Lesbók Morgunblaðsins - 12.09.1976, Blaðsíða 14
Esther hefur verið kjörin íþróttakona ársins 1 ísrael. Hér er
hún á (þróttavellinum með tveggja ára gamlan son sinn, sem
heitir Yaron.
Öttinn
hleypur
með
Jafnvel I hita leiksins sækir að Esther minningin um ósköpin t
Múnchen. Hér hefur hún forustu i grindahlaupi.
Esther Shachamar-
ov-Rot er tuttugu og
fjögurra ára gömul.
Hún lifði af hin
hörmulegu fjölda-
morð í Múnchen ár-
ið 1972 og tók þátt
í Olympíuleikunum í
Montreal 1976
Svarthærð fegurðardís með
dökk, tindrandi augu þýtur yfir
grindurnar — f Þýzkalandi, f
Sviss, f Teheran, um allan heim.
En f hvert skipti, sem hún hefur
hlaupin, grfpur hana óttinn. Og
aftur á olympfuleikunum f
Montreal.
Þessi fallega stúlka með
tindrandi augu heitir Esther
Shachamarov-Rot. Hún hefur
fjórum sinnum verið kosin
„fþróttakona ársins“ heima í
Israel, og hún var í hópnum, sem
var svo til allur myrtur fyrir fjór-
um árum sfðan, en þá týndu
ellefu ísraelskir fþróttamenn Iff-
inu. Af öllum þeim Israelsmönn-
um, sem lifðu af olympfuharm-
leikinn f Múnchen er hún sú eina
af þeim, sem þrátt fyrir ofbeldis-
hótanir, hélt ötrauð áfram við
sfnar fþróttaiðkanir og hún var
einnig þátttakandi f Montreal.
Eftir olympfuleikana 1972 giftist
hún fimleikamanni, sem heitir
Peter Rot. l)m þátttökuna í
Monteal sagði hún: „Ég hleyp
ekki einungis af þvf að ég næ
góðum árangri. Eg hleyp til að
sýna alheimi að það sé til rfki,
sem heitir tsrael. Hefði ég hætt
hefðu ofbeldisseggirnir náð
fullkomnum árangri."
Og hún er mjög góð fþrótta-
kona. Fyrir tveimur árum fékk
hun þrenn gullverðlaun á Asfu-
leikunum f Teheran f 100 og 200
metra hlaupi og f 100 metra
grindahlaupi. Bezti tfminn
hennar í 100 metra grindahlaupi
er 13,17 sekúndur. Sá tfmi dugar
þó ekki til gullverðlauna á
olympfuleikum. Þó átti hún
möguleika f Miinchen, áður en
hin hryllilegu fjöldamorð dundu
yfir Gyðingana þar. t skýrslum
frá olympíuleikunum árið 1972
stendur aðeins: „Shachamarov,
Esther, tók ekki þátt f keppni.“
Peter, maðurinn hennar, er
þjálfarinn hennar núna. Hann
segir sjálfur þannig frá: Guði sé
lof, að þá var ég ekki nógu góður
fimleikamaður til þess að þurfa
að þjálfa mig undir þátttöku í
olympfuleikunum f Miinchen.
Það er eingöngu þvf að þakka að
ég slapp lifandi."
Þau búa bæði f Herzlya, um það
bil f 10 mfnútna ferð f bíl frá Tel
Aviv. Mestan hluta ársins eru þau
á ferðalögum. Þau taka alltaf
drenginn sinn, tæplega tveggja
ára, með sér. Hann heitir Yarom.
Þau fóru einnig fyrir nokkrum
vikum til Þýzkalands. Og núna
sfðast voru þau við þjálfun, sem
fram fór f Sviss fyrir olympfu-
leikana.
Peter Rot, sem er Rúmeni að
uppruna hefur auðvitað sem eig-
inmaður og þjálfari miklar
áhyggjur út af konu sinni. Hann
segir: „Að sjálfsögðu hefur
Esther ekki gleymt hinni hrotta-
legu Iffsreynslu, sem hún varð
fyrir í Miinchen — það gæti
enginn.
Honum tókst að stuðla að því að
hún héldi áfram að æfa, þrátt
fyrir hið hræðilega áfall, sem hún
uppliðfi f Miinchen. Þá ætlaði
Esther að hætta f eitt skipti fyrir
öll að iðka fþróttir. Peter Rot
segir: „1 þrjá mánuði var hún
þunglynd. Hún vildi ekki heyra
minnst á íþróttir meir. Þá hóf
hún aftur æfingar, en hætti svo
stuttu sfðar aftur. En nú höfum
við samið um þetta. Við komumst
að þeirri niðurstöðu, að einhver f
fjölskyldunni verði að vera f
fþróttaþjálfun og hún er betri en
ég.“
Það er ekki aðeins hún, sem er
sannfærð um, að það sem gerðist f
Munchen geti gerst einhvers
staðar annars staðar. Þvf ofbeldis-
flokkar leita einmitt uppi staði,
þar sem áhorfendur úr öllum
heiminum eru viðstaddir. Þetta
vissi Shmuel Lalkin, Hann var
fararstjóri fþróttamannahópsins
frá lsrael f Montreal og er 50 ára
að aidri. Hann var Ifka á olympíu-
leikunum f Munchen 1972. Hann
er sá eini utan Estherar, sem lifði
af f jöldamorðin f Munchen en fór
samt til Montreal.
Shmuel Lalkin segir að lokum:
„Við sögðum f Munchen, að við
myndum taka þátt f olympfu-
leikunum aftur f Montreal. Það
var Ifka stór stund, þegar við tvö
gengum saman undir þjóðar-
fánanum okkar.“
Það var Esther Shachamarov
Rot sem hélt þeim fána uppi.
Eftir Klaus Werni.
Þýð. Valgerður Þóra.
Síðasti
framboðs-
fundur
Bjarna
frá
Vogi
stæðar setningar. I sambandi við i
fræðslumálin sagði hann meðal
annars: „Ég trúi mæðrunum
betur fyrir börnunum sínum
heldur en honum.“ Þarna mætt-
ust ekki aðeins tvær þjóðmála-
stefnur, heldur einnig tvær kyn-
slóðir. Annar aðilinn átti ævi-
starfið að baki sér, en hirin átti
ævina framundan. I sambandi við
Andvökuvísurnar sagði Bjarni:
„Jóhannes hefur lesið Andvöku
eins og þegar fjandinn les
bibliuna. Hann skilur ekkert í
henni.“ Bjarni endaði svarræðu
sína til Jóhannesar á þessa ieið:
Ég á enga betri ósk þessum unga
manni til handa eftir að hafa
hlustað á málflutning hans en að
hann væri aftur orðinn 8 ára
gamall drengur í Hjarðarholti."
Fundurinn tók nú aðra stefnu.
Arni Árnason, héraðslæknir í
Búðardal lagði nokkrar spurn-
ingar fyrir frambjóðendur, ein
þeirra var um samábyrgð kaup-
félaganna. Það mál átti rætur að
rekja til harðindavorsins 1920, er
dýr voru fóðurbætiskaup og síðar
búsafurðaverð lækkaði. Árni var
samábyrgðinni andvígur. Aðrar
spurningar voru um landspítala,
menntaskóla Norðurlands og veit-
ingar læknishéraða. Frambjóð-
endurnir svöruðu þessum spurn-
ingum, en þó hvor á sinn hátt. Jón
Þorleifsson og séra Jón Guðnason
á Kvennabrekku tóku líka til
máls um samábyrgðina. Jón Þor-
leifsson var framkvæmdastjóri
Kaupfélags Hvammsfjarðar og
því málum þessum mjög
kunnugur. Nokkrar stuttar ræður
voru haldnar undir fundarlokin,
en engin þeirra var í frásögur
færandi. Bjarni frá Vogi kvaddi
fundarfólkið með hlýjum orðum
og þakkaði komu og fundarsetu
fyrir hönd þeirra frambjóðenda.
Fundi var siðan slitið.
Fólkið hélt út í næturkyrrðina
hresst í huga. Fundurinn skildi
eftir hjá því léttleika þrátt fyrir
frumstæð húsakynni og þrátt
fyrir þreytu að loknu erfiði dags-
ins og langan fund, þar sem meiri
hluti fundarmanna fékk ekkert
sæti. Fólk hafði um stund sam-
stillt hugi sina I tvær andstæðar
fylkingar og eina samstæða heild.
Hressandi andvari hafði dregið
svefnhöfgann af hugum manna,
minnt hinn aldna á hans eigið
blómaskeið, stælt ábyrgðartilfinn-
ingu þeirra, sem nutu starfsorku
sinnar í fyllsta mæli og báru á
herðum sér hita og þunga dagsins
og tendrað blys, sem lýsti hinum
ungu og óráðnu fram á veginn.
Síðla nætur voru þrír menn á
ferð með erfiðan flutning á hest-
vagni inn eftir Asgarðsgrund í
Hvammssveit. Veður var ennþá
milt og blítt. Allt í einu komu þar
tveir menn með nokkra hesta og
fóru mikinn. Var þar á ferðalagi
Bjarni frá Vogi og Sigvaldi á
Skarði, fylgdarmaður hans.
Bjarni hafði lifandi i vindli sin-
um, og fuku eldglæringarnar í
allar áttir þótt hægviðri væri.
Honum var kunnugt um þetta
ferðalag og spurði hvernig gengi.
Það var látið vel yfir því. „Voruð
þið út alla messuna,“ spurði hann.
„Já,“ var svarað. Léttur hlátur
blandaðist saman við hófadyn-
inn um leið og Bjarni lyfti hatti
sinum og bauð góða nótt.