Lesbók Morgunblaðsins - 07.03.1976, Page 16

9g _ W iÉSsH mmBfi mímÆg GALLVASKI!
ffl\| | IR ff/ff Hvll llvlf/ útlendingahersveitinni
Talinn
sérvitur...
Framhald af bls. 5
hér í sveit. Umhverfið setur svip
á hverja kynslóð á hverri tíð.
Fyrir nokkrum árum var ég að
innheimta hjá ungri stúlku hér í
sveit. Hún vann annars staðar,
var með há gjöld og kvartaði und-
an þvf. Ég sagði við hana aó hún
væri að greiða sín fósturlaun. „Ég
var ekki alin upp á sveitinni,"
sagði hún og satt var það.
Ég var heldur ekki alinn upp á
sveitinni eða ekki beint. En ég
vildi samt greiða fósuriaun ef ég
gæti, vegna þess að forsjónin
leiddi mig til sætis hér á milli
þessara fjalla og hér hef ég notið
gæfu og gengis eftir því sem mitt
karma leyfir.* Bækurnar eiga að
vera fósturlaun, ef þær koma að
einhverju gagni, sem ég hef
stundum efazt um. Ég á ekki ann-
að til.
Og það er ekki eftir neinu að
biða að gera upp ef það er hægt.
Hjá mér eru nú haustdagar en
„aftur kemur vor í dal“. Ég kem
aftur. Ég tel það jafnvíst og tvisv-
ar tveir eru fjórir að ég kem
aftur í efnisheiminn oft og
mörgum sinnum, en ég tel það
með öllu óvist að ég verði hér.
Eins líklegt þykir mér að mér
verði fenginn staður i Suður-
Ameríku eða Kína og þá með
rauðan eða gulan hörundslit.
Sennilegt þykir mér að hvíta
menn vanti reynslu af þvi að bera
annan hörundslit.
Símon Dalaskáld sagði um
kaupakonu: „Hún er einföld,
auminginn, rakar á móti vindi.“
Sælir eru einfaldir. Ég vil nú til-
einka mér einfaldleikann og
þakka fyrir mig með sem allra
fæstum orðum.
Ég þakka öllum sem hingað
hafa komið. Ef til vill er ylurinn,
sem ég nýt á þessu góða dægri,
meira virðri fyrir mig heldur en
ég sjálfur eða nokkur annar hefur
hugmynd um. Ég bið alla heila
heim koma.
Björn Egilsson.
* Björn arfleiddi Lýtingsstaða-
hrepp að bókasafni sínu árið 1963
og er búinn að afhenda það, alls á
16. hundrað binda.
Vísindin
ogguð
Framhald afbls. 14
„Vlsindin hjálpa okkur að
skapa mynd af GU»I.“ Við
verðum að muna, að visindin
eru aðeins til vegna þcss að þau
eru menn og ætlun vísindanna
er aðeins til f skilningi fólks-
ins. Bak við þessa ætlun er
veruleikinn, sem GUÐ getur
opinbcrað okkur.
Gjafir lífsins.
Sérhver okkar veitir viðtöku
gjöfum lifsins hér á jörðinni.
Trú á andlegt framhaldslff að
loknu þessu tiltölulega stutta
l'tj'rfiindi: II.f. Anakur. Rrykjavík
Kramk\.s|j.: Ilaraldur Swinsson
Rilstjórar: IVIallhfas Johannrssrn
S|> rinir (iunnarssun
Ritstj.fllr.: (ifsli Sijjurðsson
Au«l> sinnar: Arni Garðar Krislinsson
Rilstjórn: Aðalslrirli 6. Sfnii loioo
Ifkamlega lffi, sem er um 70 ár
— ef til vill melra — saman-
borið við óendanlega hringrás
eilffðarinnar, gcra augnabliks
athuganir okkar að fjárfest-
ingu f fyririæki með langvar-
andi afleiðingum. Vitneskjan
um það, að maðurinn getur
valið milli góðs og ills, ætti að
leiða hann nær SKAPABA
sfnum. Ennfremur ætti það að
leiða til skilnings á því, að Iff
mannsins hér er háðara afstöðu
hans til hins andlega en til hins
vísindalega. Það, sem við full-
gerum nú, ákveður skilyrðis-
laust gerðir framtfðarinnar.
Náttúran f kringum okkur hyl-
ur fleiri leyndardóma en þá,
sem leiddir hafa verið f ljós.
Vfsipdin ráða nú yfir afli, sem
getur opnað hliðið að nýrri
gullöld fyrir mannkynið en þó
með þvf skilyrði, að það sé
notað til góðs. Það getur útrýmt
mannkyninu verði það notað f
neikvæðum tilgangi. Siðfcrðis-
legur mælikvarði trúarinnar er
það band, sem haldið getur
menningunni saman. An þessa
bands getur maðurinn ckki náð
sfnu æðsta takmarki: friði við
sjálfan sig, GUÐ sinn og
náunga sinn.“
(Jlfljótur G. Jónsson
þýddi.
RϚir fleira
en skepnu-
höld...
Framhald af bls. 4
nógu lengi i burtu, til að dýpka
skilning sinn og skynja sveit sína
úr fjarlægð.
Gæfan hefur alltaf verið honum
trú fylgikona. Hann hefur ávallt
átt afturkvæmt á æsku- og heima-
slóðir og gengið þar að öllu sínu
visu.
Sjálfur segist Björn ætla að láta
jarðsetja sig i Goðdölum, af því að
þar rísi fólk upp frá dauðum.
Hann mun ekki óska sér til óhelg-
is og aðeins óska þess, er staðizt
getur fyrir æðsta stóli og hinzta
boði.
Lifið svo öll heil.
Guðmundur Ifalldórsson
frá Bergsstöðum.