Lesbók Morgunblaðsins - 15.02.1976, Blaðsíða 16

Minn herra á
aungvan vin
Framhald af bls. 15
fundið nafnið upp til þess að svo
skyldi líta út, að fornsögurnar — ;
einkum þær sem Svíar fengust j
helst við — sje samdar i Sviþjóð.
Málið ber að nefna „íslensku",
sögurnar eru ritaðar „á Islandi af
íslendingum og á íslenskri mál- j
lýsku“; það væri betra segir Árni, !
ef hægt væri að sanna, að islenska
væri sama sem gauska eða forn-
sænska." (Safn fræðafélagsins
VIII., bls. 120. Finnur Jónsson:
Ævisaga Árna Magnússonar.).
„Því af öllu vondu sem kann að
uppáfalla íslending er þó verst ad
þjóna undir svenskum, sem neita
við séum fólk og segjast vera þeir
gauskir og vestgauskir sem
fslenskar bækur tilheyri. Skal nú
einninn sú bók Skálda komast í
þeirra eign og heita vestgausk
kvæði?“ (Eldur, bls. 38.).
Allar tilvitnanir í Eldur í
Kaupinhafn eru í 1. útgáfu
Reykjavík 1946.
A mörkum
fortíðar
í Combarro
Framhald af bls. 11
um af sardínum lyft gætilega,
hátíðlega upp á bryggjuna. Ofan á
einni þeirra liggur bleiklitur kol-
krabbi. Konurnar bíða, þöglar.
Karlarnir virða aflann fyrir sér.
Hann er lítill og þeir daufir i
dálkinn. Þeir leyfa samt — hálf-
skömmustulegir þó — að ég taki
myndir af aflanum. Svo ganga
þeir hægum skrefum heim á vit
sjónvarpsins og draumanna;
þeirrá bíður ósigur morgundags-
ins á uppurnum miðunum.
* (Combarro og Pontevedra eru á
Norðvestur-Spáni. Héraðið um-
hverfis heitir Galicia. Bæirnir
standa við fjörð, einn margra,
h.u.b. miðja vegu miili portú-
gölsku . landamæranna og
Santiago de Compostela, hinnar
frægu borgar, sem pílagrfmar
flykkjasttil).
l'íncfandi: II.f. Arvakur. Rcykjavfk
Framkt .>( j.: Ilaraidur Steinsson
Rilsljórar: !V1allh(as Juhannt ssen
Sl> rmir (iunnarssnn
Rilslj.fllr.: (íísli Sigurðsson
AuKlýsinnar: Arni (iarflar Krislinsson
Rilsljt'trn. Aðalslra*li (>. Slmi 10100
Silfuráin
heima
Framhald af bls. 3
— Kallarðu þetta líf, manneskja!
segir maðurinn espur.
— Að byrja hvern einasta and-
skotans morgun, sem hér dregst á loft,
með þvf að anda að sér lykt af fiskslori
í útlendingahersveitinni
J AFSfíKIÐ.&ETIÐ
' HÆTTU ÞESSARI BAR-
SMÍD PRENTVILIUS
POKÍBUS. HEYRISTBPK,
KPMWIMJA/S Mili '
ÞJÐ SA6T MÉP,HVAR
E6 GET H/TT SJAlF'
BOÐALWA AÐNAFNIi
< GUNNRIKUP?Jk
UM SLÍKAR UPPLÝJJN&fP^
spjalþskrar
00 SPUAÞBUD
ATTU AV SNUA ÞER T/L
S PJA L OSKRÁRDE/L PA R,
FIMMTA &AN<jt HÆ&RA
ME&/N V/Ð FJÓRÐU DYR
TU \HNSTRJ
*') VfiRVAND/ UPF*>
7 1LYS/NGAR U/j 1
'TYNDA ME.NN ATTU
AÐSNÚA ÞERÍ TAP-Á
AD-FUNPIÐ -DEHDjk
hFíuapa* 'tfs
< Kl DIJ
SKIPU
lagiv
'o, ÞVIMJDUR, ED VE'T EKKERT
UM pAD! ÞÚ VERDURAD SNUA
^ÞER T/L UPPLVSINGADEILPAg^ú

Sne/.NUER
ÞQ MEIRA EN
NOG KOMID.
^AFSAKIDEVÍU
yÆTLARÐU AÞ SE6JA Mt
EINS OC SKOT, HVAR
. CUNNRÍKUR ER ? .
KhlÆTTU ÞESSAR! BAR-
SMID, 6ALLJ, ÞAD HEYRISE
V EKK/ MANNSIN5 MÁU^t
f • m v’ I« &mmi

TTJ\
.

7 XT *“ 0 í
Q f
\ 0 & >
2 G 2 Q
/ o o o
\ 11
Q W-
og sklt og með þennan lfka, helvftis
sjópoll drullulitaóan fyrir augunum.
Það er munur eða silfuráin heima.
Maður er valia nokkra mfnútu sjálfum
sér ráðandi. Þetta getur ekki einu
sinni kallast hundalff, hvað þá manna.
Rakkarnir fá þó að sleikja lappirnar á
mér í friði á miili þess, að þeim er
sigað. Ég hræki á frelsið hérna!
— Þú varst nú ekki alitaf ánægður í
Fjallshlíð, góði minn. Og við tókum þó
okkar ákvörðun að vel yfirlögðu ráði.
Ástæðum okkar var ekki svo illa
komið, að við ættum engra kosta völ.
Fyrir það megum við þakka guði.
Hefur þú hugsað um alla þá, sem enga
kosti eiga?
4
Gamla klukkan slð þrjú högg. Kon-
unni virtist hljðmur þeirra lengur að
deyja út en áður þetta kvöld. Slög
tfmans. Nú voru þau henni kærkomn-
ari eir nokkru sinni heima f Fjalishlfð.
Hér báru þau tímann, til hennar, og
það sem meira var um vert, fluttu hann
einnig í burtu frá henni. Heima f
Fjallshlíð þurfti aldrei að hugsa um
stundirnar. Þær komu og fóru án þess
nokkur vissi og gerðu aldrei sérstak-
lega vart við sig með ncinum hætti.
Tfminn var bara, af því allir þurftu að
nota hann. Konan hélt áfram að vaka
og hugsa; hlustaði á svefnhljðð feðg-
anna.
Andardráttur mannsins var ekki
jafn slitrðttur eins og á veturna heima
í Fjallshlfð, á meðan hann varð að
ganga um tóftirnar. Vonandi fyndu
vfsindamennirnir örugg meðul við
heymæði. Og þessir nýju hönnuðir,
skyldu þeir ekki finna einhver ráð til
að lækka þennan mikla byggingar-
kostnað f sveitunum. Vfsindunum
fleygði svo fram, einmitt um þessar
mundir. Kannski áttu þau eftir að
flytja heim f Fjallshlfð frjáls og fersk
og byggja þar allt upp frá grunni.
Klukkan sló aftur og konan vakti.
Gnýfarar götunnar voru komnir á
kreik, þegar hún festi loks svefnin
skömmu fyrir fólaferðartfma.