Lesbók Morgunblaðsins - 05.06.1976, Blaðsíða 9

llil iillllllllMlilWIHIIlllil—I
Á tímabili notfærði Hundertwasser sé lifandi og áþreifanleg
rúmtaksform sem viðfangsefni fyrir sívafningsform sín i stað
hins lífvana striga.
þök og planta þargróðurvin í
staðinn svo og á flötum þökum
háhýsa. Honum þykirsem
fleirum, að ibúðarblokkir séu
helst til ómannúðlegar og vill
hressa upp á þær á þennan
hátt og fleira vill hann gera,
m.a. er frægt það uppátæki
hans að mála sívafninga sína
umhverfis glugga utan á
húsum og gera húsin þannig
lífrænnni! Þótt uppátækin séu
undarleg, þá efast ég ekki eitt
augnablik um, að manninum
sé þrátt fyrir allt fyllsta alvara.
Árið 1 958 vakti hann mikla
athygli með því að mála naktar
stúlkur í Múchen, þ.e.a.s.
hann málaði ekki myndir af
þeim, heldur myndheim sinn á
nakta kroppa þeirra, og vissu-
lega var tími kominn til að
einangra litauðugan farðann
ekki aðeins við andlitið, heldur
dreifa lit á aðra og leyndari
staði líkmans og aðlaga hann
nánar, í mörgum tilvikum
þekkilegri formum. Hundert-
wasser er nýtinn á föt þrátt fyrir
auðæfi sín, og hann virðist
Á rigningardegi taka
litirnir að Ijóma; þessvegna
er þungur dagur —
rigningardagur —
fegurstur daga í minum
augum Á slíkum degi
get ég unnið, svellur mér
móður í brjósti.
„Þegar rignir
er ég hamingjusamur."
finna sokka sína í ruslabingjum
og gjarnan er annar þeirra
skærgulur og hinn er himin-
blár. Hann erekki beint póli-
tískt sinnaður og gefur lítið fyrir
allt sem telst til trúarbragða,
kreddukenninga eða mismun-
andi stjórnmálaskoðana — og
þá lendir maður í erfiðleikum I
þjóðfélagi er misskilur slikt full-
komlega. Hann segiraðein-
ungis þeir, sem hugsa og lifa á
skapandi hátt muni hafa þaðaf
i nútið og framtíð. Hundert-
wasser drekkur ekki brennivín
og lifirá korni, álítur málverk
sín frábrugðin annarra mynd-
um, vegna þess að þau eru
máluð af jurtaætu. Hann er
þannig meinlætamaður um
margt, en undanskilur þó vel á
minnst, kvenfólk, það þarf
jafnaðarlega að vera fyrsta
flokks og ekki saka að þær hafi
blátt blóð í æðum. Konur koma
og fara i lifi hans, en börn vill
hann ekki, hræðist tilhugsun-
ina. Hins vegar er hann jafn
hændur að myndum sínum og
nokkuð foreldri getur verið að
börnum, svo_sem eftirfarandi
framsláttur er til vitnis um:
„Þegar eitthvert barna þinna
lætur ekki heyra í sér, þá fyllist
þú áhyggjum, máski er það
veikt eða í erfiðleikum, máski
er það dáið. Væntanlega er
mönnum Ijóst, hve ég þjáist,
þegar ég veit ekki, hvar þau
verk eru niðurkomin, sem ég
hef orðið að sleppa hendi af".
Á þennan hátt skírskotar
Hundertwasser til fjöldans,
þegar hann þarf að fá upplýs-
ingar um einstök verk sín.
Hann hefur einnig ritað þetta
„Mér líður jafnan mjög illa,
þegar ég veit ekki, hvar myndir
mínar eru niður komnar, ég
kvelst og þjáist. . . oft hef ég
martröð, vegna þess að ég veit
ekki, hvar þessi og hin myndin
er.
Af sjúklegri nákvæmni fylgist
hann með örlögum mynda
sinna, ástandi og hvar þær
hanga. Og hann gerir ekki upp
á milli þeirra, sérhver þeirra er
honum jafn kær, — engu
flygir hann, ekkert er sett hjá,
allt, jafnvel hiðminnsta riss-
blað eða málað skraut á bílinn
hans er áritað, titlað, númerað,
greint frá tækni og stað i sér-
stakri skrá, er rúmar verk hans
allt frá árinu 1 934, er hann var
5 ára gamall, og til dagsins i
dag. .
Þessi listamaður telur sig
ekki hafa fulllokið þeim mynd-
um, sem hann hefur málað og
látið frá sér fara. Hann leitar
stöðugt uppi gamlar myndir i
huganum, hann heimsækir
þær á ferðalögum og rannsakar
sifellt litskyggnur, sem hann á
af þeim. Það er líkast þvi, sem
list hans sæki grómögn í sjálfa
sig, — eigin vöxt. Hann hefur
nefnt röð listamanna, sem hafa
haft áhrif á sig: Egon Schiele,
Paolo Ucello (1397—1475),
Paul Klee. Gustav Klimt, Fra
Angelico (1387— 1445) og
Friedensreich Hundert-
wasser. . .
Hans eigið nafn hefur valdið
honum fjölþættum heila-
brotum. Fæðingamafn hans er
Friedrich Stowasser, og hann
er af tékkneskum uppruna, og
á slóvnesku þýðir forskeyti
ættarnafnsins „Sto" töluna
hundrað. í samræmi við það
breytti hann eftirnafni sinu í
Mynd af móður minni. Árituð Stowasser, ágúst 1 948. Pastel.