Lesbók Morgunblaðsins - 22.12.1970, Blaðsíða 15

Síðan bjó hún til tappa úr bréfinu utan af smjörinu
og þá gat hún tekið vatnið með sér upp í herbergi.
Þannig losnaði hún við að borga Spanjólunum sér-
staklega fyrir soðið vatn.
Sú gamla fékk yngismeyna gjarnan til að reka
ýmis erindi fyrir sig. Eitt sinn fór sú unga inn til
Palma í verzlunarerindum og fannst þeirri gömlu
upplagt að nota ferðina og bað hana um að kaupa
fyrir sig skó, helzt rauða og fallega. í bæjarferðinni
ieit yngismærin við á nokkrum krám og var orðin
dálítið hifuð, þegar hún fór að kaupa skóna fyrir þá
gömlu. 1 skóbúðinni gekk allt sæmilega fyrir sig
nema hvað þær spænsku áttu dálítið erfitt með að
skilja íslenzku. Rauða og fallega skó fékk hún samt
að lokum og hélt hróðug til hótelsins.
Sú gamla tók yngismeynni með mikilli bliðu að
venju og þakkaði kærlega fyrir greiðann. Þvi næst
mátaði hún skóna, en átti í erfiðleikum með að kom-
ast í annan. Yngismærin hafði að vísu keypt rauða
og fallega skó, en annar var nr. 37, en hinn nr. 38
og báðir voru á hægri fót.
—★—
Spánverjar hafa yfirleitt þótt blóðheitir og hefur
þess ekki sízt gætt í ástarmálum. Ein konan úr Úr-
vaishópnum, ung og aðlaðandi kona úr Reykjavik,
fór ekki varhluta af þessu. Eitt sinn fór hún með
strætisvagni nr. 80 inn til Palma. Smátt og smátt
týndu hinir farþegarnir tölunni unz hún var orðin
ein eftir í vagninum. Henni hafði runnið i brjóst og
vaknaði hún við það, að vagnstjórinn var setztur við
hlið hennar og tjáði henni ást sína á ýmsum tungu-
málum. Sú islenzka var vönd að virðingu sinni, og gift
í þokkabót, og vildi ekkert hafa með Spanjólann að
gera. Tókst henni að sleppa út úr vagninum áður en
Spánverjinn missti alveg stjórn á tilfinningum sín-
um.
Þessi sama unga kona var eitt sinn á ferð í leigubíl
frá Palma á heimleið á hótelið. Sat hún frammi í biln-
um við hlið ökumanns. Skömmu áður en komið var
til hótelsins stöðvaði Spánverjinn bilinn og tók að
tjá þeirri íslenzku hrifningu sína. Hún var svo hepp-
in að vera með kexpakka með sér. Greip hún kex-
köku, stakk upp í Spánverjann og skauzt út úr leigu-
bílnum. Gekk hún það sem eftir var til hótelsins.
Eitt kvöldið fór sama kona með nokkrum úr Úr-
valshópnum i næturklúbbinn „The Scottish Club“ í
Palma. Það átti ekki af henni að ganga. Einn Spán-
verjinn varð svo heillaður af henni, að hann bauð
henni hvað eftir annað upp í dans og tjáði henni í
sífellu ást sína. Eftir eina syrpuna tók sú islenzka
eftir því, að dýrmætt gullannband, erfðagripur, var
horfið af handlegg hennar. Rann þá upp fyrir henni
ljós. Það var ekki af eintómri ást sem Spánverjinn
ehi hana svona á röndum. Stórmóðguð yfir blekk-
ingunni gekk sú islenzka hart fram i þvl að Spánverj-
inn næðist. Stóð það heima. Casanova var með gull-
armbandið. Sú íslenzka hefur ekki dansað við Spán-
verja síðan.
—★—
Aðalgatan í Palma heitir Avenida Generalissimo
Franco. Sín hvorum megin breiðgötunnar eru akrein-
ar, en í miðjunni er breið göngubraut og laufkrónur
mynda þak yfir hana.
Fagurt kvöld voru ungir elskendur úr Úrvalshópn-
«m pama a gðnguferð. Þau settust á einn bekkinn og
nutu hins suðræna kvölds. Hið rómantiska umhverfi
heillaði og elskendumir féllust i faðma. Þau vöknuðu
upp frá innilegum kossi við það, að hópur Spánverja,
sem átti leið fram hjá bekknum, klappaði duglega og
hvatti mjög til áframhaldandi ástaratlota. Mun þetta i
fyrsta sinn, sem íslenzkir elskendur eru klappaðir
upp á erlendu breiðstræti. En af meðfæddri hæversku
drógu eiskendurnir sig í hlé, brugðu sér inn á næstu
krá og jöfnuðu sig með cuba libra.
* •'
—★—
Á Arenal-ströndinni voru hjón með son sinn. Nutu
þau dvalarinnar á Mallorca sérstaklega vel, enda
sluppu þau öll við magakvilla. Eitt sinn fengu þó
frúin og sonurinn útbrot á húð. Fóru þau mæðginin
í apótek til að fá eitthvað við útbrotunum. Apótekar-
inn kvaðst strax vita, hvað þetta væri og úðaði hann
einhverjum vökva yfir drenginn. Þegar að frúnni kom,
vísaði hann henni inn á salerni, og skipaði henni að
klæða sig úr hverri spjör. Frúin var hálf hikandi í
fyrstu, en lét þó undan apótekaranum. Fékk hún
sömu úðunina og sonurinn og það var eins og við
manninn mælt, að útbrotin læknuðust mjög fljótlega.
Frúin var mjög hrifin af þessari þjónustu. Hún hefur
þegar náð sér í farmiða til Spánar aftur.
Flestir Islendingar, sem dveljast á Spáni nokkum
tíma, kynnast magapestinni. Algengt er, að ferðamenn
hafi með sér töflur að heiman, sem eiga að koma í
veg fyrir magakvilla. Sögumaður þessara pistla var
einn þeirra, sem veiktust hastarlega, og lá í rúminu
í svita og svelti í þrjá sólarhringa. Spænskur læknir,
sem til var kvaddur, tjáði sögumanni, að það gæti
verið hættulegt að taka magatöflurnar, sem íslend-
ingar hafa með sér, svo og aðrir Norðurlandabúar og
Bretar. Kvað læknirinn töflurnar geta valdið lifrar-
bólgu. Ættu íslendingar, sem fara til Spánar, þvi ein-
dregið að ræða þetta mál i alvöru við heimilislækni
sinn.
Úrvalshópurinn á Barbados-hóteli var hins vegar
mjög heppinn, þótt margir veiktust, því Sverrir
Magnússson, lyfsali i Hafnarfirði, og hans ágæta
kona voru með i ferðinni. Þau höfðu með sér „lítið
apótek" og töldu ekki eftir sér að hjálpa ferðafélög-
unum. Án greiðvikni þeirra hefðu fleiri veikzt eða
átt lengur í veikindum. Ferðafélagarnir eru þeim
hjónum mjög þakklátir.
f Úrvalshópnum var ágætur maður, sem gerði
óspart grín að félögunum þegar þeir voru að taka
inn magatöflurnar. Hann kvað romm og aðra sterka
drykki langöruggasta magameðalið og þvi meira,
sem væri drukkið, því betra. Þessu ráði fylgdi hann
dugiega. Og merkilegt nok — hann stóð uppi þegar
aðrir hrundu niður. Þar til þremur dögum áður en
haldið var heim til fslands aftur.
Ég tók eftir þvi um morguninn, að hann sneri frá
morgunverðarborðinu, grár og gugginn. Hann leit
ekki einu sinni í átt til barsins heldur hélt beint til
herbergis sins. Þegar hann kom ekki heldur til há-
degisverðar ákvað ég að heimsækja hann uppi á her-
bergi. Og mikið rétt. Þar lá hann i svitabaði og svo
máttfarinn, að hann gat sig hvergi hreyft. Ég hafði
strax samband við Sverri Magnússon, sem lét hinn
sjúka fá lyf við veikinni.
Þegar ég kvaddi sjúklinginn vaknaði hann úr mók-
inu, reisti sig upp með erfiðismunum og stundi:
„Heyrðu, Björn! Hvenær gazt þú byrjað að drekka
aftur?“
/ ^'Á'V/A/Á
22. desember 1970
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 47