Lesbók Morgunblaðsins - 22.06.1975, Blaðsíða 8

REYKVISKUR
KVENNA-
BLÓMI
TONSKALDSINS
22. maí 1922
Konur skörtuSu skautbúningi við útför Sveinbjörns
Sveinbjörnssonar 22. mai 1922. Að athöfninni í Dóm-
kirkjunni lokinni, var kístan borin í Alþingishúsið, og var
þá tekin mynd af konunum í garði Aiþingishússins. í
tilefni hátíðadags kvenna 19. júní á kvennaári, ergaman
að birta myndina af þessum prúðbúnu konum. Þrjár
þeirra sem enn eru á lífi, hafa þekkt allar konurnar,
nema eina, konuna lengst til vinstri á myndinni. Þær
eru: 1. óþekkt 2. Guðrún Brynjólfsdóttir 3. Margrét
Steffensen Björnsson 4. Guðný Bríem 5. Guðrún Briem
6. Sigþrúður Guðmundsdóttir Kristjánsson 7. Helga
Thorsteinson 8. Sara Þorsteinsdóttir 9. Elísabet Steffen-
sen 10. Guðrún Bjarnadóttir 11. Ragnheiður
Guðmundsdóttir 12. Guðrún Benediktsdóttir 13. Helga
Zoéga 14. Lovísa ísleifsdóttir 15. Sigrún Jónsdóttir 16.
Ásdís Gísladóttir Johnsen 17. Geirþrúður Zoöga 18.
Sigríður Metúsalemsdóttir 19. Ágústa Sigfúsdóttir 20.
Margrét Zofega 21. Ingibjörg H. Bjarnason 22. Guðríður
Guðmundsdóttir 23. Anna Kl. Jónsson 24. Jósefina
Lárusdóttir Blöndal 25. Sigríður Björnsdóttir 26. Jar-
þrúður Johnsen 27. Sesselja Guðmundsdóttir 28. Sigur-
laug Indriðadóttir 29. Guðrún Guðmundsdóttir 30.
Guðrún Agústsdóttir 31. Elín Magnúsdóttir 32. Bene-
dikta Benediktsdóttir (Billa Benedikts) 33. Margrét
Jónsdóttir 34. Lilja Kristjánsdóttir.
í aftari röð: 35. Hallfríður Proppé (Fríða Stefánsd.) 36.
Svanfríður Hjartardóttir 37. Dórothea Proppé 38.
Frapciska Olsen 39. Charlotte Albertsdóttir 40. Ragn
hildur Jónsdóttir 41. María Markan 42. Anna Klemenz-
dóttir 43. Elísabet Waage. Ekki munu allar vera á
myndinni, sem skautuðu þennan dag, a.m.k. vantar
Aðalbjörgu Sigurðardóttur.
Ferming fyrir
hölfri öld
Framhald af bls. 5
ekki er nema brot. En það, sem ég kann, er á þessa
leiö:
Hvað er að frétta? Hvernig líður?
Hver á þetta, sem þú ríður?
Enginn dauður, fátt á ferð?
Hvað segir hann Klemens núna?
Hver fer þarna suður brúna?
Hækkar nokkuð hestaverð?
Eitt var víst. Ég fór ekki varhluta af spurninga-
áráttu gamla mannsins. Ég var varla fyrr setztur inn
en hann fór að spyrja mig um hitt og þetta. Fyrst um
skepnuhöld á mínu heimili og skepnufjölda og
væntanlegar umbætur á jörðinni, túnasléttur og
margt fleira. Þá tók hann til að spyrja mig, hvað við
ættum að læra undir ferminguna, hvernig presturinn
spyrði okkur og um hvað. Á hann legði nú mesta
áherziu. Or öllu þessu varð ég að reyna að leysa eftir
beztu getu.
Kona Magnúsar, Guðríður að nafni, sagði stundum
við mann sinn. „Góði.vertu nú ekki að þessum eilífu
spurningum við krakkann. Hann er orðinn þreyttur og
vill fara út að viðra sig og leika sér við hann Bensa. En
Bensi var strákur á heimilinu, litlu eldri en ég. Að
visu var ég orðinn þreyttur og vildi fara að komast út,
en þó fannst mér þessi gamli maður, með allar sínar
spurningar, viðfeldinn og langt frá því að vera leiðin-
legur. Það var eitthvað innilegt, hlýlegt, og kannski
barnalegt við hann. Eitthvað hressilegt og vakandi við
alla hans mögnuðu spurningaákefð.
Heimilið í Miðskógi var mjög snyrtilegt, þótt ekki
væri ríkidæminu fyrir að fara. Það var eins og einhver
virðuleikablær yfir heimilinu. Hver hlutur á sínum
stað og allt hreint og þokkalegt. Húsakynni voru
sæmileg.eftir því sem þá gerðist, járnvarið timburhús,
að visu fremur lítið.
Magnús gamli hélt áfram að spyrja mig í þaula.
Endalausar spurningar. Hann vildi fá að vita, hvað
mér hefði verið sett fyrir hjá prestinum og hvernig ég
kynni það, sem mér hafði verið sett fyrir. Ég varð að
fara með sálmana fyrir hann. Það var eins og það væri
metnaður hans , að barnið, sem komið hafði verið fyrir
hjá honum, kynni ekki verr en önnur börn. Ég fékk
hrós hjá Magnúsi fyrir kunnáttu mina á sálmunum og
einnig fyrir það, hvernig ég fór með þá. Mér fannst
hann vera vel að sér i sálmabókinni. Ég er viss um, að
hann kunni ógrynni af sálmum. Ég var alveg hissa,
hvað hann varði miklum tíma til að tala við mig,
strákhvolpinn. Það var eins og hann hefði gaman af
þvi. „Anzi ferðu vel með sálmana," sagði hann einu