Lesbók Morgunblaðsins - 19.09.1976, Blaðsíða 11

Útvarpsþulurinn sagði, að engar
fréttir væru af íslenzku
keppendunum og yrðu
llklega ekki fyrr en I fyrramálið.
Vonandi að tlmaverðirnir hafi
getað látið sér slga I brjóst
einhverntlma um nóttina.
Teikning: Sigurður Örn
Brynjólfsson.
fundizt ég hafa rétt til Ölympíu-
farar fyrir tsland, einkum i sundi.
Ég hef aldrei komizt neitt áfram í
sundi, sem er varla von, ég kann
ekki að synda; ég hlyti þvi að
drukkna mjög fljótlega í keppn-
inni. I sundkeppni á Olympiuleik-
unum er sá oft síðastur sem
drukknar, nema Islendingur sé i
riðlinum og það sé ekki hann sem
drukknar, en fari hvort tveggja
saman, að maðurinn drukkni og
sé íslendingur þá verður enginn á
eftir honum.
Misréttid
á leikunum
Það veit ég að mörgum finnst
ósanngjarnt, að okkar fólki skuli
ekki gefinn kostur á aö vera síð-
ast i fleirum en einum riðli sama
manninum. Við höfum ekki efni á
að leggja til seinasta mann i alla
riðla nema sami maðurinn fái að
hlaupa í fleirum en einum riðli.
Það er fleirum en okkur Islend-
ingum, sent finnst að þarna sé
breytingar þörf og fyrirkomulag-
ið eins og það er ósanngjarnt
gagnvart keppendum á leikunum
almennt. Það eiga allir að hafa
jafnan rétt á íslendingi i sínum
riðli. . .
Þjálfarinn bíði
eftir sjálfum sér
Mér er sagt, að þjálfurum sé
uppálagt að bíða eftir keppendum
sem þeir hafi þjálfað, og má segja
að þeim sé það mátulegt. Hegn-
ingin getur þó gengið úr hófi,
sérstaklega i kuldatið. Það var
eitt sinn í kvöldfréttum, að svo
var til orða tekið í útvarpinu (eða
eitthvað á þessa leið), þegar sagt
hafði verið frá úrslitum í hlaupi
nokkru: — fréttir hafa ekki enn
borizt af íslenzku keppendunum,
og er þeirra varla að vænta fyrr
en i fyrramálið úr þessu . . . “ Það
varð líka svo. Um morguninn
voru þeir komnir í leitirnar og
það hafði allt verið i lagi hjá
þeim, þó að þeir kæmust ekki
nægjanlega snemma til að hægt
væri að senda af þeim fréttir sam-
dægurs eða um leið og af hinum
keppendunum.
Það má rétt ímynda sér, að
þjálfaranum h^fi leiðst einum að
bíða, tímaverðir og starfslið farið
og ekki örlaði á hans mönnum og
komið framí myrkur.
Á þessum vandræðum þjálfar-
anna mætti ráða bót með því ein-
falda bragði, að þjálfari og kepp-
andi séu einn og sami maður.
Hann tæki þá frá sér Ieiðann og
héldi á sér hita við að biða eftir
sjálfum sér.
Meiddir hafi sama
rétt og ómeiddir
Það hefur komið fram í viðtöl-
um við foryztumenn íþróttahreyf-
ingarinnar að ýmsir kappar hafi
verið látnir sitja heima vegna
meiðsla. Mér er spurn: hvaða máli
skiptir það, hvort þeir Islending-
ar, sem fara til keppni á leikana
eru meiddir eða ómeiddir, dauðir
eða lifandi? Ég er eindregið á
móti því að mönnum sé meinað
vegna krankleika að fara á Ölym-
piuleikana að keppa fyrir Islands
hönd. Sjúklingar ættu einmitt að
hafa forgang.
íslenzka
hagræðingakerfið
I sambandi við það, sem ég
sagði hér fyrr, að það væri of
kostnaðarsamt að leggja Olympiu-
leikunum til siðasta mann í öllum
greinum og ölluð riðlum hverrar
greinar, þá hefur mér dottið í hug
hvort ekki mætti hagræða þessu
eitthvað. Hugmyndina fékk ég
siðasta dag leikanna, þegar sagt
var frá því, að „íslendingurinn
hætti keppni .. . hann var þá orð-
inn langsíðastur ...“
Þetta leiddi huga ntinn að því,
hvort við gætum ekki sparað
keppendur en samt fjölgað þeim
greinum sem við værum síðastir i
og þannig enn aukið vinsældir
okkar meðal þjóðanna. Helzt væri
hægt að koma kerfi minu við í
hlaupum og sundi — i glímum
ákveða andstæðingarnir, hvað við
erum lengi i leik —. Þetta gerðist
þannig, að islenzkur hlaupari,
sem byrjaði til dæmis í 100 metra
hlaupi, hætti þar, þegar hann
væri órðinn vel síðastur og færði
sig yfir í 200 metra hlaupið, þegar
hann svo hefði tryggt sér siðasta
sætið þar, flytti hann sig yfir i
1000 metra hlaupið og svo fram-
vegis. Sama hátt má hafa á milli
riðla í styttri hlaupunum. Þetta
þyrfti nú reyndar ekki að ganga
svona fort fyrir sig, þó að slíkt
gæti komið uppá; Ef hlaupa-
keppnin dreifist á marga daga,
erum við ekki í neinum vandræð-
um með að nota sama mannin i öll
hlaupin, en líkast til þyrfti alltaf
að h'afa nokkra tiltæka, ef það
ætti að sjá öllum riðlunum fyrir
siðasta manni.
Ég er ekkert að spreyta mig á
að útfæra þetta nákvæmlega . . .
Það eru einmitt svona dæmi, sem
íþróttahreyfingin er best fær um
að leysa.
Víða aukast
okkur vandræðin
Lesbókarlesendum er vafalaust
flestum i fersku minni hættuleg
vandræði Islendinga sem misstu
sjónar af fótfráum útlendingum
og vissu þvi ekki gjörla hvert þeir
áttu að halda. Það var sagt frá
slíkum óþokkahætti útlendinga
að hlaupa af sér vegmóða og veg-
villta Islendinga i Lesbók fyrir
skömmu. Nokkrir ungir og
hraustir menn (á islenzkan mæli-
kvarða) héldu suður i álfu að
klífa Matterhorn, sem er að eins 5
sinnum hærra en Esjan mín og
hætt er við, að ég yrði lofthrædd-
ur.
Islendingarnir ungu voru ekki
vissir á leiðinni upp hið mikla
fjall og fögnuðu því tveimur öldr-
uðum Frökkum, sem drógu þá
uppi í brekkunum og virtust rata
leiðina. Ekki varð þó löndum okk-
ar þetta að gagni nema stutta
stund; það kom á daginn að
gamlingjarnir voru þjálfaðir i
þunnu lofti, kannski átt heima
þarna uppi eða komið aðvífandi
utan úr geimnum, nema þjálfaðir
voru þeir i þunnu lofti, segir i
frásögninni. Þeir hafa líka haft
tímann til þess, hvaðan, sem þeir
hafa komið, þar sem annar þeirra
var á sextugsaldri en hinn á sjö-
tugsaldri. Eins og að líkum lætur
er erfitt að fást við svo langþjálf-
aða menn og hurfu þessir grá-
skeggjar sjónum Islendinganna,
sem höfðu þó hvatað sér svo sem
örendi þeirra leyfði til að njóta
leiðsagnar þeirra. Urðu Islend-
ingar siðan að bjargast af eigin
rammleik. Þess vegna nefni ég
þetta dæmi um vegvillu í útlönd-
um og ekki sé treystandi á bið-
lund útlendinga sem leið eiga
framhjá okkar mönnum, að ég tel
rétt að við höldum okkur enn um
sinn frá langhlaupunt á Olympíu-
leikum, ef ekki, þá verði hlaupar-
ar okkar gerðir út nteð kompás og
vegahandbók.
En sagan í Lesbókinni var ekki
búin; sá þátturinn var eftir sem
lýsir okkar mönnum bezt. Þeir
gáfust nefnilega ekki upp þó
hægt gengi. íslendingarnir ungu
komust unt siðir á tindinn, en
Frakkarnir, langþjálfuðu og fót-
fráu höfðu snúið við vegna veðurs
áður en þeir náðu efsta tindinum.
Þetta sannar, það sem sýnt hef-
ur verið framá hér á undan, að þó
að tslendingar séu máski menn
seinlátir eru þeir þrautsegir. Þeir
komast leiðar sinnar, hvernig sem
viðrar— bara þeir hafi nægan
tfma.

SKAK
Þœttir úr
íslenzkri
skðksögu
Eftir Jön Þ. Þör
Þjóðverjar tóku að sér að sjá um Ólympluskákmótið 1936, og fór
það fram I Munchen I ágústmánuði. Mótið hófst skömmu eftir að
Ólympluleikunum lauk. og var litið á það sem framhald þeirra. Eftir
þetta mun almennt hafa verið byrjað að llta á mót sem þetta
Ólympiuleika skákarinnar. Tuttugu og ein þjóð sendi sveit til keppni,
og var hver sveit skipuð 8 mönnum og tveimur varamönnum að auki.
islendingar voru á meðal þátttakenda og höfnuðu I 19. sæti með 57.5
v. Úrslit urðu annars þau, að Ungverjar sigruðu, hlutu 110,5 v., 2.
Pólland 108 v., 3. Þýzkaland 106,5 v. Fyrir neðan íslendinga voru
Frakkar með 43,5 v. og Búlgarir með 38,5.
íslenzka sveitin, sem tefldi I Munchen var þannig skipuð: (vinnings-
hlutfall og skákafjöldi talin með nöfnum) 1. borð Eggert Gilfer 7 v. af
1 9, 2. borð Ásmundur Ásgeirsson 6,5 af 1 9, 3. borð Einar Þorvaldsson
6.5 v. af 19, 4. borð. Baldur Möller 7,5v. af 19, 5. borð Ámi Snævarr
8.5 v. af 19, 6. borð Steingrlmur Guðmundsson 6 v. af 19, 7. borð
Guðmundur Arnlaugsson 8 v. af 19, 8. borð Sigurður Jónsson 5,5 v.
af 19 varamaður Ari Guðmundsson 1 v. af 6. 2. varamaður Garðar
Þorsteinsson 1 v. af 2.
í þessu móti er athyglisvert, að ungu mennirnir, Baldur, Guðmundur
og Árni ná beztum árangri. Ámi stóð sig bezt tslenzku keppendanna og
fer hér á eftir ein af skákum hans úr mótinu.
Hvltt: E. Sörensen (Danmörk)
Svart: Árni Snævarr
Spænskur teikur
1. e4 — e5, 2. Rf3 — Rc6. 3. Bb5 — a6, 4. Ba4 — Rf6. 5 0—0 —
Bc5, 6. c3 — Ba7, 7. d3 —d6, 8. Bg5 —h6, 9. Be3 —0—0, 10 Rd2
— b5, 11. Bc2 —d5, 12 Bxa7 — Hxa7, 13. a4 —dxe4, 14. dxe4 —
De7, 15. De2 —b4, 16. Dc4 — bxc3, 17. Dc3 — Bb7. 18 Rc4 —
Db4 19. a5 — Dxc3, 20. bxc3 — He8, 21. Hfd1 — Haa8, 22. Hab1
— Hab8, 23. Ba4? — Rxe4, 24. Hde1 — Rxc3, 25. Hxb7 — Rxa4,
26. Hxc7 — Hec8. 27. Hxc8 — Hxc8, 28. Rb6? Rxb6, 29. axb6 —
Hb8, 30. Hb1 a5, 31. Rd2 — Kf8, 32 Rc4 — f6, 33. Kf 1 — Ke7. 34.
Kel — Ke6 35. b7 — Kd7, 36. Rb6 — Kd8, 37. Rc4 — Kc7, 38.
Hal — Hxb7, 39. Rxa5 — Ha7, 40. Rb3 — Hxal, 41. Rxal — Rd4,
42. Kd2 — Kd6, 43. Rc2 — Rxc2, 44. Kxc2 — Kd5, 45. Kd3 —f5,
46. Ke3 — g5, 47. Kd3 — h5, 48. Ke3 — f4, 49. Kd3 — e4, 50. Kc3
— g4, 51. Kd2 — Kd4, 52. Ke2 — h4, hérfórhvfturyfir tfmamörkin,
en staða hans er.gjörtöpuð.