Lesbók Morgunblaðsins - 19.09.1976, Blaðsíða 5

A Bolungarvík er búið að koma upp glæsilegu ráðhúsi og er
það meira en sumir bæir geta státað af. Hér sést ráðhúsið frá
tveimur hliðum.
sem er við mynni Djúpsins að
austan, en þangað er stutt að fara
frá Bolungarvík eða „tveggja
stunda róður á sexæringi í logni“.
Það er því ekki að undra þótt
búendur við Isafjarðardjúp hafi
snemma sótzt eftir þvl að fá að-
stöðu fyrir útgerð á Bolungarvík,
sem var stærsta verstöð á íslandi
allt fram undir sfðustu aldamót.
Þá breyttist skipakostur lands-
manna og hafnargerðir komu til
sögunnar".
Þuríður sundafyllir er hugstæð
Bolvíkingum enn I dag. I fyrra
var afhjúpaður minningarskjöld-
ur um hana I Vatnsnesi eða eins
og Benedikt sagði, var tilefnið
þrfþætt: „Við vildum minnast
Þurfðar, svo var þetta kvennaárið
margumrædda, og svo þurftum
við að halda upp á það að Sigur-
laug komst á þing,“ og brosir
kímileitur.
„En allt gengur hér auðvitað út
á fiskinn og aflabrögð enn i dag
eins og áður. Menn hafa sótt fast
sjó úr Bolungarvík alla tíð og oft
komizt í hann krappan, þótt sjó-
slys hafi ekki orðið hér mörg, sem
betur fer.
Benedikt er spaugsamur og
skemmtilegur viðræðu og við
hefðum viljað stanza lengur, en
ekki er til setunnar boðið. Um
leið og við kveðjum og þökkum
spjallið kallar hann á eftir okkur:
„Ekkert að þakka — komdu bara
aftur, ef þú villist."
Við höldum sem leið liggur út
dalinn meðfram Syðradalsvatni
og í kaupstaðinn. 1 Bolungarvík
er mikið byggt, þar eru reisuleg
ný hús og skemmtileg gömul hús,
en það sem einkennir bæinn sér-
staklega er mikil snyrtimennska.
Götur eru hreinar, aðalgötur með
bundnu slitlagi og húsin fallega
máluð. Eitt er þó það hús sem
setur sérstakan svip á bæinn en
það er ráðhúsið, og er til efs að
glæsilegra ráðhús finnist á lands-
byggðinni.
Þangað förum við og hittum að
máli bæjarstjórann, Guðmund
Kristjánsson. Við segjum honum
undir eins frá öllu sem við höfum
heyrt um seiðkonuna, Þurfði, og
Guðmundur brosir f kampinn og
segir: „Við viljum nú skýra þetta
öðruvfsi en að um seið hafi verið
að ræða — að tollinn hafi hún
tekið af búendum við Isafjarðar-
djúp til að tryggja afkomu sfns
fólks. Þvf má segja að þetta sé
fyrsta aðstöðugjald, eins og það
heitir nú, sem lagt er á atvinnu-
rekstur hérlendis."
Geturðu sagt okkur eitthvað um
sfðari sögu staðarins?
„Hér hefur allt frá upphafi
byggðar verið mikil verstöð og á
síðari hluta 19. aldar var fólk far-
ið að hafa fasta búsetu f verbúð-
unum á Bolungarvikurmölum,
sem kallað var. Árið 1900 voru
búsettir á mölunum 270 manns en
upp úr aldamótunum lýkur ára-
skipatímabilinu sem hafði staðið
um 10 alda skeið, því þá kemur
mótorvélin til sögunnar. Fyrsti
mótorbátur landsins var gerður
út á vorvertíð frá Bolungarvík
árið 1903. Hann hét „Stanley" en
Árni Gestsson á ísafirði átti hann.
Á næstu árum urðu mjög snögg
umskipti þvf um 1906—7 voru
komnar vélar í flesta sexæringa
og fjögurra manna för. Ibúum
fjölgaði nokkuð ört fram til 1910.
Upp úr þvf fækkaði fbúum hér
töluvert en hefur fjölgað aftur
sfðan og nú er fbúatalan komin í
liðlega þúsund manns.
Þótt landbúnaður væri hér
ávallt stundaður öðrum þræði þá
byggðu Bolvfkingar afkomu sina
fyrst og fremst á sjósókn og með
vélbátaútgerð varð brýnt að bæta
lendingar og hafnaraðstöðu.
Strax sumarið 1911 voru hafnar
framkvæmdir við byggingu brim-
brjóts en ákvörðun um þær fram-
kvæmdir var tekin á almennum
borgarafundi og um likt leyti var
Lendingarsjóður Bolungarvfkur
stofnaður. Greiddur var í þennan
sjóð viss hluti af aflahlut sjó-
manna, en fé fékkst einnig úr
landssjóði.
Hafnargerð hefur eiginlega
verið höfuðviðfangsefni sveita-
stjórnar hér síðan og hefur geng-
ið á ýmsu. Við höfum átt i baráttu
bæði við náttúruöfl og rfkisvald.
Stundum var það svo, að það sem
unnið var að sumri, var ónýtt
næsta vetur. Sumir vildu þá
kenna tæknimönnum um mistök-
in þvf þeir komu hér bara að
sumrinu, og má vera að eitthvað
sé til í þvf. Það er ekki fyrr en
1974 að höfnin er orðin öruggt
skjól fyrir skipastól heimamanna,
nema skuttogarann, sem ekki get-
ur verið hér í óveðrum.
Nú er unnið að þvf að dýpka
höfnina og ráðgert að vinna við
það fyrir 50 milljónir f sumar.
Tilvera okkar hér byggist eins
og áður segir á sjávarútvegi og
verkun aflans, en auk þess hafa
byggzt hér upp hliðargreinar við
ýmsa þjónustu. Hér er vélsmiðja,
trésmiðjur, steiniðja, rörsteypa,
hellu- og steinasteypa og málning-
arþjónusta og raftækjaverkstæði.
Fram til 1930 var Pétur Odds-
son aðalatvinnurekandinn hér.
Rak hann verzlun, útgerð,
fiskkaup og fiskverkun.
Nú gera hér út bæði fyrirtæki
og einstaklingar. Langstærstu at-
vinnurekendur eru Einar Guð-
finnsson hf. og Ishúsfélag Bol-
ungarvíkur h/f. Það er ekki alveg
rétt, sem margir halda að Einar
Guðfinnsson hf. sé eini atvinnu-
rekandinn hér. Hitt er sönnu nær
að mörg fyrirtæki dafna hér vel f
-skjóli þess.
Auk hafnargerðarinnar hefur
bæjarstjórnin beitt sér fyrir
gatnagerð með bundnu slitlagi.
Nú hefur það verið gert að skil-
yrði að frágangur sé slfkur við
fiskvinnslustöðvar, en þar stönd-
um við nokkuð vel.
Og verið er að byggja sundlaug,
sem verður tekin í notkun um
áramótin næstu. Hér var annars
byggð sundlaug sem komst í brúk-
Sjá nœstu
síðu A