Lesbók Morgunblaðsins - 01.02.1970, Síða 14
•5 v\-;' . * • \lt9r UR gÍTuR \Á DKTÓ'í FX- TST- |(T 5 5 1 7\ =& | KflUP veú«- p/efti
WXmkX ViKR- Plí-T
ííl/ffw' \ KZoPPq MíC
• / RR
rp. > Het-b- RN
^ 'LcSl . J m- flN •/ .
i Tbi”1 ttm- 5Koe- Mewn »lí' Wthn HEPPfl- Plir
Fofí-' SÉTfl-
MiTiR ✓ AHSL rwufl- Pir/pfl
HUo'fi AÍ Tu/Rf uðat'l
KWtse- H'R-
& pT' SflMN- íSuun EfJúiSá INfl
RR.
fíu K- p> £ T
YFUZ- h i'rrJ Mefi- fíL LIC-
ifím.
'oV'l FU/hl SLEIP F'íRld UTflN iTKM- nuniK)N
<—s> ÓSU- 1 rJA/fí 1 HR- MU- Uð. I
S3ol? SflMflSI HR.- um fNDirt;
ÍKCM- M i R WÁSfl
um6£- HIR2L- flNNfl
OFflR S£TT- Urt- • U'ftT- IN Et-D- stæd- 'í>
m<\«k f\ R LfíHOh LR G.
VýtK ÍTCIN- TffGUMO
'fiViR' ■ M£ií>- 1 R. Tc> K V WlHf/ ÍKf? LP verínr- IO HlPífl UM
V/ iT— dR r*r- 'o MU* n Í
✓
1 P - U í^l f?OSK S»c.sr 1 opEir- KTl|R
br - VlDR' ifc
UtJá- u
mm m
Lausn á síðustu krossgáfu
cp < %> y±> -i í; * BB-í? •| r> % iisln % It' -ti V' m o - n V* 4 ”3 S & *
23 H o' X • •X Ífi 1 U* •Z > r c V7T]S 2 •z — lA •n c- ■
03 r -T> £ 7> E- * > 7» - z. >• aill'r c 7» K |
7, H í|r 7> i- •v m r <r~ Z z - 7» c z c- X /1 h Ws V* *•. « ©
3> 3 2) 23 r •n </‘T 1 q > <» z E Vrt > 0 e-*»> z - < z V.C ! ií2 S
15 í: 7* ni Ca z. <T| V' r~ 23 H ■n I > H - H 2? O, zí JD X m -x> £7 3 a 70
-Z. - ö 7> - m l' 23 Þ -- Gn 3 3>~» £ - tt> - 3 r? 3 7> X ÍTV
m <r,- ~TZ- 3> 23 z 2 - r ?v u r\ v"> •z - V\ r > 5g8 . tJ 3J > D (7> 3> -i -4 S<9 H z
< r 05 EÍ 7>Sl F' z. X •n »2 5 - > r i 5» fn 2 1? * U H X » z ii .JLS
o' r s-.s - 5-Sí o ‘'T c 73 -• > ■n f í| 2 -í > w 3) X t*> 3J JD X X 3> \
c. O- > 70 C V* 3 -t 2 3 £1 Z -- u z c X <- 3J •Z' 3|7<T tt> >
3 tt> - -T. W il 2 23 X Þ «« 1 >• z > 2* 3 2 7) 3> 7C - z X
1 - - z. % X > 70 23 > 7> nf • X r P O 70 J rf c-
E 2. T. > 7, — 70 > P z > 7« a!!! z. z - 73 c C* c m <
RABB
TERTUBOTNARNIR dönsku haja
um skeið verið nafntogaður inn-
jlutningur. Menn nefna þá sem
dœmi til að sanna, hvað þetta svo-
kallaða jrelsi á öllum sviðum geti
leitt þjóðina út í miklar ógöngur.
Sjálfur hef ég ekki smakkað þá. En
Gylfi er hlynntur þeim og sagði
eitt sinn í sjónvarpinu að mig
minnir, að menn mœttu ómögulega
vera að hneykslast á tertubotnun-
um. Það vœri enginn munur á því
að flytja inn danska tertubotna og
sænskar kvikmyndir. Eklú veit ég
hvers vegna hann nefndi sœnskar
kvikmyndir. Eru þær vafasamari en
aðrar kvikmyndir? Til dœmis þess-
ar listrœnu, þar sem myndavélinni
er beint uppí nasirnar á leikurun-
um, eða þær djörfu, Ástir í skerja-
garðinum o.s.frv. Nei, sœnsku
myndirnar eru áreiðanlega ekki
síðri en tertubotnarnir.
Annars er gjaldeyriseyðslan ótrú-
lega fjölbreytt. Öðru hvoru hef ég
rekið augun í auglýsingu frá sam-
komuhúsi hér í borginni, þar sem
birt er mynd af berrassaðri ungfrú
frá Bretlandi. Þessi ungfrú, sem
heitir Delameri, skemmtir gestum
með því að fœkka fötum. Ef dœma
má af auglýsingunni, hefur hún
prýðilega vel skapaðan afturenda.
Svona lúxusinnflutningur hlýtur að
vera dýr, en auðvitað þýðir ekki
að horfa í það. En sjónvarpið má
ekki sofa á verðinum, þegar svona
fínir skemmtikraftar troða upp í
landinu. Einstaka úrtölumenn eru
að fárast yfir því að eyða gjald-
eyri í svona lagað. Það hlýtur að
vera misskilningur. Þetta œtti ein-
mitt að verðlauna. Bókmenntirnar
sitja að silfurhestinum. En því ekki
að veita silfurkúna fyrir listrœnan
innflutning af þessu tagi. En þá er
vandamálið, hver á að veita verð-
launin. Umfram allt, gefum menn-
ingarvitunum frí. Ég mœli með því,
að sjómenn á togaraflotanum
fengju að úrskurða um þessi verð-
laun. Eða kannski kvenfélögin.
Það er svo margt fleira, sem
beinlínis verður að verölauna. Mað-
ur rekur sig á það á hverjum degi.
Hvað á það til dœmis að þýða að
verðlauna ekki gagnrýnendur. Eða
þá, sem bezt og snjallast svara
gagnrýnendum. Þarna sé ég not
fyrir silfurhundinn og silfurköttinn.
Slæmt er til þess að vita, að
Helgi Hálfdanarson skuli ekki vilja
hýsa silfurhestinn eins og hann er
nú fallegur. Eiginlega verðskuldar
hann verðlaun. Helgi segir, að
Skagfiröingar hýsi ekki hross. Og
hann vill láta veita verðlaun fyrir
þau afrek ein og þá yfirburði, sem
mældir verða í metrum eða vegnir
á vog. Þá er' allt á þurru landi.
Samkvœmt kenningu Helga má
verðlauna Guðmund Hermannsson
fyrir kúluvarp. Og það mætti verð-
launa þyngsta mann landsins. Eða
þann, sem hoppar lengst afturábak
af öðrum fœti . Þá þýðir ekkert að
múðra. Málbandið kveöur upp úr-
skurðinn. Svona er Helgi nákvœm-
ur og þess vegna. eru þýðingarnar
hans svo frábœrar.
Að sumu leyti er ég sammála
Helga. En hvers eiga þá hinir að
gjalda, sem gnœfa yfir fjöldann
fyrir einhverra annarra hluta sak-
ir? Geggjaðasti persónuleiki ársins,
Mœrðarfyllsti kennimaður kirkj-
unnar eða Mesti framsóknarmaður
landsins. Þannig mœtti lengi telja.
Og hvað um afrek Alþýðublaðsins í
fréttamati, sem birtist á forsíöu
blaðsins þann 20. janúar: „Shady
hættir — kemur Bjöggi í hennar
stað“. Með stœrsta letri að sjálf-
sögðu. Niðri í horni voru svo
ómerkilegri fréttir um loðnuna, sem
var að finnast við Gletting og
samningafund í Moskvu, þar sem
íslenzkir aðilar sömdu um fisk-
verð við Rússa.
Shady er mál málanna. En eng-
inn virðist átta sig á því til fulls
nema Alþýðublaðið. Og svo var
annað: Blaðið hafði heyrt því
fleygt, að Gunnar Jökull vœri að
hœtta að spila. Það hafði komið í
Ijós, að hann heyrði ekki nema
þriðjung af 4000 riöa hávaða. En
Alþýðublaðið gat upplýst, að Gunn-
ar œtlaði ekki að gefa sig. Við skul-
um biðja og vona að hann gefi sig
ekki meðan bœði eyru eru jafnlöng.
Það gerist ekki oft, að dagblöð-
in komi manni á óvart. En alltaf
getur það átt sér stað. Það gœti
jafnvel komið upp enn snjallari
þýðandi en Helgi Hálfdanarson,
enn betri óperusöngkona en Sigur-
laug Rósinkranz, dansmœr, sem
fœkkaði ennþá fleiri fötum en sú
brezka, og ennþá þýðingarmeiri
uppljóstranir á forsíðu Alþýðu-
blaðsins. Og þá er að standa klár
með verölaunin.
Gísli Sigurðsson.
14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
1. fletbrúiar 1970