Lesbók Morgunblaðsins - 22.12.1970, Page 26
r okkar i
ÞORSTEINN Þorsteinsson, söngv-
ari hljómsveitarinnar Triv, rekur
hér nokkur atriði úr viðburðaríkri
sögu hljómsveitarinnar, tónlistar-
stefnu hennar, popmessur, hvíta-
sunnuólæti og ýmislegt annað, sem
vert er að veita athygli.
„Það var dálítið skemmtilegt, hvern-
ig hljómsveitin hóf feril sinn, svona
þrælfyrst. Maður var jú alltaf á böll-
um í skólanum og þá komst maður
ekki hjá því að sjá, hvernig píurnar
hreint og beint dýrkuðu þessa popp-
kalla alla. Nú eina ráðið til þess að fá
svolítinn skammt af allri aðdáuninni var
auðvitað að stofna sjálfur hljómsveit."
„Við byrjuðum i smáskúr með einn
magnara, sem við notuðum fjórir sam-
an, og svo var trommarinn með sitt
tíót. Svo smám saman rúllaði þetta af
stað og við fórum að spila á skóla-
böllum, hjá Æskulýðsráði og í Búðinni.
Nú, og svo var ég allt í einu orðinn
aleinn eftir í hljómsveitinni og þá var
ekki annað til ráða en að reyna að
stofna nýja.“
„Hún var stofnuð á H-daginn, 26.
maí 1968 og kom fyrst fram um verzl-
unarmannahelgina í Húsafellsskógi.
Síðan rúllaði þetta allt áfram, heldur
betur en áður, og nú höfum við verið
fastahljómsveit i Silfurtunglinu i eitt
og hálft ár.“
„Við höfum líka spilað úti á landi,
á Vestfjörðum, Norðurlandi og i Vest-
mannaeyjum. Það er að mörgu leyti
skemmtilegt að spila úti á landi, en
drykkjuskapurinn er bara svo mikill
þarna alls staðar, að það dregur þó
nokkuð úr ánægjunni.“
„Músíkin, sem við leikum flokkast
helzt undir „létt-progressive músík",
en annars höfum við allir svo
ólíkan smekk, að við verðum að reyna
að komast að samkomulagi um alla þá
músík, sem við flytjum. En þó er ekki
rétt að segja að innan hljómsveitar-
innar sé ósamkomulag. Samvinnan hef-
ur verið með ágætum og við höfum
alltaf haft þá stefnu, að leika sem mest
af músík, sem áheyrendur vilja hlusta
á og dansa eftir, en erum ekki ein-
ungis með músik, sem okkur sjálfum
finnst gaman að. Það má eiginlega lita
á fólkið sem okkar verkstjóra, og ef
við föi'um ekki eftir skipunum verk-
stjórans, vill hann lítið hafa saman
við okkur að sælda.“
„Við höfum oft hugleitt plötuútgáfu,
en það hefur allt saman strandað á
því, að við höfum ekki verið nógu
ánægðir með lögin, sem hafa komið til
greina. Við viljum ekki gefa út plötu
nema að það sé pottþétt, að hún verði
góð.“
,,Við vorum orðnir ofsalega þreyttir
á að spila í Silfurtunglinu en nú er
þetta komið upp í vana. Og það er
rétt að það komi fram, að þarna höfum
við haft æfingapláss, sem er algjör
höfuðnauðsyn, ef hljómsveit á að
verða góð. Og það er mín skoðun, að
Félag íslenzkra hljóðfæraleikara eigi
að sjá um að útvega popphljómsveit-
unum i félaginu æfingapláss, en það
hefur alltaf verið þeirra stærsti höfuð-
verkur. Reyndar gerir félagið sama og
ekki neitt fyrir popphljómsveitir, enda
ekki einn einasti poppari í stjórn fé-
lagsins. Það þyrfti að koma maður eins
og Erlingur Björnsson í stjórnina til að
fá fram einhverja leiðréttingu á okkar
málum.“
Ég er nú búinn að vera í poppbrans-
anum í þrjú ár af þeim átján árum, sem
ég hef lifað. Og þegar ég lít yfir farinn
veg, get ég eiginlega ekki séð neitt,
sem hefði mátt fara betur. Það hefur
margt á okkar daga drifið og þetta hef-
ur verið ómetanleg lífsreynsla. Tök-
til dæmis sjónvarpsþáttinn, sem við
komum fram í fyrir tæpu ári síðan.
Þetta var ákaflega lélegt af okkar
hálfu, en einnig um leið ákaflega lær-
dómsríkt fyrir okkur, og af þeim lær-
dómi vildi ég ekki hafa misst.“
Ég get ekki hugsað mér að
gera sönginn að ævistarfi, en eins og er
get ég ekkert sagt um framtíðina að
öðru leyti. Ég átti mér eitt sinn þann
draum að gerast íþróttakennari, en held
ur hefur hann nú dofnað þessi ár, sem
ég hef verið í poppinu.
„Ég held, að poppmessan hafi verið
eitt það æðislegasta, sem við höfum
tekið þátt í. Hugsaðu þér bara, að
spila í kirkju. Mig hefði aldrei getað
dreymt um þetta. En þó að enginn vafi
leiki á því, að þessi tilraun átti rétt
á sér, þá held ég, að poppmessur séu
ekki það, sem koma skal. Annars er
þetta ákaflega erfitt mál og
mjög skiptar skoðanir um þetta. En
mér er sagt, að biskupinn hafi verið í
kirkjunni, þegar þetta var gert, og því
hlýtur honum að hafa fundizt, að þessi
tilraun ætti rétt á sér.“
Ég minnist þess líka, þegar við
flæktumst um hér i nærsveitunum um
hvítasunnuna i vor. Við ætluðum að
reyna að leggja okkar skerf af mörkum
til þess að koma i veg fyrir drykkju-
læti og annan ófögnuð um þessa helgi,
og því lögðum við af stað út í Her-
dísarvík og ætluðum að reyna að safna
öllu unga fólkinu saman þar á einn
stað, svo að lögregla og aðrir aðilar
ættu auðveldara með að fylgjast með
framvindu mála. Við töldum, að það
myndi auðvelda alla gæzlu, í stað þess
að lögreglan yrði að þeytast út um all-
ar trissur til að hafa eftirlit með ungl-
ingunum. Ég held, að þessi hugmynd
eigi ennþá rétt á sér, en vandinn er að
fá hentugt landsvæði undir svona
skemmtun. Lögreglan á Seiíossi reyndi
að aðstoða okkur við það, en landeig-
endur vildu ekkert með okkur og aðra
hafa að gera.“
„Við vorum þá að hugsa um að spila
á góðum stað hér rétt ofan við Ár-
bæjarhverfið og þar sem veðrið var
svo gott, hefði tónlistin sjálfsagt bor-
izt langar leiðir. En við vorum bara
alltof þreyttir eftir allt flakkið og því
varð ekkert úr útihljómleikahaldi."
„Já, steínan hjá mér og reyndar okk-
ur öllum hefur verið sú, að reyna alltaf
að gera okkar bezta og það hlýtur að
bera einhvern árangur, fyrr eða síðar."
Hljómsveitin TBIX. Frá vinstri: Sveinn Larsson, Guðjón Sigurðsson, Þorsteinn,
Þorsteinsson, Stefán Andrésson og Ari Kristinsson.
58 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 22. dcsember 1970