Lesbók Morgunblaðsins - 14.03.1971, Blaðsíða 3
*
SIÐASTA
VÍGIÐ
Ólafur Haukur Símonarson FELLUR
ÚR DAGBÓK
I vor komtim við til Katip-
mannahafnar. Ég og konan
mín. Hún vikli ólm sjá sið-
spillta borg. Hún er afar
veik fyrir spillíngunni. Ég
liamaðist við að sýna henni
Tívólí, en þar var engin
spdllíng; Ráðluisið, en þar
var engin spilling nema
þessi venjulega; Storkagos-
brunninn skoðuðum við,
þar var enga spillingu að
sjá. Þá lá leiðin í Hviids
Vinstue, en allt kom fyrir
ekki. Hvergi var vottur af
spillíngu. Svo fórum við að
sjá klánunynd og sofmiðum
vært í bólstruðum stólum.
Við vöknuðum endurnærð
eftir svefninn og ákváðum
að gánga okkur uppað
hnjám á Rikislistasafninu.
Þegar það var gert, segir
hún: Mikið er ég þreytt.
Ekki skal mig undra, segi
ég.
Lappirnar á mér eru bólgn-
ar, segir hún.
Ekkert er eðlilegra, segi ég.
Mig dreymir um mjúka laut,
segir luin. Mjúka laut og
kaldan drykk.
Hún skipaði mér að hugsa.
Finndu uppá laut, Meðan
ég hugsaði bar okkur blint
nær Löngulínu. Þartil við
vorum komin á Löngulinu.
Nei. Lángalina, segir hún og
horfir grannt á nautin sem
vaða vatnselginn með
kerru í eftirdragi. En live
hér er fallegt.
Já, segi ég, ansi þokkalegt.
Hvaða kríli er þetta þarna
útá steini? segir hún svo.
Litla hafmeyjan, segi ég.
Er lnin svona mikið kríli?
segir lnin.
Ég ætlaði ekki að ansa
þessu, mér fannst þetta
svoddan vitleysa, en gat
ekki á mér setið.
Bjóstu við það væri Iyfta
nppí höfuðið á lienni, segi
ég Ioks drepandi ltáðsk-
ur og bithr fjTÍr dana
hönd.
Það er hægt að fara nteð
lyftu uppí kyndilinn á
Frelsisgyðjunni, segir lnin.
Allt er svo ntikið á mér,
segi ég.
l>arna er allt þakið í bekkj-
tim. Svo við setjumst niður.
bökmenntir"
OG LISTIR
ífaflta
ít|TO'U
Konúngssnekkjan lónar
þarna, segi ég.
Skrítið, segir hún. Hér eru
mávar, ritiir, dúfur og snjó-
tittlíngar allir í einni kös.
Svona haga þessir fuglar
sér ekki á íslandi.
Þú kallar alla smáfugla
snjótittlínga, segi ég. Fessir
fuglar eru geðveikir af stór
borgarlífinu. Mér finnst
það liræðilegt að sjá liettu-
máva og ritur, þessa miklu
flugmenn éta franskbrauð á
Ráðhústorgimi. Mikil er nið
urlægíng þeirra.
Þarna fer flugbáturinn til
Málmeyjar, segir luin. Svo
liorfum við á himininn en
hann var ekki lieiðblár.
Mér fannst reglulega gam-
an að sjá lesbískar samfar-
ir, sagði hún.
Ég hélt þú hefðir sofið?
segi ég.
Ég opnaði augun öðru
livoru, segir liún.
Framliald á bls. 13
gjaaíjw
t IIWÆ'
Nína Björk Árnadóttir
Samvizkubit
Fullt tungl
og allsstaðar fyrir utan
dimmblá skýin þau ætla
að annast sorg mína þessa nótt.
Ósofin augu mín
bvarfla að glugganum.
ÍJti sé ég hvar laufin
sem ég breiddi yfir blettina í grasinu
eru flogin burt.
Blettina sem við settum
í græmt grasið.
Að morgni mun ég freista
að breiða þau
þar yfir aftur.
14. mairz 1971 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 3