Lesbók Morgunblaðsins - 20.04.1969, Blaðsíða 14

IíIkw
híftn. tjUÞDERGSSOtJ
Cínsk i'.ruú. ucxr eAró^w-v*
rfqög o^rcHcxfcuruT. og
ótuú^mn. ~þsár bQxxi cxá
Koruora. sAóck*., HooK )pc»S
"þqqcxr drQrvq<j.rv.an Vcorft.
ttJL t>r«v\:si bryddi aVcýóU
ö» Viuux %oma t ojó Horwjnt\
oWr*. goigu.r
KqJdiu.r ooru. ^or<ádto.r Haxv*»
aóo. cxóHr ocx.ndcMT\Qnx\,
ootu. m\óq óHyqojju^oJJLÚr
of Ipa-bfeu. Lpoi. VujQjrniq
n«úna, Huemx röAx SQro,
pmeAujr l<ú.V.oóu bi. Jpdt,*,.
dn. «.Vc.vá sýndx drangu.r-
úan, Horvuorrv. Holdvjjr Q-tv.
fcom. V>*ar ÓjjíHjiÓu Hoxut
aócL ^orvjL o-Ö vxó Hojrun.
koruu. þoxr onquirn boycj
urux Vxjá honuLm. moá
þtám tiQm Hojrurt. HoJfól
uctxó H\ö. áóur ojrunoJt
an d<aX<bíf:u. og prjóbVvu..
C.oid %oo fro.ra um HnB
aomu moU. 'þocp.r )poxr
ooru orénúr ujppqfl^rúr
ovó Ho.nn bmu \ooir
honum Ui bóteno.rpr«s»tsim
oá drtnqar vxxr Hjó. proái
og gíöri’v pr«s\ur %Qa cxUJt
^cxr u.m cxó gjöroi. Honum
Huor^t. uiá a.Cjmvxn Húxfc.
scm )poxr brúóu cxUro tnonooi
boxfc úfc cxó Homcx oijrvHoQrja
HsjjJx uiá dronqvjcvix og
baxjqjo. Ixxnd Wc\n».
otv 'poá XÓHHt Honvxm cvfcdrö.,
ég snúa aftur til storannanna —
þó svo ég eigi aðeins kiukku-
stund ólifaða. Hafi mér lánazt
mun ég opna jörðina og ganiga
inn.
Hiustaðu á skriftamál mín,
foringi, og dæmdu. Hlustaðu á
líf mitt, og þótt ég hafi einnig
barizt með þér: Ef ég særðist
og enginn vissi kvaliir mínar
<ef ég flýði aldrei fénduir mína
— þá gefðu mér blessuin þína!
Unnur Eiiríikisdóttir
íslienakaði.
f herþjónustu
Framih. af bls. 7
2. hluti
Fyrstu heimsókn mína til
Þingvalla fór ég sumarið 1941.
Við fórum þrír í langferðabíl,
fullum af ungum íslendingum,
sem sungu ættjarðarsöngva alla
heimleiðina. Eftir að hafa ekið
nokkrar mílur um hraunlendi,
gladdi það mann að sjá fyrir
framan sig blátt stöðuvatnið,
umgirt rauðbrúnum fjöllum á
þrjá vegu og snæviþakinn tind
Hengils gnæfa yfir og hverina
þeyta gufustrókum sínum hátt
í loft upp.
Við virtumst á stærð við
maura í þessu tignarlega og
sögufræga umhverfi er við geng
um meðfram vatninu og yfir
mýrlendið stráð hraunklettum.
Ég hafði oft setið á gestabekkj-
um enska Parliamenitsins fyrir
strið og hér var ég nú stadd-
ur á þeim stað, þar sem fyrsta
alþing í heimi var haldið fyrir
m-eir en þúsund árum.
Ég hefði mátt vel við una,
þótt ég hefði ekki séð meira af
íslendi en þetta, því að ég var
nú einu sinni ekki skemmtiferða
maður heldur hermaður. En
sama sumarið fór ég aðra ferð
með nokkrum félögum mínum til
Gullfoss. Við klifruðum góðan
spöl yfir kletta og virtum fyrir
okkur þennan tignarlega foss.
Hávaðinn var ærandi. Einhverj-
ir hermenn höfðu þegar krafsað
upphafsstafina sína í klettana
eins og í tilraun til að skrá
nöfn sín á spjöld sögunnar.
Og auðvitað létum við ekki
hjá líða að skoða hinn mikla
Geysi. En hann neitaði að gjósa
fyrir okkur. Ég stóð á hver-
brúninni og virti fyrir mér sjóð
andi vatnið, sem bullaði í skál-
inni, krystaltært, og hugleiddi
það, að þarná fyrir neðan okk-
ur í iðrum jarðar var sú mið-
stöð náttúrunnar, sem haldið
'hafði hita á þessu vatni frá
örófi alda. Kannski var líka
einhver gestur frá öðrum hnetti
að taka myndir úr hundrað
kílómetra hæð af sjóðandi
hvernum. Hver veit.
Þá ferð, sem mér varð eftir-
minnilegust fór ég seint um
sumarið 1942 um alla norðaust-
urströndina. Við ferðuðumst í
herbíl. Brown liðsforingi ók
mestan hluta leiðarinnar og sá
þriðji var með í förinni. Við
ætluðum að finna hæfilegan
stað handa flugvélum að lenda
í neyðartilfellum. Við ókum
gegnum Borgarnes, Blönduós,
Akureyri, Húsavík, Raufar-
höfn og Kópasker og tókum á
okkur króka til Mývatns, Detti
foss og Ásbyrgis. Við komum
við í herbúðum til að taka
bensín og matvæli. Við gistum
á sumarhótelum. Þau voru
hvert öðru betra og fólkið vildi
allt fyrir okkur gera. Síðan
ókum við mílu eftir mílu gegn-
um frjósama dali og framhjá
grænum engum.
En tilkomumestur var Detti-
foss, þar sem hann féll niður í
gljúfrin, sem bugðuðust eins
langt og séð varð. Við ókum
yfir hraunsvæði mílum saman,
yfir kletta og klungur eins og
undarlegar höggmyndir, og sá-
um loks niður í iðandi hylinn,
þar sem dropar þeyttust hátt í
loft og skýið lá yfir eins og
risavaxin slæða.
Veggir gjárinnar eru þver-
hníptir og við stóðum þarna
fremst á brún fossins. Brown
sagði Dettifoss enn fallegri en
Grand Canyon gljúfrin í Colo-
rado, þótt ekki væri hann eins
stór. Ég vildi ég hefði getað
tekið myndir af fossinum en í
þann tíð var bannað að bera
myndavélar.
Nokkrum árum seinna var
ég staddur við Victo-ria foss-
ana í Zambesi ánni og varð þá
hugsað til Dettifoss og þess,
hve undarlega Hkar myndir
náttúran hefur skapað í hinum
ýmsu heimshlutum.
Onnur náttúruprýði, sem
seint gleymist er Ásbyrgi, sem
við nefndum Höll Fjallkonung-
anna. Eftir því, sem við geng-
um lengra inn í skeifulaga
gjána og nálguðumst kletta-
vegginn meir, þar sem hann
reis þverhniptur kringum ok'k-
ur, fannst mér æ meir sem ég
væri algerlega einangraður frá
umheiminum og umkringdur
þessum himinháu hamraveggj-
um. Við heyrðum raddir okkar
bergmála og komumst að því,
að sums staðar þurfti ekki
nema hvísla til að heyra
draugalegt bergmálið.
Á heimleiðinni áðum við svo
hjá Mývatni. Við höfðum ekki
búizt við þessum gríðarlegu
mýflugnaskýjum hér á landi.
En okkur var sagt að á sumrin
yrðu þau stundum svo þykk
yfir vatninu að ekki sæi yfir
á hinn bakkann. Við komum um
hádegi hinn 26. ágúst 1942 en
mýflugurnar fylktu ekki liði
við móttökuna.
Við borðuðum í sumarhóteli
þar nálægt og um kvöldið
fórum við svo að skoða Goða-
foss, sem okkur þótti bæði af-
ar fallegur og tilkomumik-
ill. En við vorum ekki ráðnir
til skemmtiferða og vorum
minntir á það um kvöldið þeg-
ar við héldum innreið okkar á
Raufarhöfn í þykku rykskýi.
Þegar við stigum út úr bíln-
um tilkynnti foringi einn okk-
ur, að íslenzkur fiskimaður
hefði séð flugvél á floti þá um
daginn nokkrar mílur til hafs.
fslendingar höfðu verið beðnir
að til'kynna, yrðu þeir varir
við slíkt.
Brown sendi aðalstöðvunum
í Reykjavík skeyti um þetta
og vair sagt að leita flugvél-
arinnar, ef hún væri þarna.
Þorpsbúar fylgdust vel með um
stanginu.
Brown tók lítinn fiskibát á
leigu og leitarflokkurinn fór
um borð í flokknum voru
Brown, fjórir vopnaðir her-
menn, íslenzkur túlkur, fiski-
14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 20. apríl 1969