Lesbók Morgunblaðsins - 01.10.1972, Side 14

Eins og rótgróið
myndarheimili
er mikið um aliþjóðaráðstefnur,
hér starfar hlu'ti Sameinuðu
þjóðanna í höll Þjóðabanda-
lag'sins, en hún site-ndiur í und-
u-rfögru m göimllium garðii, sem
liggur meðfram Genfarvatini.
Þaðan biasir við dýrðlegt út-
sýni. Þessi garður hafði verið
eigm ríkrar fjöllskyldu hér, en
komst í eigu borgarinnar, þeg-
ar ættin dó út. Borgin gaf svo
garðinn undir byggingar Þjóða-
bamdalagsins. Skammit þarna
írá er hús Alþjóða rauða kross-
itns. Hér eru Omega úraverk-
smiðjumar. Hér eru búin til
ýmis ilmvötin, sem selld eru und
ir frönskum vörumerkjum. Og
!hér búa þeir til kynstrin öli af
súkkiúiaði oig kionÆektn, sem sæl
(kerum þykir hið mesta Tostæti.
1 Genf, sem hefur um 300
þús. ibúa eru 158 hótel skráð
í símiaskrána, sum eru auðvit-
að smá, en önniur mjög stór
með yfir 400 rúmum. Það er
því fjöldi fólks, sem hefur at-
vinnu af þjónustustörfum,
enda er starfræktur hér stór
þjónaskóli. Svissnesk stúika,
sem dvaliið hafði vetrarlamg-t á
heimiii minu í Reykjavlk, sagð
ist ætia að fara með mig á þrjá
óiíka matsölustaði. Sá fyrsti er
í igömfliu hús-i. Við komum inn í
stóran sal, veggirnir eru úr
döikkri eik, skreyttir útskurði
úr ljósari viði. Útskurð’ur
þe-ssi, sem sýnir riddara í hem
aði, eða í viðureign við dreka,
inmn vera ævaforn. Hann hafði
verið í húsi, sem stóð þarna
áöur, en hafði verið riíið fyrir
400 árum. Þetta hús hafði svo
verið byiggt í stað-inn og gamli
tréskurðurinn úr el'dra húsinu
setiflur upp á ve-gigi þess.
Þarna logaði el-dur í arni og
var rauðvínsflöskum raðað í
Ik-ring á arinhiMuna. Myndarleg
Ikona -tók á móti okkur, tók
rennblautar kápur okkar og
Ihengdi þær við eldinn, „það
er ónotale-gt að fara í þær
blautar,“ sagði hún. Vinkona
nmín sagðist ætia að panta í for
réfct dálítið, sem hún sagði að
ég myndi aldrei hafa sm-akkað
áður, þetta væri rétt-ur frá há-
lendinu. Þetta reyndist vera
þurrreykt hangikjöt, ná/kvæm-
[fega eins og ég minnist þess
frá bemsku. Það var s-korið
mæíurþunnt og borið brauð
með. Næs-ti réttur fanns-t mér
bæði góður og skemmtilegur
ag væri ósköp auðvelt að fram
reiða hann á íslandi, þar sem
heegt er -að n-ota í hann lam-ba-
kjöt. En hann var þammig, að
/fyrs-t fenigum við diska, sem á
var maionese, sí'ldarsalat, sax-
aður lautou'r, persille, elnnig
saxað og einhver kryddjurt,
sem ég ekki þekk-i, þvi næst
knm ker mieð eldi og var það
sett á mitt borðið. Þá kom
pott-ur með heitri feit: sem sett
ur var á glóðarkerið. Pottur
þessi var þann-ig, að hann
sveigðist svolítið inn að ofan,
en i fitunni kraumaði heiil
Olaukur. Þá kom disku-r með nið
Drákomu hráu kjöti. Síðan tók
um við ia-nga gaffla, sem látn-
ir höfðu verið á borðið, s-fcun-g
um í kjötið og steiktum það í
feitinni. Þetta var bæði
-skemmtileg og góð máltið. Á
efitir fengum við svo kaflfi eins
og venjulega.
Næsta dia-g fórum við á eitt
stærsta hóteiið þama, sem er
nýlegt. Þe-gar við komum, var
ekkert borð laust, svo að yfir-
þjónninn bað okkur að bíða og
fá okkur s-æti við fcringlótt
borð í geysistórri forstofu. Bld
húsið var þar á aðra hlið, en
matsaflurinn á hina og þarna
skeiðuðu rermivafcrir þjónar
fram og aftur með föt og skál-
ar og diska, sem raðað var upp
eftir handleg-gjum þeinra. Ég
sá t.d. eimn þjóninn bera 7
súpudiska í einu. Un-g stúlka
missti fat, sem mölbrotinaði. Óð
ara kornu 30 þjóna-gæðimgar
skeiðandi og gierbrotin vor-u
horfin á au-gabragði, efcki eitt
einasta orð var sa-gt, hér virt-
ist ailQit gan-ga hljóðla-ust og fyT
irhafnarlaust. Ég got ekki haftt
au-gun af þjónu-num. 1 raun og
veru eru þessar sviflét-t-u hreyf
in-gar þeirra teg-und af dansi,
en e-kki göínigulag venjulegs
fófflks. 1 da-g er sunnuda-gur og
vinkona mín segir: „Það er
hezt að nota uppstytt-una til
þess að fara upp í fjöMin og
borða hjá bezta kokkn-um hér
um slóðir."
Við förum með ,,Bus“ og nem
um s-taðar hjá litiu þorpi o-g
prílum þar upp bratrtar mjóar
götu-r miUi gamalia bjálltoahúsa.
Við stönzum við hús, sem virð
ist nýle-ga byggt. Þe-gar in-n
toemur er a-Ut hrein-t og þokka
'iegt. Þarna tek-ur á móti o-kkur
kjamalegur karl, um 2 metrar
á hæð o-g állika ummáls. Vin-
kona min held-ur að éig gizki
rétt á um hæðina, en mittis-
máiið mun vera töluvert meira.
Þessi rnaður var klæddiur grá-
um bux-um, hvítri sfcyrfu og
hafði hveitipok-a á ma-ganum,
bundinn utan um si-g með
snæri. Hann var þunnhærð-ur,
en með rætafcairHegt ske-gg. Hann
hafði fjörleg brún au-gu o-g
feikna mikla og djúpa rödd.
Hann sér um, að við fáum sæti.
Það voru dúkar á borðum og
h-vitur pappír oflan á dúkun-
uim. Þetta sá ég víðar 1 Sviss.
Það var skipit um pappir o-g
gestgjaflnn se-gir okkur, að það
bezta, sem ha-nn hafi að bjóða
í dag sé réttur búimm til úr
sjávardýrum. Ég hafði ekki
lysit á fiskmeti, s-vo að við feng
um léttsteitotar lu-ndir, soðn-ar
í rjóma og vihta sveppi með.
Þetta þótti þei-m þrifliega manni
lélegur matarsmekk-ur. Þarma
hélt hamn sig svo i borðstof-
unni og fylgdist vel með þ-vi,
að bæt-t væri á diskana og föt
in, ef eitthvað fór að ganga á
matinn hjá gestunum.
Hann smakkaði á innihaldi
hverrar flösku, sem opnuð var
og ég sá hann setja eina fiösku
til hJiiðar: „ekki nó-gu gott
handa minum ges-tum“ m-átti
lesa úr svip hans.
Gesti-mir fara að tinast
burtu, en við hinkruim við, því
að farið er að rigma aftux. Þá
sjáuim við að farið er að ie-gigja
á borð í innri stofunni. Við ger
um ráð fyrir að einhver meiri-
háfctar gestur sé að koma, því-
Mk kynstur, se-m raðað er á
borðið, en það er iagt á borð
fyri-r einn. Bn það er þá bara
-gestgjafinn sjálfur, sem sezt að
snæðim/gi. Þe-gar við fórum, leit
ég yfir í hina stofuna og var
hann þá að enda málfcið sína
og var efcki mikið um leifar.
Honum yrði ekki mikið fyrir
því, að ltjúka úr troiginu i
„Naustin-u“ þessum, hugsaðd
ég.
Boð og bönn
og fíknilyf
Framh. af bls. 7
legt, að einstakir lögreglu-
menn og opinberir starfs-
menn á lágum launum — og
einstakir á háum launiim iika
— freistist til þess að afla
sér auðfenginna, skatt-
frjálsra aukatekna.
Löggilding fíknilyfja
myndi bæði draga úr afbrot-
um og bæta löggæzluna.
Hvaða ráðstöfun önnur væri
líklegri til að liafa meiri
álirif til bóta, hvað afbrot
snertir?
En, munið þér kannski
segja, verðum við að viður-
kenna ósigurinn? Aí hverju
ekki hreinlega að taka algjör
lega fyrir fíknilyfjanotkun-
ina og söluna? Hér er það,
sem reynslan af Banninu
verður ólygnasta vitnið.
Við getum ekki komið í veg
fyrir fíknilyfjaneyzluna. l7ið
getum ef til vill komið því
til leiðar, að opiumsverzlun-
in í Tyrkiandi verði stöðv-
uð, — en opiumsjurtin vex á
óteljandi fleiri stöðum. I sam-
vinnu við Frakka kann
að vera, að okkur takist að
gera Marseille að ótryggum
stað til framleiðslu á heróíni,
— en það eru til óteljandi
staðir, þar sem hin einfaJda
framleiðsla gæti farið fram.
Meðan miklar fjárupphæðir
eru annars vegar, — og svo
mtin óhjákvæmilega verða,
meðan fíknilyfin eru öiögleg,
— er það einfaldíega von-
iaust, að hægt verði að út-
rýma verzlun með fiknilyf
eða yfirleitt að draga
úr henni að nokkru marki.
Það gildir um fíknilyfin
eins og annað, að fortölur og
gott fordæmi eru mnn lík-
legri til að hafa áhrlf en
valdbeiting, ef leiða á niann-
kindina til betri vegar.
Sveinn Ásgeirsson þýddi
BRIDGE
HÉR fer á eftir spil frá lei-knium miiJi IsJands
og Sviss á Evrópumeistaramólinu i Ahenu á
si. ári:
Norðnr:
Vestur:
A
V
♦
♦
Á-9
ÁK-D10-7
G-1084-2
K
7-3
98-65
D-6-2
98-7-4
Austur:
A 10-8
V G-4-3-2
+ Á-K-9-7
* 10-5-2
Suður:
A K-D G 6 5 4-2
V —
♦ 5
* Á-D-G-6-3
IsJenzka sveitin sat N-S og spilaði 6 spaða,
sem af einhverjum ósfciJjanJegum ástæðum
voru doblaðdr. A-V fengu einn slag á tígul,
sagnhafi afgímginn og fékk þanniig 1660
fyrir spiJið.
Við hitt borðið, þar sem svissmesku spil-
atramir sátu N-S, gengu sagnir þánnig:
Suður:
1A
3*
4 grönd
6Á
Norður:
2V
3^
5*
7A
ísJenzku varnarspilaramir létu ekki út
tigul og svissnes-ki sagnhafinn fékk 13 sla-gi,
eða 2210 fyrir spiJið og þanni-g fékk svissn-
eska sveitin 11 stig fyrir spiJið á báðum
botrðum.
BRIDGE
UM V0R
Eftir GEQRG TRAKL (1887—1914)
Hljóðlega rann snjórinn undan dökkum skrefum,
í skugga trésins
lyftast róslit augnalok elskenda.
Dimmum hrópum ferjumanna fylgja ævinlega
stjarna og nótt;
og dúnmjúk áraslög í hljóðfalli.
Hjá hrundum múrvegg blómgast fljótt
fjólubreiða,
grænkar svo hljótt musteri hins einmana.
Jón P. Ragnarsson
íslenzkaði.
H LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
1. oktöber 1972