Lesbók Morgunblaðsins - 09.03.1975, Blaðsíða 8

I
t
í
i

Eftir
Gísla
Sigurösson
Fyrir tíu árum átti ég heima f
næsta nágrenni við Elliðaárvog-
inn. Þá var aðeins fárra minútna
ganga niður að ósum Elliðaánna
og ég minnist þess, að hafa marga
stund staðið neðan við gömlu
brýrnar og dáðst að margbreyt-
leik vogsins við flóð og fjöru.
Þarna hefur f eina tfð runnið
hraun allar götur fram í sjó og
hraunnibburnar stóðu sumstaðar
uppúr, jafnvel á flóði; á þeim og
hólmunum var sérstakur litur
ríkjandi, sem ég man mjög vel
eftir ennþá.
En þar kom að einhverjir
„hönnuðir“ fengu þá afleitu hug-
mynd að fylla upp voginn; þar var
án affáts—og vafalítið með ærn
um tilkostnaði — ekið hundruð-
um bflfarma af grjóti og möl og
sföan öllu saman kyrfilega jafnað
út með jarðýtum. Nú blasir þar
við sáðslétta, sem er græn á sumr-
um og EUiðaánum hefur verið ýtt
til hliðar; þær eru í einskonar
skurði, sem er tilbúinn af manna
höndum og harla ófagur. Þetta er
óskiljanlegasta framkvæmd, sem
ég hef séð innan Reykjavíkur-
borgar: Náttúruverðmæti var
sóað fyrir snyrtilegan grasreit,
rétt eins og gras — eða landrými
yfirhöfuð — væri það sem borg-
ina vanhagaði um.
Því nefni ég þetta óheilladæmi
hér, að í nágrannabænum Hafnar-
firði er annar fallegur vogur, sem
telst náttúruparadís ásinn hátt og
hefur orðið mörgum að augna-
yndi. Ét af fyrir sig tæki ekki að
minnast á þann vog í þessari
andrá, nema af þeirri ástæðu
einni, að skipulagsyfirvöld hafa
rennt hýru auga til þess að fylla
hann upp. Ég segi þetta vegna
þess að ekki alls fyrir löngu kom
fram tillaga að framtíðarskipu-
lagi fyrir Hafnarfjörð. 1 þeirri
framtíðarsýn gat að lfta ýmislegt,
sem óneitanlega virðist sameigin-
legt slíkum tillögum, hvar sem
þær koma fram: Að láta reglu-
stikuna ráða.
Hvaleyrartjörnin — sem sumir Hafnfirðingar
nefna Ósinn og aðrir Bátalón — Til vinstri:
Bátaskýli sportsiglingamanna við botn tjarnar-
innar. Að neðan: Útsýni inn yfir tjörnina af
grandanum. Hvaleyrarholtið i baksýn.