórum skásettum löpp-
um. Var þetta á stærð við stóran am-
erískan fólksbíl. Engin hreyfing var
sjáanleg og allt var hljótt, þar til ógur
legar drunur dundu allt í einu yfir.
Zamora beygði sig ósjálfrátt niður og
leitaði skjóls bak við runna. Hann bar
handleggina yfir höfuð sér, þar sem
hann hafði það á tilfinningunni, að
0 sprenging væri yfirvofandi.
Það varð þó ekki, og þegar hann leit
upp aftur, sveif þetta furðutæki í nokk
urra metra hæð yfir jörðu alveg hljóð-
iaust. Eitthvað rautt var að sjá á hlið-
um þess, í líkingu við örvarodda, sem
vísuðu upp á við og var eins og ein-
hver bogi umhverfis eða baugur.
Farartæki þetta var kyrrt í loftinu
nokkrar sekúndur, en flaug svo með
miklum hraða í suðurátt og hélt hæð
í samræmi við landslagið. Zamora hljóp
þegar að bíl sínum og ætlaði að til-
kynna atburðinn til stöðva lögreglunn-
ar, en talstöðin var óvirk. Þó komst
hún smám saman í lag eftir því sem
furðuvélin fjarlægðist meir.
Zamora náði sambandi við annan lög-
regluþjón, sem þar var í nágrenninu og
m kom hann innan stundar. Þeir gengu
svo saman niður í dalinn, þangað sem
hluturinn hafði staðið. í mjúkum jarð-
veginum fundu þeir fjögur för, dem-
antslaga, og voru þau 30 cm frá hlið til
bliðar. Annað sáu þeir ekki né fundu.
Menn frá hernum komu síðan á vett-
vang og leituðu að geislaverkun og öðr
um ummerkjum, en fundu ekkert.
Enginn hefur rengt þessa frásögn
Zamora lögregluþjóns, eða viljað skýra
hana sem skynvillu.
Hvað var það sem hann sá? „Ég vildi
sjálfur vita það“, segir Zamora, ,,ég held
því alls ekki fram að þetta tæki hafi
komið utan úr geimnum — né heldur
frá jarðneskum stöðum. Ég veit bara að
ég sá þetta.“
Eitt er einkennilegt við þessar 500
frásagnir um lendingar fljúgandi diska,
að í öllum þeim tilfellum, þar sem verur
áttu að sjást, voru þær sagðar mjög
litlar, eða um 120 cm á hæð og ber þar
öllum saman um hæðina.
Hvað er hér á seyði? Ennþá er ekkert
svar að fá. Spurningarmerkið stendur
óhaggað.
Rannsóknir APRO hafa alltaf verið
hlutlausar og lausar við fyrirfram
myndaðar skoðanir.
„Guð forði okkur frá hinum diska-
trúuðu“, segir Lorenzen, „þeir, sem
halda, að hver einasti hlutur í lofti sé
geimskip frá öðrum veröldum, hafa gert
rannsóknum okkar mikinn skaða. Áhugi
okkar á ekkert skylt við trú, heldur
er hann löngun til að komast að sann-
leikanum á hlutlausan, heiðarlegan hátt“.
Þegar Lorenzen er spurður, hvert sé
hans eigið álit, svarar hann: „Eftir ýmsu
að dæma, fer fram hægfara innrás á
jörðina utan úr geimnum, eða dulin
rannsókn utanaðkomandi vera á högum
okkar. í rannsóknum APRO höfum við
þótzt sjá visst samhengi eða kerfi í
hegðun þessara fljúgandi diska. Á viss-
um tímum hafa þeir aðallega haldið sig
í nálægð við herstöðvar og hernaðar-
mannvirki, á öðrum tímum virðast þeir
balda sig mest við orkuver. f mörg ár
hafa þeir haldið sig yfir fljótum og
vötnum. Það er útlit fyrir, að þeir hafi
kynnt sér yfirborð jarðar mjög vel.
Eins hafa þeir áberandi oft verið yfir
vatnsbólum, stíflum og flóðgörðum. Ef
til vill þekkjast vötn ekki í þeim himni
er þeir koma frá.“
Og það eru fleiri á sömu skoðun og
Loranzen, hvað slíka „innrás“snertir.
Blað nokkurt, sem fjallar um fljúgandi
diska og nefnist „UFOs — 67“ 1).
varar við henni og hvetur fólk til að
vakna af dvalanum. Hér geti verfð um
allt annað en grín að ræða. Vitnar blaðið
í þessu sambandi m.a. til ummæla hins
1) - - - UFO = Unidentified Flying
Objects, skammstöfun, sem notuð er um
alla ókennda hluti í lofti.
látna hershöfðingja Douglas Mac Art-
hurs: „Sá dagur kann að koma, að þjóð-
ir heimsins verði að standa saman gegn
mnrás frá öðrum hnöttum."
Og hvað mundi gerast, ef slík „inn-
rás“ tækist. Við yrðum þrælar þessara
vera, segir blaðið, en ef til vill yrði
iarið með okkur eins og húsdýr. En
þetta eru ekki einu möguleikarnir. Þess
ai háþróuðu verur kynnu, ef til vill, að
geta firrt okkur styrjöldum, hungri og
sjúkdómum og skapað nýjan og betri
heim fyrir okkur.
Ágizkanir, ímyndanir og draumórar
— allt til orðið vegna einkennilegra fyr
irbæra, sem nú í nokkra áratugi, og
raunar lengur, hafa sézt á lofti lýsandi
um nætur, skínandi bjartir á daginn.
„Ef þetta eru nú, eftir allt saman, að
komnir ferðalangar í flugtækjum sínum,
hvers vegna gefa þeir sig þá ekki fram?
Þetta er síendurtekin spurning, og
bandarískur stjörnufræðingur svaraði
einu sinni: „Okkur þætti vafalaust gam
an að fljúga yfir Ástralíu og virða fyr-
ir okkur kengúrurnar, en okkur mundi
varla detta í hug að lenda og reyna að
taka þær tali.“
En ef nú engar smáverur eru í þess-
um fljúgandi diskum — og ef nú eng-
ir fljúgandi diskar eru til, — hvað þá
um alla þá tugi þúsunda frásagna um
þessa hluti? Er mannkynið orðið vit-
laust, eða hvað?
Ekki alveg. Við höfum nefnilega dæmi
um áþreifanlega hluti, sem ekki er hægt
að ganga fram hjá. Við skulum rifja
upp það sem skeði í New York og víðar
nóvemberkvöld eitt 1965, þegar allt raf
magn fór af og öll ljós slokknuðu, lyft-
ur stönzuðu milli hæða með fjölda fólks
innanborðs, vélar stöðvuðust, umferð
stöðvaðist og algjör ringulreið ríkti.
Myrkur grúfði yfir öllu, og allt var
lamað. Þetta ástand náði til alls raf-
kerfis í norðausturhluta Bandaríkjanna
og nokkurs hluta Kanada. Á þessu
svæði voru um 36 milljónir manna, þar
af um 800.000 sem innlyksa voru í lyft-
um og göngum rafbrautanna. Starfs-
menn og sérfræðingar rafveitna keppt-
ust við að leita að bilunum, en án ár-
angurs. Allt virtist í bezta lagi, — allt
nema það, að milljónir kílóvatta raf-
magns, sem framleiddar voru í orku-
stöðvunum við Niagara, virtust gufa
upp — hverfa — hreinlega týnast út
í bláinn.
Nákvæm rannsókn á öllu kerfinu var
framkvæmd, en ekkert kom í ljós. Þó
þóttust menn vita um síðir, að bilunin
væri í fjarstýrðri miðstöð norður af
borginni Syracusa, en gegnum hana lá
345.000 volta höfuðlína til New York.
Viðgerðarmenn, ásamt lögreglumönnum,
fóru þangað þegar, en fundu bara ekk-
ert athugav:rt, þegar þangað kom.
Eftir svo nærri tveggja daga fjar-
veru byrjaði rafmagnið að koma aftur
af sjálfu sér: fyrst í norðausturríkjun-
um og síðan á öllu svæðinu. Engin við-
gerð hafði farið fram.
Þetta hefur verið kallað eitt dular-
fyllsta fyrirbrigði okkar tíma.
Rætt var um skemmdarverk erlendra
aðila í þeim tilgangi að leita að aumum
blettum á styrkleika Bandaríkjanna.
Enda öllum ljóst, hvert rothögg það
væri fyrir þau, ef erlsndum innrásar-
aðila tækist að koma til leiðar svipuðu
ástandi á sjálfri árásarstundinni. En það
var líka hvíslað um aðra einkennilega
bluti.
Flugkennari nokkur W. Ross að nafni
var að fljúga inn til lendingar á sama
klukkutíma og rafmagnsbilunin varð.
Þetta var við flugvöllinn hjá Syracuse.
Ross flaug yfir rafmagnsstöðina, sem áð
ur er minnst á. Fyrir neðan vélina,
beint yfir hinni 345.000 volta rafmagns-
ieiðslu, sá hann allt í einu afarstóran
rauðleitan eldhnött. Virtist honum þesrsi
eldkúla svífa lágt yfir háspennustrengn
um. Hann gizkaði á, að þvermál eldkúl-
unnar væri um 30 metrar. Flugmennirnir
við hlið hans sáu þetta einnig og sömu-
leiðis starfsmaður flugumferðarstjórnar
Framh. á bls. 15
2 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
18. ágúst.