Lesbók Morgunblaðsins - 22.12.1970, Blaðsíða 9

alltaf 6jöfn, að þráSuTÍrm er
misþy'kku:r, eims og hiarm fcem-
ua- utan aí ormimum. Stundum
er mynstur ofið með gul'lþræð'i
eða haindsaumað í efnið á etff-
ir. Thaisilkið er misdýrt og íien'
það eftir þynigd, en að'aQlega er
oi’ið í þnemiur þyfclktum.
• FÍLLINN HJÁLPAR TIL
Þaminig handvinna Thiai'tend-
ingar úr því eifni, sem þeir hafa
í iandi siniu. Leirmuini búa þeir
til úr leir af hrísgrjónaökrun-
um. Stúlika situ.r og formar leir
kluimpinn með höndumum á
hjóii, sem ömnur sinýr með fæt-
inium. Og síðan er listarverkið
bnemnt. Bananaplaintan er
þarna svo auðveid í raektun og
nýtileg, að á thaimáli þýðir
„banana“ auðvelt. Stofninn má
raota í reipi, blöðdn í umbúðir
eða diska og ávöxtinn í fæðu.
Hvað fleira nefndi ég i upp-
hafi igreinairinnair af því, sem
við temgjuim gjarnan Thai-
landi? Jú, fílania! Þeir lifa góðu
lífi, verða al'.t að 70 ára gaml-
ir, en tefljast fulliorðnir 10 ára..
Þeir eru tamdir og koma t.d.
að góðum not'um í skógunum,
þar sem uiraninn er harðviður.
Damir fá t.d. allt sitt teaik til
húsgaignasmíði frá þessu landi
og ætli Okkar komi ekki þaðan
líka. Bkki komast stór farar-
tæki um þétta skógana, en fíl-
arni.r ýta þungu stóru trjástofm
unum gegnum skógarþykknið
eð>a draga þá milli trjár.na á
keðjum, sem þeir losa sjálfir
með rananuim. Svo velta þeir
trjánum i árnar, sem flytja
þau. Stundum hjálpast tveir
fílar að. Fílaihirðirinn situr á
baki og stjórnar með tánum við
eyruin á dýrinu. Til að hanm
komist á baik eða af baki
leggst fíllinn niður á kviðinn
eða iyftir annarri liöppinni. Ég
fékk að sjá slíka sýninigu á fíia-
vinnubrögðum, og þótti mikið
til koma.
Fieiri skeimm'titegar sýnimgar
eða kappleiki má sjá í Thai-
( lamdi. Thailendimgar eru milki-
jr, leikjamenn. T.d. er hanaat
m jög vimisa: It sem byg.gi.sil á þvi
mað vissar tegundir af hönum
: fara alltaf í hár saman, ef þeir
:... sjást. Einnig er thailenzikt box
.þjóðaríþrótt, en í þ\d megia
keppendur líka sveifla snögigt
upp fætinum og gefa keppinauit
uan utan undir með honum.
FaMegri iþrótt stunda Thailend
imigar lí'ka af lífi og sál. Það er
Plu.gdrökakeppni, sem mest fer
fram í marz og aprí’l, þegar
sunrnanvinidur er hagsíæðastur.
Má sjá fólk æfa sig í skemmti-
i ,i görðúnum með falllega heima-
gerða flugdreka, sem svífa og
snúast í loftinu. En keppnin
. fer fram á milli stóru Chuila-
dneikainma, sem eru kartkyns, og
litlu lipru kvemidnekanna, Pap-
iao. Chula hefur króka til að
kT-æfcja í kvendrefcanm og hafa
með sér heim til sín. En Papao
11 hefuir lykkju, sem hún fiæfcir
i uim Chula og nær horuum á sitt
, vald.
Thailendingar eru giaðværir
og eiláka músik og dans. Þeir
eiga mifcið úrvafl af heima,gerð-
' um blásiturs- og ásláttarhljóð-
1 færum úr bambus og geta
' • myndað hei'iar hljómsveitir. En
himum hefðbundna klassíska
: dansi Thailendinga verður
vart lýst. I-Iann verður að
' ! sjá. Enda kanm ég engin Skil á
mismunamdi túlkum og hefðum.
Þó sá ég fldk'k telpna með lamg
ar negtlur á hverjum finigri
' sveifla hönidumuim, svífa fram
og afiur, vei.famdi handleiggj-
um. Hendur leika lika stórt
hluitvark í anmanri tegund af
danisi, þar sem dansaraa- hafa
íbuirðarmikið í;u llskraut á höfði
og efri hluti Ililramans og sveigja
höfuð, herndur og fæfcur, svo að
það virðist mynda ankannalegt
horn við það oem við eigum að
vemjast.
Það er líktega eins gott að
hætta sér ekki út á hálan is og
lýsa einigönigu þvf sem fyrir
augun bair í skoðunarferðum,
eins og ferðinni á fljótaunark-
aðinin í Banig'kok við sóftarupp-
nás.
• ÁVATNAMARKAÐI
Bangkok heíur stundum ver
ið likt við Feneyjar, vegna
allra sku,rðiannia, sem vefjast
þar eins og net inm í lamdið út
frá ánmá Chao Phya. Að fara
þar um i birtingu á morgnana,
þegar fódkið streymir á báitum
eftir skuirðunum með vöruirniar
sínair á mahkaðinm, er ævintýri
líkast. Áin og skurðirmir eru
þakin bátum af öllum gerðuim,
prömmum sem ýtt er áfram
með stöngum jafnt sem rónum
eintrjáningum. Bátarnir eru
hlaðnir grænmeti og ávöxtum,
sem ræðarairmir eru að fara með
á marikaðimin,. Þar má sjá ban-
ana, kókoshnetur, amanas, pap-
aya ávöxt, appelsínur, laufc,
pomeloes og fleiri tegundir
sem ég ekki einu sinni þekkti.
M ótorb á turinn ok'kar seig
áfram upp ol'tir skurðunum sen)
ka’Caðir eru klongs og okkur
gafst gott tækifæri txl að sjá
hvernig fólkið býr þarna. Trén
vaxa víða alveg út í vatnið.
Skurðirnir eiru um 3 m djúpir
og húsin eru byggð á staurum
út i þá. Þau opnast út að
skurðinum svo maður sér
iðulega beinit inm í hreysin. Kon
urnar sitja á hækjum sér á
tröppum og þvo í skurðinum,
jafnvel miatairílát. Hraustlegir
brúnir krak'kar fá sér morgum-
sumd c g hanga i bátnum. Maður
sést þvo sér hárið með sápu og
steypa sér svo í íljótið til að
skola sig. Suims staðar sést beinit
imn í kramibúð með hamigamdi
matvælum og kaupendur renna
upp að pallinum á bátuim.
Þarna er lif í tuSkunium.
Við rennum eftir skurðinum
miJili hitabefltisitrjánna. Á báð-
ar hendur eru mamgrovetré,
blómigtnandi eplatiré, tvær teig-
undir af bananaplöntum, teak
viður, pálmatré o.s.frv. og
smjúgum milli bátanna, sem oft
er erfitt. Túristabátarnir hafa
farið út kl. 7 að morgni til að
gefa ferðamönnum tækifæri
til að verða vitni að þessu ið-
andi lifi. 1 litlum báti sé ég
dökfca kon.u mieð stráhatt. Hún
rær með einni ár ein-
trjáninignum ,sem er hlaðinm
ávöxtum og flýr að bakkamum
undam ,,gæjunum“, sem hafa
sett bílamótor á langan mjóan-
bát, haifa s'krúfumia á röri aftur
úr og þjóta þamnág um með fyr
irgamgi. Gamall maður kemur
ráamdi á litlum báti og selur
ferðal'önigum kaffi'boilla og sæta
hrauð. Póstmaðurinn rær að
tröppum húsanna. Bátur dreg-
úr þuragan sementspramma.
Maður hefur nóg að gera við
að homfa. Og svo er stanzað á
markaðinum, þar sem bátarnir
leggjast upp að og maðuir geng-
ur á vaggandi pöUum inn undir
stráþakið.
Þetta er vissulega nýstórlegt.
Ennlþá sikemmiti’egra er þó lík-
lega að fara þarna um á Song-
Thaisilkið cr allt ofið í hand-
vefstólum. Stúlkurnar sitja
og vcfa, Iiciln strangaria.
StiilUan hrostr oer lictur
slöitgnvr. vef.iast imi liáisinn
Smaragða Budda, 5,5 m há Iíkneskja úr
ciitiiEit steini.
kran-ihátiðinini, sem er hálíum
mánuði seinna eða um miðj-
an apríl. Það er gömni trúar-
hátíð, sem markaði áður nýja
árið. Þá er vatni skvett yfir
Búddailíknesíkin, foreldrana og
eldra fólkið og við hirðiroa fær
komuniguirinin sitt hátíðlega bað
rraeð seremonium. En i þorpun-
um verður þetta bara sfcemmt-
un, og bver skvettir á annam.
Það er leyfileigt þcnnan dag.
Hvað gerir það líka til þó ein-
hver vökni, í landi, þar sem er
30 stiga hiti og sífellt sólskin.
Út úr þessu firamaudi landi
fer ég uimvaíin blómuilmi af
blómakeðjunni, sem hengd
eir um hálsinn á gestum að sið
Thaitend.nga. Orkideurniar og
jasmínhlómin ilima i manga
daga, i fkrgvélinni og í her-
bergimi min-u í Nýju-Ilelíú. —
Þessi sterki blómailmur fer í
vitin á mér og indverská þjónn-
inn Krisna Menon gretti sig. —
En ég tími ekfci að henda þeim,
reyrai að ha’da í eimirrn af þessu
rómain'trsfca landi eins lengi og
k'ostenr er. E. Tá.
22. deserrabex 1970
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 41