Lesbók Morgunblaðsins - 16.04.1972, Blaðsíða 3

20 dala brau&ristin, borgar si:g
betur að kaupa nýja, heldur en
gera við þi gömlu, þótt einhver
fengist til að gera það. Yfir-
stóttaT'fð'lk i BandaTíkjumum
hvorki vMl né kann að gera
við nokkurn hiut, en „taeigra
miðstéttarfólkið" málar sjálft
hús sín og leggiur í þau allar
leiösfur. Annars er hópur
manna hér í Bandaríkjunum,
sem kann ýmiss konar hándverk
en starfsfélögin beiita sér gegn
því, að þessi vinna nýtist. Eif
einhver hyggst setjast að í
New York og bjóða fram
handavinnu af einhverju því
tagi, sem skortur er á þar, en
er á boðstóilum fyrir fó'k ann-
ars staðar í landinu koima S'tébt
arFé’.ögin tiil sögiunnar og hóta
verkfalli, verði ekki laigt bann
við þeim atvinniurekistri.
Blaðani.: Stéttarféiiögin
verja hagsmuni sína eins og
aðrir hagsmuniahöpair innan
þjöðféiaigsins.
Kahn: Þjóðfélaigið er sett
saiman af smáhépuim. AHir vilja
þeir fá sinn skerf og enginn
verða fyrstur tii að fórna
neinu fyrir aðra.
Blaðani.: Viljið þér útskýra
betiur þessa skoðun yðar.
Kalin: Starfslönigunini hjá
yfirstétt og lágstétt minnkar
vegna þess, að skóiarnir eru'
hætitir að kenna fólki að vinna.
Lægri miðstéttin. heldur þó
starfsgleði sinni, enda læra
unglimgair i þeirri stétt vinnu-
semi á heimilum sinum.
Blaðam.: Það verður þá mið-
stóttin sem tekur við völdium.
Kalin: Miðstéttarmenn kom-
ast dagloga i vaúdastöður og
éig hef engar áhyggjiur af
þeirri þróun, ef hún verður á
30—40 áruim.
Blaðain.: Hvers vegna segið
þér það?
Kahn: Veg.na þ&ss, að þá
verðum við orðnir miklu rík-
ari og í stað þess gamla mun
þróast nýtt.
Blaðam.: Hverjir munu halda
um stjórnivöl framtiðarþjöðifé-
lagsins?
Kahn: Menn með viðlhorf
Stóumanna og Epikúra. Þjóð-
félaigið muni, að vissu marki,
umbera þá, sem ekiki aðlagaist
þjóðélaginu og vilja eklki
leggja sitt a.f mörlkuim ti'l fram-
leiðslustarfanna. Þegar huigsun
arháttur iðnþjóðfélagsins hef-
ur beinzt inn á þá braut að
það sé holiiit að njó'ta liifsinis og
eiiga ánæ'gjustiundi.r. FóCk mót-
ast af hu'gsunai'hæititi sims tima.
Darwin er ekki dauður. Við
munum halcla áfram að lifa í
moklkurs konar rómwerskiu þjóð
félagi í marga áraitiugi, en éig á
viö þjóafélag, sem líikist róm-
verska þjóðlfé’.aginu, eins og
það varð eítir að Rómverjar
höfðu tekið Griikkiand her-
skildi. Það, sem kiom í veg fyr-
ir hi'un Rómaveidis var, að
Róimverjar vöndust þvii arð vera
siigiurvegaTar, og að fimm aildir
li»u, þangað tll jþcir voru orðn-
ir mjög ríkir.
Á fyrstu öid fyrir Krist
'þegai' Grikkir koimu til Róimar,
Ólöf Jónsdóttir
Álagahamurinn fellur
Ég geng uni gamlar slóðir,
hlusta á lœkjarnið í fjarska.
Fjallið grætur af gleði.
Lindir kliða í lilíðum.
Þangað vil ég fara,
en leiðin er brött og hægt miðar.
Ljósm.: Mats Wibe Lund.
Hátt gnæfa klettabeltin
eins og dökkur veggur.
Steinar á stangli í brekku,
jarðgrónir, mosavaxnir.
Ég tylli mér
og kasta mæðinni.
Rýkur úr grænum mosanum.
Augu leita yfir dalinn,
svipast um hæðir og hálsa.
Klaki enn í giljum,
fannir í lautum,
slitrur af fjötrum vetrar.
Hér er frelsi,
loftið tært og svalt.
Móðir náttúra hregður blundi
og rís af vetrardvala.
Álagahamurinn fellur.
Brjóst hennar hifast.
Hún slítur síðasta fjötur.
Þá lifnar allt og syngur henni lofsöng,
syngur lofsöng lífinu og henni.
Sigurður J. Þorgeirsson
Á dansleik
í hringiðu líðandi stundar
engjast eirðarlausar sálir,
í fjörlausum dansi.
Sálir,
með gerviglott á vörum,
uppgerðargleði í huga
og svartadauða í blóðinu.
Andlaus tónlist,
innantómra gervisnillinga,
æsir hugann og skemmir heyrnina.
Sálir,
í öllum litum og stærðum
reika um í tilbúinni vímu,
jarmandi andlansa speki,
lnæddar og hrjáðar,
líkt og rollur í rétt.
Sálir,
leitandi hugsvölunar,
í vitstola óþurftar veröld.
Sálir,
á biðstofu þess ókomna.
urðu þeir furðu liostmir yfir
því, hvað Róimverjar voru enn
trúaðir. Evrópumenn, sem ferð
ast til Italdu, furða si-g mikið á
hinni sterku ættjarðarást og
sjálfstrausti Itala. Vandinni er
að auka frelsið í þjióðifélagi'nu,
draga úr spennunni og
gera hlutina auðveldari við
fangis. Það er hasttui'egt að inoi
ræta fjöldanum ást á fámennri
valda- og sérréttindakliik.u, sem
sjálif hefur enga samúð með
fjöidanum, venjurn hans né
vonuim. Hvernig á t.d. að Sá
f jö’.dann til að sætta sig v.ið, að
marijuanareykingar verði lög-
leiddar.
Blaöam.: Viðhorf millistéttar-
fól'ks hefur breytzit rnikið, t.d.
viðvikjaindi kynflífi.
Kalin: Hjá „hærri-imiðstéttar
íó'lkiniu,“ já, en miklu minna
hjá „ilœgri-miðstéttinini."
Blaðani.: En er það ekki frem
ur sjaldgæft nú orðið að 16
ára stúl'ka sé bein®nis „bann-
færð“ af fjölskyldu sinni og
alimenniinigisálitinu fyrir að
taka „pilluna?"
Kalin: Það er mjög óalgengt
að 16 ára „lægri-miðstéttar
stúlkur" geri slíkt enn sem
komið er, því þær hafa fengið
trúarlegt uppeldi. „Lægri-mið-
stéttin" hefur sama viðhorf
gagnvart klámi, vill ekkert
með klámblöð og myndir hafa
og heidur öllu slíku frá ungu
kynslóðinni. Þessi stétt skilur
ekki hegðun yfirstéttarinnar
og berst gegn því, að yfirstétt
in fótumtroði það, sem „lægri-
miðstéttinni“ er heilagt. Ég get
sagt yður, að ef menntafólk
eða þeir sem þykjast vera það,
létu bera á of mikilli andúð á
„lægri-miðstéttinni“ eða verka
mönnum, þá yrði bylting hér í
Bandaríkjunum. „Lægra-mið-
stéttarfólk" mun t.d. ekki una
þvi, að Bandavíkin fari halloka
í Víetnam, vegna þess, að 50
þúsund Bandaríkjamenn hafa
fallið þar og við höfum sóað
þarna tugum milljarða dala.
Annað mál er, að „lægri-milli-
stéttin" taldi enga nauðsyn á,
að við blönduðum okkur í
þetta stríð.
Blaðam.: Þessum fjármunum
hefði verið betur varið til að
byggja upp amerískar borgir,
sem margar eru nálægt gjald-
þroti, geta ekki einu sinni
losnað við sorpið vegna pen-
ingaleysis.
Kahn: Orðrómurinn um fjár
hagsörðugleikana í borgunum
er nú gripinn úr lausu lofti.
Húsnæðismálaráðuneytið lét
nýlega fara fram rannsókn og
niðurstöður hennar voru lagð-
ar fyrir Georg Romney, ráð-
herra, en ekkert kom í Ijós,
sem staðfesti orðróminn um
kreppuna.
Annað mál er, að fræðslu-
kerfið er komið i öngþveiti og
baráttan gegn glæpum á við
ramman reip að draga. Sömu-
leiðis er mengunarvandamálið
illt viðureignar, sérstaklega ef
ekkert verður aðhafzt. Við
glímum við fjárkreppu. Al-
mennar tryggingar eiga langt í
land. Þótt öll þessi verkefni séu
óleyst, jafngildir það samt eng
Framh. á bls. 12
16. apríl 1972
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 3