Lesbók Morgunblaðsins - 27.06.1976, Síða 8
CIA að störfum
Hér skall hurð nærri hælum og sjaldan hafði Steve Meade komizt í
hann krappari. Þeir káluðu rússneska landamæraverðinum með köldu
blóði og fleygðu líkinu hljóðlega í vatnið.
Frásögn CIA-
mannsins
Steve Meade
um ótrúlega
sendiför til
Rússlands
með það
fyrir augum
að ná lifandi
úr kmdi
eiginkonu
og dætrum
diplómats,
sem vildi
uppljóstra
hemaðar-
leyndarmál-
um — og
setjast að á Vesturlöndum
Hvemig ég kom
beim lifandiúr landi
Fyrsti ritari sovézka sendiráðs-
ins í Aþenu, Vassily Gcorgievich
Ulyanov, hafði ákvcðið að strjúka
og leysa frá skjóðunni eftir
margra vikna samningaviðræður.
Þetta var niikill fengur, sem kont
af sjálfu sér, en þau skjöl, sem
hann lofaði að útvega, fjölluðu
um áætlanir Sovétmanna til að
konia í veg fyrir eflingu varna
Atlantshafsbandalagsins í Tyrk-
landi, sem þá var unnið að —
þetta var árið I!)6I — og þess
vegna voru hinar va'ntanlegu
upplýsingar sérstaklega mikil-
va-gar á þeim tíma. Kn þó var eitt
stærðar Ijón á veginum: það
m.vndi ekkert gerast, ekki verða
um nein skjöl að ræða — ekki
neitt — fvrr cn fjölskyldu hans
hefði verið koniið hcilu og höldnu
til Bandarfkjanna. Og það var
cigi svo lltið vandamál, því að
umrædd fjölsk.vlda, kona og þrjár
dætur komnar af gelgjuskeiði,
bjó í Moskvu og var ef til vill
undir eftirliti. Sem sagt. ef við
vilduni fá hann og hnossgæti
hans, yrðunt við að framkvæma
„flótta og undankomu" aðgerðir.
Ég hafði samband við aðal-
stöðvar CIA i Langley frá Fót-
gönguliðs-skólanum i Fort Benn-
ing i Georgia, og áætlanir voru
gerðar fyrir mig. Vilho Rahi-
kainen, majór, átti að verða að-
stoðarmaður minn og túlkur, en
hann hafði komið ásamt fjöl-
skyldu sinni frá Finnlandi til
Bandaríkjanna, þegar hann var
16 ára gamall. Hann hafði særzt i
Kóreu, hlotið heiðursmerki og var
að bíða eftir nýrri útnefningu í
hernum. Hann talaði bæði
finnsku og rússnesku reiprenn-
andi, en það var einkar ákjósan-
legt, því að undankomuleiðin lá
inn i Finnland.
Rússneskur erindreki okkar í
Moskvu hafði samhand við konu
Ulyanovs og kom til hennar skila-
hoðum frá manni hennar í Aþenu.
Hún átti að fara ásamt dætruni
sínum i viku sumarleyfi til
Zelenogorsk, litils baðstaðar á
strönd Finnlandsflóa fyrir norð-
vestan Leningrad. A leiðinni átti
hún að eyða tveimur dögum í Len-
ingrad, þar sem „gamall fjöl-
skylduvinur" myndi hafa sam-
band við hana.
Vilho og ég fór.um með sömu
flugvél til Leningrad, en sem
ökunnugir menn, hann með
finn,skt vegabréf, en ég með
franskt. Á leiðinni frá Búkarest