Lesbók Morgunblaðsins - 09.01.1972, Blaðsíða 25

líin af siiliikonunum á sramla markaðinum. dúðuð í
nætumepjunni.
Til að lyfta hálfum nauts-
skrokki, Jiarf 30« punda
jaka. Og J»að voru l»eir
flestir karlarnir í Les
Ualles.
Tit yinstri: fbúarnir í Kue Bagruenra
héldn áfrant að lelka á ffítar ogr symgrja
eins- ogr fitglar 'í búri —- Íiangramdí
uppi á vegg.
lið með kaffið í Rue Daguerre.
ftíllt erfiðara að koma þessari
starfsemi við með öllu því sem
henni fylgdi. Á hverri nóttu
'komu þarna saman á litlum
bletti um 100 þúsund manns og
hefði sú tala fyrirsjáanlega
margfaldazt á fáum árum.
NÝJA MATVÆLAMIDSTÖÐ-
IN, SEM TEKUR VIÐ í Rung
is skammt sunnan við Paris, er
um flest óiík gamla markaðin-
uim í Les Halles. Þar eru stór-
ir nýtízku skálar, kældir fyrir
grænmeti og blóm, með frysti-
klefum fyrir kjöt og fisk, sér-
staklega útbúnir skálar fyrir
egg og smjör o.s.frv. Og yfír
ignæfir stjórnturninn með alls
Ikonar nútíma reiknivélum og
tækjum, hátalarakerfum og
sjónvarpsskermum um allt, til
að þjóna þeim 40 þúsund mann
eskjum, sem þarna koma dag-
lega til að kaupa og selja. Þar
eru næg bílastæði og hleðslu-
tæki. Hraðbrautin í suður frá
París liggur rétt hjá og að-
flutningar eru auðveldir. Og
svæðið er skammt frá Orly
flugvelli, þaðan sem flugferðir
eru til fjarlægra landa. Þarna
verður auðveldlega hægt að út
vega 9 milljónum Parísarbúa
mat til dagsins, og ekkert síður
þeim 12 mililjónum, sem þar
eiga eftir að búa árið 1975. Og
með svo stóran alþjóðlegan
flugvöll í grennd, eru varla
takmörk fyrir því hve vitt
starfsemi slíkrar matvælamið-
stöðvar getur náð.
ÞÖ AÐ ÞAKNA SÉ AI.l.T
HREINT OO FfNT og fullkom
ið, var ég fjarska fegin að
frétta nýlega, að ,,markaður-
inn minn" gamli í Rue Dagu-
erre númer 19 væri þó enn á
sínum stað, með sínum opnu
borðum, blauta gólfi og hróp-
andi sölufölki. Þetta ei' bara Iit
ill hverifismarkaður í einu af
suðurhverfum borgarinnar,
sem náði upphaflega frá hús-
hliðinni og út á götuna.
Allan daginn býður sölufótkið
varning sinn þarna með hróp-
um, rabbar við viðskiptavin-
ina og kaliast á grófum glettn-
isyrðum milli söluborðanna.
En á kvöldin er vandlega
pakkað saman og markaðinum
lokað með járngrindum. Þá
kemur næturvörðurinn. Nokkr-
um sinnum á nóttu koma svo
lögreglumennirnir í hverfinu í
eftirlitsferð og kalla til hans,
til að vita að hann sé þar enn
og allt sé í lagi Því var hvergi
öruggara að búa en i húsinu
bak við markaðinn. Enginn gat
komizt þar inn nema hafa lyk-
il og ógerlegt fyrir gesti að
gera vart við sig.
I ÞESSUM TIMBURIITAUUI
HÖFÐU VERIÐ vinnustofur
listamanna, sem flestar voru
nú orðnar að geymslum, utan
ein. Þar bjuggu eitt sinn tvær
stúlkur utan af íslandi, undir-
ritaður blaðamaður og Gerður
Helgadóttir myndhöggvai'i.
Húsnæðið var stór vinnustofa,
þar sem gkiggar voru á lofti
hátt uppi, en á svölum i vinnu
stofunni notalegur svefnstað-
ur. Innar af voru svo tvö lítil
herbergi, búin húsgögnum úr
appelsínukössum af markaðin-
um, og eldhúskrýli með stóru
baðkari, sem mátti leggja borð
yfir, þegar það var ekki i notk
un.
Ntf ÞURFTI AÐ STÆKKA
MARKAÐINN. Það ráð var
tekið að stækka hann inn und
ir húsið, enda um engan ann-
an stað að velja. Neðri hæð
hússins var þvi einfaldlega rif
in um sumarið. Ekki var gert
neitt veður af því, þó að efri
hlutinn héngi marga daga uppi
á vegg með okkur í. Við gerð-
um okkur heldur ekki rellu af
þessu, lékum á gítar og sung-
um bara eins og fuglar í búri.
Heldur ekki höfðum við
áhyggjur af spýtunum, sem
undir var stungið og voru held
ur veigalitlar. Að minnsta kosti
tóku gluggar og hurðir að
neita að gegna sinu hlutverki
að iokast, eftir að húsið tók að
smásíga eða skekkjast. Við því
var ekkert annað að gera en
saga svolítið ofan af þeim, svo,
að hægt væri að leggja aftur.
Það gerði Gerður nokkrum
sinnum. Þótt rifaði svolítið hin-
um megin, gerði það ekkert
til um sumarið, meðan hlýtt
var í veðri. En þegar vetra
tók, var betra að glóhita kola-
ofninn.
Af einhverjum ástæðum varð
kolaleysi í París þennan vet-
ur, en sem starfsmaður sendi-
ráðsins, fékk ég tonn af kol-
um sent frá veiv.lun Efnahags-
stofnunarinnar og lét flytja
það í vinnustofuna. Þegar það
fréttist á markaðinuim fyr-
ir neðan, kom sendinefnd og
mótmælti, húsið mundi ekki
þola slikan þunga. Tókust
samningar. Ýmist geymdu
menn fyrtr okkur kolapokana
niðri eða keyptu umframbyrgð
ir fegins hendi. Það sem eftir
var vetrar, kappklæddum við
Gerður okkur í rúmið, i ofn-
hitanum á hverju kvöldi, því
að morgni þurfti talsvert hug-
rekki til að brjótast fram úr
rúminu, eftir að næturkuldinn
hafði staðið inn um rifiurnar á
gluggum og hurðum alla nótt-
ina.
EN ALUTAF VAR huggulegt
að vakna — nema á sunnudags
morgnum — við hrópin: „Glæ-
nýir kjúklingar. Bezta verð
hér“, beint undir rúminu sínu.
Gólffjalirnar hleyptu hindt'un-
arlaust í gegn köllunum í sölu-
konunni fyrir neðan. Og vissu-
lega var eitthvað notalegt við
að hafa þennan skemmtilega
markað svona á næstu grösum.
Ég er fegin að heyra að hann
sé enn við lýði og engin tand-
urhrein kjörbúð tekin við af
honum. — E.I*i,
Lárus Salomonsson
HJÓNA MINNI
I tilefni af 40 ára afmæli Kvæðantannafélagsins Iðunnar.
Flutt á afmælisfundi 25. október nokkur ávarpsorð og skýringar. 1969, í Donms Medica, eftir
Iðunn Bragru brúði Iiá Hcnnar stöðu hefði niátt
ber orðhagans sttilfi. bagleg geyma staka
Þeirra saga segir frá og nefna hann, sent hefur átt
sælla daga liytli. hana fyrir maka.
Iðunn geynidi eplin frjó. Hátt af skáldum Bragi bar
sem ásuin fegurð léðl. brags í dýrri menning.
þar af sagu skeði. frægstur i þeiin fræðnnt var,
eitl sinn niissti þeirra þó. frumskóp marga kenning.
Ásum bundiit Iðunn var, Það skín frægð um Itessi bjón.
eigiukona Braga. Þeim má ekkert granda.
Óðins fögru orðlist bar. Heiðri fyrir bugar sjón
uin það getur saga: bjóniii saiuan standa.
Er Ijósin voru lýsigull, Iðtinn lifir alla tið.
sem lýstu Ægis kynni Iðiinn þessi dafni,
og' sopin voru Sónar fiill stakan snjöll og steninian þýð
við sennuita þar iutti. styðja að hennar nafni.
Eftir hennar liuglist ber Vinir Braga og brúðar hans
heiti þessi Iöturn. brags ínun saga geyma.
Að.standendiim allvel fer orðsins daga lýðs og lands,
einkiuu sú viömiðun. Ijóðsins fagurheinta.
9. janúar 1972
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 25