Lesbók Morgunblaðsins - 24.08.1969, Blaðsíða 14

Lesbók Morgunblaðsins - 24.08.1969, Blaðsíða 14
Kfl« L- NflFM feáQ.- FflTH' /NS ^flr- VÆLI rX^ P^- /f> ve/?K- /vf«® HtflK FJAU KEW róH/J RNffBRi HUtiffR IBUÍMí Hífrt- / H r* )?fN<iX/l Kusk: T/ILf? iLiTH- VflPiR LlTfll? tf/Jið NUnK NUUtT. Pyigi E fiH nmz VlRO SUKK fKO- i /u &. Cv«. DflUN INM F/CRfl KlflFT- ÍJJT HUUS fl Un\ t>Tói- ker í\Cjfl SKTVN f/Eflifln V«K- FÆfll Él^ RBK Dý/?r? flÐO/Ji Non-ft-l RfJR. BDWR mri SNl'fl- i? R-0 El-Dl- V I O HH4- Vlf>l Btflf) Fofíí. KVéfl- NflFN L'iKhiai Hx.úíri srei.Pð OSL- IT/N UL.L. HflTlfK Lausn á síðustu krossgátu MÁLEFNI Grœnmetisverzlunar landbúnaðarins hafa verið í sviðs- Ijósinu nú að undanförnu, eða eftir að mjög greinargóð og athyglisverð grein birtist í Morgunblaðinu og forstjóri stofnunarinnar kom fram í sjónvarpinu á öndverðum meiði við neytanda. Af ummœlum for- stjórans í þætti þessum má marka, að stofnunin muni eftir sem áður una glöð við sitt og láta þá gagn- rýni sem fram hefur komið sem vind um eyru þjóta. Það getur hún vitanlega, þar sem enga samkeppni þarf að óttast og neytendasamtök eru ekki til á íslandi, nema að nafn inu til og illa það. Menn verða að kaupa sínar kartöflur, hvaða gœða- flokki svo þœr tilheyra, en ef til vill verður meira um það en áður að fólk skili gallaðri vöru og fái aðra óskemmda í staðinn. En því miður rœr ekki þessi ákveðna ríkisstofnun ein á báti. Hliðstœða sögu er að segja um margar fleiri. í skjól.i einokunar- aðstöðu sinnar veita þœr aðeins lágmarksþjónustu og mottó þeirra gœti alveg eins verið: „hafðu þetta, eða ekkert ella.“ Og það er ef til vill hálfgerð vindmillu barátta að hreyfa gagnrýni á þessar stofnanir, ef draga má ályktanir af viðbrögð- um forstjóra þeirrar stofnunar er styrinn hefur staðið um að undan- förnu. Gama'K orðtak segir: Veldur hver á heldur. Þetta á ágœtlega við um rekstur ríkisstofnana. Sem betur fer eru þess mörg dœmi að þœr séu prýðilega reknar og forstöðumenn- irnir hugsi jafnt um þeirra hag og viðskiptavinanna. Stefnan hefur verið í rétta átt og jákvœða, en gengið helzt til seint. Viðhorf fjöl- miðlunartœkjanna hefur orðið frjálslyndara og ýtt undir þessa þró un, enda má með sanni segja, að þau hafi veigamiklu hlutverki að gegna á þessu sviði. Það œtti að vera Ijúf skylda ríkisstofnana að gera almenningi sem Ijósasta grein fyrir starfi sínu og rekstri. Sem dæmi um jákvæða þróun þessora mála má nefna, að forstjóri Áfeng- is- og tóbaksverzlunar ríkisins hélt blaðamannafund nú fyrir skömmu og skýrði þar frá mörgum atriðum í rekstri stofnunarinnar, sem al- menningi þótti fróðlegt að fá vitn- eskju um. Fleiri stofnanir mættu fara að þessu dœmi. En svo vikið sé að hinu gagn- stœða, og látið útrætt um Græn- metisverzlunina, er freistandi að nefna tvœr stofnanir sem dæmi, Landssíma íslands og Sjónvarps- deild ríkisútvarpsins. Það virðist hálfgerð öfugþróun að menn skuli þurfa að standa í stappi um að fá færðan síma milli húsa, eða nýjan tengdan. Maður gæti haldið, að það œtti þvert á móti að vera kappsmál fyrir stofn- unina að fá fleiri notendur — fleiri sem þyrftu að þramma á þann eina stað í Reykjavík sem unnt er að greiða afnotagjöld Landssímans. Þá hefur símaskráin aðeins komið út annað hvert ár, og er því eðli- lega orðið meira og minna úrelt er sú nýja kemur, þar sem ekki er einu sinni haft fyrir því að gefa út viðbótarskrár á hverju ári. Sennilega þekkist það hvergi á byggðu bóli, nema á Islandi, að veigamikil þjónustustofnun geti lokað í mánaðartíma vegna sumar- leyfa starfsfólksins, en slíkur hátt- ur hefur verið viðhafður hjá sjón- varpinu. Að dómi undirritaðs vœri þó ekkert við þessu að segja, ef mönnum væri ekki gert að skyldu að greiða þjónustuna fullu verði, eft ir sem áður. Það mundi sennilega verða eitthvað sagt, ef önnur fyrir- tœki œtluðu að taka upp þennan sama hátt, t.d. dagblöðin og ef menn greiddu svo ekki tilskilin gjöld á réttum tíma kæmu til him- inháar vaxtagreiðslur, eða innsigli og lögsókn. Er þá komið að þeim innheimtu- aðferðum er nokkrar þjónustu- stofnanir nota og eru fremur ógeð- felldar. Ég las nýlega í pistlum Velvakanda ágœtt dœmi um við- brögð manna við hinum eilífu hót- ana auglýsingum. Auðvitað ber að viðurkenna að stofnanirnar þurfa sín meðöl til þess að fá inn það fjármagn sem þeim ber með réttu. En tilgangurinn þyrfti ekki alltaf að helga þau meðöl. Það mundi t.d. ekki þekkjast í hinu almenna við- skiptalífi, að fyrirtæki lokaði fyrir þjónustu til annars vegna skuldar, sem ef til vill er ekki nema nokkr- ir tugir króna. Vonandi stendur þetta allt til bóta. Ríkisstofnanir eru til orðnar til þjónustu við þegnana og þœr ber að reka sem slíkar og aðlaga þœr kröfum fólksins eins og þær eru á hverjum tíma. 14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 24. ágúsit 1069

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.