Lesbók Morgunblaðsins - 03.07.1976, Blaðsíða 16

Önnur útgáfa
af vísu Páls
í Lesbók 20. júní var getið um
vísu eftir Pál Ólafsson, en komið
hefur í Ijós, að hún er til í fleiri
útgáfum. Segir sagan, að Páll
Ólafsson hafi komið að Böðvars-
dal og beðizt gistingar hjá Friðrik
bónda þar, sem var vel efnaður.
Friðrik tók því dauflega að hýsa
Pál. Annar bóndi bjó þar á sömu
jörð, Jón að nafni, talinn fátækur.
Hjá honum baðst Páll gistingar
og var því vel tekið. Um morgun-
inn, þegar Páll bjóst til brott-
ferðar, hitti hann þá bændur báða
á hlaðinu og kastaði þá fram vís-
unni:
Bóndann Jón í Böðvarsdal
bezta mann óg halda skal
og alla hans.
En nábúi hans Friðrik fer
fyrr en varir, trúðu mér
til andskotans.
og mönnum, sem hrópuðu af
kæti. Fólk gekk látlaust frá einu
húsi til annars og alls staðar þar
sem það hafði nokkra viðdvöl var
þvf boðið upp á glas af einhverju
og matarbita, ef hann var þá til.
Gestgjafi minn ákvað líka að
ganga um bæinn og kom hann
heim aftur reikull f spori og
dauðadrukkinn og þá fyrst, er sól
var um það bil að ganga til viðar.
Hann var nærri oltinn um koll í
hliðinu og þegar mér hafði tekizt
að tosa honum upp f forstofu-
tröppurnar sagði hann sisvona við
mig: „Þú þarna — á ég að segja
þér hver þú ert? Þú ert lúsugur
Júði'. Þið eruð allir bölvaðir Júð-
ar og hóruungar og bindindis-
garmar!“ Einhverju bætti hann
við þetta og vil ég ekki hafa það
eftir. Ég kom honum svo inn í
húsið.
Töluvert var um áflog undir
kvöld og ópin f konunum og brot-
hljóð í glösum bárust um allan
bæ. ,‘,Þeir hafa drepið Sevka,“
hrópaði Anna Jefimovna og kom í
hcndingskasti inn um dyrnar.
Sevka var dráttarvélarstjóri f
bænum. „Drepið" var nú full-
sterkt til orða tekið. Það þýddi
ekki annað en það, að Sevka hefði
lent í einhverri þrætu og verið
sleginn. Svo hafði einhver klykkt
út með því að stinga hann gler-
broti f annan handlegginn. Ef til
vill hafði hann gert það sjálfur.
Aflogahundarnir voru skildir
sundur og menn gerðu lítið úr
athurðinum og eyddu þessu
revndar. Það var bundið um sár
Sevka og enginn tók í mál, að
kallað yrði á lögregluna.
GALLVASKII
í útlendingahersveitinni
^seturalltT X/njóRÐUR formaúur
EINU'AOKKUR j FISKV£IÐISJÓÐS!ÞE)k
kKUSSIA/N! y ERU P'A UM BORWÉG ER
—j VISSUH ÞAf>,HVAf)$EM
/ , / / ÞEta GETA VERHJAÐ GERA
/ 1 / ÍHÉR/ÞAÐ erútj um
UMÚT.'A SEINTl
OKJCUR
skommu
OOr'AFRAM ÆÐIR. G ALEWA E/NSOCrHUU
ÞYK/ST VERA AKRANESFERJA Nf
5 ÍÐAR
, 00 ÞAR >
JSITURJERI-
KOADMALA
v OKKUR*.
'ÞEIRERU OÐIR.
ÞEIRERUALVEG
BANÞÓfHR/ y
/ BIBIUS KAF-
TE/NN, ÞÚ
ÞARFT, EKKT .
KAÞLYSAÞVy
EFTIR NOKKURRAPASA
ÓÞOLANP/ ÚTHALP'
K HER LITIÐ ÞIÐAUGUM,
SVÖKTU ÁLFUNA, EN HUN
ER Þ'O EKK/ SVARTARt EN
, ÞESSIR PA&AR FYR/R /
W^HEYRIÐMIG/LOFIÐ ^
T MéR NUAP MINNSTAKOSTI
AÐ STÝRA AKRABÚR&/NAJ/
UPP A£> B/LABRYGOJUNN/,
vo É& FA/ EITTHVAf) AÐjy,
LOKS STÍ&UR PIP|' \yviÐ.
06 E6 BUA A10ERLE6A
'A TAUGUM EFÞESSIPYRA
MÍÐAPÚJa SEá/P AUKA -
TEKNA MYND UMM/Cr!!
y/ VIÐ HR0&UM\
y fero oghöldupt
' ÞEGAR T/L HERBUDA
JULLA SESARS. SEM
ERU FYRIR UTAN
, TAPPABORbf a
1

Hátfðahöldin höfðu farið Ijóm-
andi vcl fram. Menn ræddu um
þau heima og í vinnunni í heila
viku á eftir. Sögur voru sagðar af
hvftasunnuhelginni og voru þær
margar uppspuni, en allar f gam-
ansömum tóni. A kvöldin röktu
menn enn sögurnar og drógu nú
af þeim ýmiss konar lærdóma. Af
nógu var að taka. Fólkið í
Danilovskoje hiýddi á og veltist
um af hlátri. Gamansögurnar
voru flestar allruddalegar, en
fólki líkaði þær og þegar það
heyrði þær gleymdi það í svipinn
sffelldu stritinu og stöðugri
þreytunni og gleðivana hvers-
dagslífinu. Beizkja manna hvarf
um stund.
Draumar og
veruleiki
Allt frá þvf, að brást árdegis-
draumur byltingarinnar, sem
færði bændum von um betri tíð,
hefur dapurlegur veruleikinn á
samyrkjubúunum þrúgað rúss-
neska sveitamenn. Það er næsta
fátt, sem örvar rússneska bænd-
ur, enda kemur það aftur fram i
litlum afköstum í landbúnaði. Til
skamms tíma fengu bændur þá
fyrst laun fyrir erfiði sitt, þegar
ráðamenn höfðu séð fyrir öðrum
þörfum í landbúnaðinum. Það
voru lán, skattar, rekstrarkostn-
aður og annað því uni líkt. Fengu
bændur oft alls ekkert fyrir sinn
snúð; þegar upp var staðið var
enginn afgangur handa þeim.
Sumir voru svo heppnir, að sam-
yrkjubúin, sem þeir unnu við,
voru vcl rekin. A slíkuin búum
gátu bændur notið dálftillar
vinnugleði. Einhver hvati var að
minnsta kosti fyrir hendi.
Eftir að Brésncf aðalritari og
Kosygin forsætisráðherra komu
til valda, varð breyting á. Til þess
að hressa upp á vinnugleðina hjá
bændum yfirleitt og auka svo
framleiðsluna var þeim öllum
heitið launum. Einnig voru tölur
f áætluninni um afköst landbún-
aðar lækkaðar dálltið, og þær
færðar ofurlftið nær því, sem ver-
ið licfur raunin f sovézkum land-
búnaði.