Lesbók Morgunblaðsins - 12.12.1976, Blaðsíða 7

Þannig leit Boone út um það bil er hann hóf söngferil sinn.
Snyrtilegur og góðlegur, ungur maður með drengilegan
svip, eftirlæti allra mæðra. En svo urðu menn leiðir á
góðum drengjum og hneigðust að síðhærðum delum, sem
orguðu og brutu hljóðfæri. Þá hvarf Boone í skuggann. um
langt skeið.
að biðja guð hjálpar. Hálfu
ári síðar „kynntist ég guði
sjálfur", segir Boone. Eftir
það velktist hann f vafa um
fátt. Hann sneri sér strax að
því að bjarga afganginum af
fjölskyldunni; það eru fjórar
stúlkur. Hann sendi þær I
„góða, kristilega skóla" og
reyndi sjálfur að ala þær
upp í guðsótta og góðum
siðum. Nu eru tvær giftar.
önnur þeirra útgefanda,
sem gefur út ýmislegt
kristilegt lesefni. Tvær hin-
ar yngri eru I föðurgarði, en
við nám (sú yngri lauk prófi
f sumar frá Kaþólskum
menntaskóla. Hún átti fyrst
að ganga I sama skóla og
systir hennar, en sú hafði
verið látin lesa bókina
„Soul og lce" eftir Eldridge
Cleaver og sjá myndina „A
Clockwork Orange" f
skólanum og þegar faðir
hennar frétti það kom hon-
um ekki til hugar að leggja
yngsta barnið f aðra eins
hættu).
Boone hefur mikinn
áhuga á stjórnmálum og
hefur tekið í þeim nokkurn
þátt. Hann var til dæmis
fulltrúi á seinasta flokks-
þingi Repúblikana. Eitt
sinn var hann beðinn að
bjóða sig fram til þings, en
færðist undan þvf, kvaðst
„ekki hafa hæfileikana"
sem þyrfti. Sfðan ber hann
talsverða virðingu fyrir
stjórnmálamönnum —
þeim, sem eru sama sinnis
og hann. Hinum hlffir hann
ekki. T.d. sagði hann um
Jimmy Carter, að hann
væri „svona álfka kristinn
og McGovern, væri
fylgjandi frelsi að fóstur-
eyðingum, kynvillu og
marijuananeyzlu". Carter
var greinilega ekki við
bjargandi. . .
Boone telur, að trúin sé
allra meina bót og sé henn-
ar ekki sfzt þörf í stjórnmál-
um. Segist hann vel vita,
hvernig standi á Water-
gatemálinu og öðrum
svikamyllum, sem upp
komu út af þvf. „Við biðj-
um ekki nógu vel fyrir leið-
togum okkar", segir hann.
í kirkju þeirri, sem hann
sækir oftast, Kirkju vegar-
ins f San Fernandódal, er
ævinlega beðið fyrir öllum
stjórnarstarfsmönnum og
fjölskyldum þeirra á hverj-
um miðvikudegi. Og ekki
sakar að syngja dálftið og
spila undir. „Ég held það sé
meinlaust að boða trú sfna
með skemmtun", segir
Boone. „Auk þess er á
það að Ifta. að hver verður
að reyna að rækta þann
garð, sem hann hefur verið
settur niður f".
Kvenleg er hún og
kvenleg vill hún
vera. Þegar hún var
í heimavistarskóla
gekkst hún fyrir
mótmælaherferð
gegn hokkíleik.
Hokkíið var svo
ókvenlegt . . .
ER DAVINA
DROTTNINGAREFNI?
Fréttamenn hafa löngum
fylgzt af miklum áhuga
með kvennamálum Charles
Bretaprins; hefur hann
tæpast mátt taka f höndina
á konu án þess hann væri
orðaður við hana. Nú telja
fróðustu menn um kvenna-
mál prinsins, og jafnvel
góðir kunningjar hans, að
hann trúlofist á næsta ári,
er hann hættir f sjóhernum.
Þykjast þeir vera búnir að
finna honum hæfilegt
kvonfang. Það er Davina
nokkur Sheffield, snotrasta
stúlka. hálfþrftug °g
þremur árum yngri en
prinsinn.
Davina er lagleg og
kemur vel fyrir; ætti það
ekki að saka — og mun
reyndar ekki af veita þvf, að
kvenpeningurinn f brezku
konungsfjölskyldunni er
rómaður fyrir annað en
fegurð og þokka. En auk
þess er líferni hennar og
ætterni vfst óaðfinnanlegt;
er búið að rannsaka þau
mál tvisvar. Hún er líka
búin að hitta tilvonandi
tengdaforeldra sfna, Elfsa-
betu og Filipus tvisvar og
ekki bitu þau hana. Það má
sem sé búast við þvf, að
fjölskyldan leggi blessun
sfna yfir ráðahaginn, ef af
verður.
Davina er komin af
tignum ættum, sonardóttir
MacGowans lávarðar. Þau
prinsinn kynntust fyrir sex
árum. Það var Anna, systir
prinsins, sem kynnti þau.
Upp frá þvf hefur Charles
verið orðaður við sér eldri
konu, Luciu Santa Cruz,
bandarfska stúlku að nafni
Laura Watkins og auk þess
gamla kunningjakonu sfna,
lafði Jane Wellesley. Það
má heita kaldhæðnislegt,
að þau Davina hittust aftur
hjá lafði Jane fyrir tveimur
árum. Mun lafðin ekki hafa
yrt á Davinu sfðan. En
stuttu eftir, að kynni tókust
aftur með prinsinum og
Davinu bauð hann henni
heim til Balmoralkastala.
Um það leyti var hún
raunar hálftrúlofuð
siglingakappa nokkrum,
James Beard. Beard varð
að láta hana lausa. Hann
ber sig samt vel. „Ég var
mjög hrifinn af henni",
segir hann, „en svo fór sem
fór. Og ég held hún verði
frábær drottning — og
stórkostleg eiginkona".
Ætti prinsinn að geta reitt
sig á þennan vitnisburð.
Davina hfur lagt ýmislegt
fyrir sig um dagana. Um
skeið rak hún listmunabúð
í London en gekk heldur illa
kaupskapurinn. Eitt sinn
vann hún um tfma í
munaðarleysingjahæli í
Saigon. Nú er hún sem sé f
tygjum við prinsinn. Hún
býr með systur sinni f
London. Móðir þeirra bjó
hjá þeim, en hún var myrt f
marz I ár, tveir innbrots-
þjófar rákust á hana og
gerðu út af við hana. Þeir
sitja báðir f lífstíðar-
fangelsi.
Ef Charles prins kvæntist
Davinu mun hann að
minnsta kosti ekki þurfa að
kenna henni að bera sig vel
og virðulega eins og kónga-
fólki sæmir. í sumar var
hún á baðströnd í Devon.
Hún þurfti nú að skipta um
föt og fór inn I búningsklefa
— en rangan klefa, það var
búningsklefi karlmanna.
Lffvörður þar á ströndinni
rakst inn í grandaleysi og
kom að Davinu kviknak-
inni. Hann hrökklaðist út
aftur. En seinna meir, er
hann var búinn að ná sér
alveg, hafði hann þessi orð
um: „Þetta var stórfengleg
sjón — og hún deplaði ekki
einu sinni auga!" Svona
eiga drottningar að vera. . .