Lesbók Morgunblaðsins - 22.06.1975, Blaðsíða 15

EINKUNN
MIÐAÐ VIÐ VERÐ
HÆSTA EINKUNN: 10.0
Útlit 8.6
frðgangur 9.5
sœti 9.5
fjöðrun 8,0
ökuhæfni 9.0
eyðsla 9,5
stýri 8,5
útsýni 9,0
Meðaleinkunn: 9,0
AudilOO
Umboö: Hekla h/f
Verö: kr. 1900 þús.
Að neðan: Teikning, sem sýnir gerð
öryggisgrindar.
Á undanförnum ðratug er I raun-
inni ekki hægt að segja, að bílar hafi
breytzt mikið í útliti. En allt um það
hefur átt sér stað mjög gagnleg þró-
un og stanzlausar endurbætur á
ýmsu þvi sem máli skiptir. Þegar
samkeppnin er hörð, fer vart ð milli
mála, að oft er erfitt að gera upp á
milli tegunda, sem teljast i sama
flokki og seldar eru á sama eða
svipuðu verði. Venjulega er það þá
eitthvað tilfinningalegs eðlis, sem
ræður úrslitum um, hvað kaupand-
inn velur; einkum og sér i lagi ræður
útlitið og hönnunin úrslitum t því
máli. Þegar einhver maður segir, að
honum þyki Volvo fallegur, en geti
aftur ð móti ekki þolað Opel, þá er
ekkert við þvi að segja. „Man kan
ikke diskutere smag", segja danskir
og það stendur vist óhaggað. Tilfinn-
ingamál verða heldur ekki til um-
ræðu hér; þó er ekki hægt að útiloka
þá hlið þar sem aksturshæfni verður
ekki dæmd með öðru en þeirri til-
finningu, sem ökumaðurinn hefur.
Þegar farið er að reynsluaka bflum
af ýmsum gerðum og bera saman, þá
hefur það lika i för með sér, að
maður kynnist því, hvernig hlutirnir
ættu helzt að vera og vinna. Af þvi
leiðir að maður verður ósjðlfrátt dá-
Iftið kritfskur og ber hvert atriði
saman við það, sem talið er að bezt
sé leyst. En að þessum formðla lokn-
um verð ég að segja, að mjög langt
er siðan ég hef reynsluekið bil, sem
mér hefur þótt jafn alhliða ánægju-
legt og að aka Audi 100LS. Og til
nánari skilgreiningar á þvi hvað ég
meina, skal tekið fram, að þar á ég
fyrst og fremst við að allir hlutir
virðast vinna nákvæmlega rétt. Audi
100 er umfram allt þýzkur bill,
gerður af þýzku hugviti og tækni-
kunnáttu og þar á ofan mótaður af
þýzkum smekk. Kannski væri réttast
að segja, að skynsemin ráði ferðinni
i öllu tilliti — eða næstum þvi öllu.
Þessvegna er allt hreint og klárt,
funksjónalisminn uppmálaður eins
og Bauhaus-skólinn þýzki hefði frek-
ast getað á kosið. Þeir sögðu nefni-
lega: Það sem er rétt, það er lika
fagurt. Þannig er Audi.
Ytra útlitið er kantað, en eins-
konar gullinsnið og óvenju gott sam-
ræmi er milli allra stærða og i því
felst listræn fegurð. En hér er aftur á
móti litið um svokallaða „stæla"
eða skreytingar sem oft eru aðeins
til þess að lappa upp á lélega
teikningu. Að visu má segja,
að sjálft tegundarmerkið, fjórir
hringir, og listinn á hliðinni,
séu einu skreytingarnar. Að
innan er ekkert ómerkilegt skraut til,
en sætin eru fallega formuð og fram-
úrskarandi gott að sitja i þeim.
Mælaborðið er kannski dálitið
„spartanskt", en þar er að finna
samskonar einfaldan funksjónalisma
og i mælaborðinu á Mercedes Benz.
Beri maður Audi 100 saman við aðra
bila, sem gætu talizt svipaðir, þá
koma manni fyrst i hug vandaðir,
þýzkir bilar eins og BMW og Benz.
Það er auðvelt að imynda sér, að
Audi 100 sé smækkuð mynd af
Mercedes Benz, en i akstri minnir
hann samt miklu meira á BMW og
má þá segja, að ekki sé leiðum að
likjast.
Það sem einkennir aksturshæfni
Stýri og mælaborð; þýzkur still, allt einfalt, auðskilið og frábær frágangur.
þessa bils er, hve viðbragðsfljótur
hann er, léttur og kvikur. Þessvegna
er hann sniðinn fyrir nútfma borgar-
umferð, ekki sizt vegna þess að út-
sýnið er einstaklega gott á alla vegu.
En Audi 100 er einnig og ekki siður
bráðskemmtilegur t hröðum akstri
og aksturshæfnin er óaðfinnanleg á
miðlungs malarvegi. Á þvottabretti
og holóttum vegi, er stýrið ekki full-
komlega laust við titring og það er
það eina, sem að honum má finna i
þvi tilliti. Fjöðrunin er i meðallagi,
hvorki stif né tiltakanlega mjúk og
undir venjulegum kringumstæðum
er hann ágætur i stýri.
Vólin virðist vera framúrskarandi
verkfæri og liklega bezti hluti bilsins.
Hún er hljóðlát og orkan I þessari
gerð er 110 hestöfl, SAE. Það telst
ekki stór vól og þessvegna er orka
hennar furðu mikil. Viðbragðið úr
kyrrstöðu I 100 km hraða er 11,9
sek. og hámarkshraðinn 170 km á
klst. Við þessar dyggðir bætist að
vélin er einstaklega sparneytin og
kemst jafnvel af með minna en 9
lítra á 100 km i vegaakstri. Ein
vélargerð er fáanleg með 93 hestafla
orku og önnur stærri með 123 hest-
afla orku. Þá er viðbragðið 10,8 sek.
i hundraðið og hámarkshraðinn 179
km á klst.
Vélin er vatnskæld, fjögurra
strokka, en drif er á framhjólum.
Gormafjaðrir eru bæði að aftan og
framan. Hemlakerfi er tvöfalt, diskar
að framan, en borðar að aftan.
Farangursrými i skotti er um 0,6
rúmmetrar og nýtist mjög vel, þar
sem varadekki er mjög vel fyrir
komið. Hinsvegar hefur það þann
ágalla, að helzt verður að taka hvert
tangur og tetur úr skottinu til þess
að ná þvi. Þessi bill var beinskiptur,
gírst^ngin i gólfi, og enda þótt hún
sé ekki i beinu sambandi við girkass-
ann, verður þess óvenju litið vart;
gírskiptingin er mjög snögg og sport-
leg. Bæði girskiptingin, ástig á fetla
og önnur stjórntæki eru með þeim
hætti, að þar er ekki þörf neinnar
aðfinnslu.
Lengdin er 4,63 m, breiddin 1,72
m, hæð undir lægsta punkt er 19,5
sm og þyngdin er 1050 kg. Hekla
hefur umboðið, þar sem Volks-
wagenverksmiðjurnar eiga Audi nú
orðið og verður það að teljast veru-
leg trygging fyrir vönduðum frágangi
og góðri þjónustu i öllu tilliti. Sam-
kvæmt upplýsingum frá Heklu er
verðið nú 1.900 þúsund krónur fyrir
utan ryðvörn.
G.
Um svefn og drauma
gefur útsýn til allra átta. Skýring
H.P. er aó visu ákaflega frumleg
og mörgum finnst hún fjarstæðu-
kennd, en hún er sú, að sá sem
dreymir sé „samvita“ öðrum
manni, sem þá sé draumgjafi, og
draumgjafi sé oftast maður á öðr-
um hnetti.
Svefninn sjálfur sé mögnunar-
ástand, þar sem maðurinn hleðst
lifgeislan orku, en sú orka umlyki
alheim. Er hér gert ráð fyrir orku-
tegund, sem vísindin eigi eftir að
gera sér grein fyrir og skilgreina.
Hraði hennar sé óháður tfma og
rúmi og sker hér í odda við kenn-
ingu Einstein, að hraði ljóss sé
hinn mesti hraði I alheimi.
Mér finnst athyglisvert hvernig
H.P. lýsir rannsóknum sínum
stigi af stigi. Hann segir að hann
hafi sett sér það mark að ráða
gátuna um draumlifið. Hann les
ógrynni bókmennta um þetta
efni, en hefir jafnframt nákvæma
eftirtekt og rýni á eigin reynslu.
Það voru einkum þrjú atriði sem
vöktu athygli hans og hann stað-
næmdist við, atriði sem virðast
hafa farið fram hjá öðrum, sem
fengist hafa við lausn þessa máls.
a. Fyrsta atriðið er munurinn á
því að hugsa um athöfn og atburð,
eða lifa atburðinn sjálfur. En
ýmsir hafa talió drauma nokkurs-
konar myndasýningu úr endur-
iriinningunni.
b. Hann veitti þvi athygli, ef
hann sá sjálfan sig í spegli i
draumi, að þá var alltaf ókunnur
maður i speglinum. Hann var
ekki H.P. í draumnum.
c. Loks kom það oft fyrir að
hann dreymdi atburði eða um-
hverfi, sem gat ekki verið á
þessum hnetti. Þetta voru stað-
reyndir, sem erfitt var að skýra og
engar hefðbundnar úrlausnir
komu hér til greina. Lengi leitaði
hann skýringar á þessurn atrióum
en árangurslaust. Þá kom honum
til hugar viss reynsla, sem hann
hafði orðið fyrir og kom honum á
sporið. Hann hafði veitt þvi at-
hygli, að i huga hans voru við og
við að koma orð og orðatiltæki,
oftast ljót og leið, á þann hátt að
undarlegt var. Orðrétt segir
hann: „Orðurn þessurn eins og
skaut upp í meðvitund minni, án
þess ég hefði hugsað þau. Og
mundi ég nátturlega ekki hafa
veitt þessu neina eftirtekt, ef ekki
hefði ég haft langa æfingu i að
athuga. Náttúrlega var þetta at-
hvarf fáfræðinnar, sem menn
hafa kallað undirvitund við hönd-
ina þessu til skýringar. Það hefði
mátt telja sér trú um, að það væri
skýring, ef sagt væri, að orðum
hefði skotið upp úr undirvitund-
inni. En þó reyndist ég of giftu-
samur rannsóknari til að lenda i