Lesbók Morgunblaðsins - 12.12.1976, Blaðsíða 6

það, sem ég trúi á og hef
helgi á er frá Gyðingum
komið," segir hann.
Svo sem til merkis hefur
hann bæði gullkross og
hebrezkan staf i festi um
hálsinn; stafurinn er che og
stendur fyrir chaim, sem
þýðir líf. Á útidyrunum á
húsi Boones getur og að
lita kristilegt og gyðinglegt
Boone á blaðamannafundi
trúaðra útvarps- og sjón-
varpsmanna í Washington.
Undan farið hafa fjölmargir,
þekktir Bandarikjamenn úr
ýmsum starfsstéttum
frelsazt og tekið trú.
Boone i faðmi fjölskyldunn-
ar. Hann og kona hans
frelsuðust fyrir allmörgum
árum. Dætranna hefur
hann reynt að gæta eftir
mætti, alið þær upp í guðs-
ótta og góðum siðum og
tekið þær umsvifalaust úr
skólum, ef honum þótti
eitthvað „vafasamt" í
námsefninu. . .
Það eru nú meira en tveir
áratugir frá þvi, að Pat
Boone fór að syngja opin-
berlega. Hann varð fljótt
frægur og átti vinsældum
að fagna í nokkur ár, en þar
kom, að frægðarsól hans
seig og fór svo lengi litið
fyrir honum. Aðir komu i
staðinn, sem meir heyrðist
í, má nefna Elvis Presley,
Bitlana og alls kyns boð-
bera fíknilyfja og frjálsræð-
is í kynferðismálum. En Pat
Boone hélt sínu striki;
hann varð áfram „sami,
góði drengurinn", eins og
segir i kvæðinu. Tímarnir
breyttust bara og „góðir
drengir" áttu ekki lengur
upp á pallborðið.
Nú hefur Pat tvo um
fertugt og er aftur farinn að
láta að sér kveða, hann
syngur nú Country &
Westernlög og eitt lag
hans, Texas Woman, náði
miklum vinsældum ekki
alls fyrir löngu. Hann er
einnig orðinn mjög eftir-
sóttur i sjónvarpsþætti.
Tekst honum yfirleitt að
koma mönnum á óvart ein-
hvern veginn, — einkum i
trúmálum. Hann var alinn
upp i góðri kristni og hafði
hann þá hugmynd lengi
fram eftir, að engin önnur
trúarbrögð kæmu til greina
eða ættu rétt á sér. En nú á
miðjum aldri er hann geng-
inn í lið með Gyðingum, og
kallar sig „tökugyðing"
(gengi þeim fræga ættingja
hans, Daniel Boone, líklega
illa að skilja það, ef hann
vissi).
Boone heldur því fram,
að kristnir menn hafi snúið
sögu Gyðinga upp á sjálfa
sig, ef svo má að orði kom-
ast, rænt henni og eignað
sér. „Maður var látinn lesa
biblíuna þannig, að aldrei
varð almennilega Ijóst,
að Abraham, Móses og
aðrir höfðingjar Gamla-
testamentisins voru Gyð-
ingar. Manni fannst, að
þetta væru kristnir menn
öllu heldur. Gyðingdómur-
inn fór einhvern veginn
fram hjá manni. En nú er
mér að verða Ijóst, að flest
trúartákn. Hann heldur þvl
fram, að kristnir menn og
Gyðingar þarfnist hvorir
annarra, og gætu nú ef-
laust margir fallizt á það.
En hann lætur ekki sitja við
orðin tóm. Hann sækir
guðsþjónustur Gyðinga í
samkunduhúsum. Kemur
oft fyrir, er hann birtist þar,
að hann er spurðu'r um
erindi. Eru menn yfirleitt
allhissa að sjá hann. En
hann svarar ævinlega því
sama til: „Ég er kominn af
þvi, að ég held, að guð sé
hérna".
Ekki geðjast öllum þessi
sinnaskipti Boones. Margir
eru hálffeimnir við hann
eftir, að hann varð trúaðar;
félagar hans i sjónvarps-
þáttum kvarta jafnvel um
það, að þeir geti ekki sagt
vafasama brandara, þegar
hann sé nærstaddur! Og
sumir Gyðingar tortryggja
hann. Einn vék sér að hon-
um fyrir skömmu og spurði
með þjósti: „Hvað ætlastu
eiginlega fyrir. Ertu að
reyna að fá okkur af
trúnni?"
4
Sú var tíðin, að Booone
trúði ekki á guð. „Hjóna-
band mitt var að rofna,
vinnan var runnin út i sand-
inn. Ég kom ekki lengur
auga á neinn eftirsóknar-
verðan tilgang i lifinu. Ég
gaf upp vonina og týndi
trúnni", segir hann nú.
Kona hans tók þá upp á því
„GÖÐIRDRENGIR"
hœttu aðveraítízku-
en nú gengur allt í haginn hjó Pat Boone