Lesbók Morgunblaðsins - 05.06.1977, Blaðsíða 9

rirðist eiga óendanlegt úrval og sjaldan sjást tvisvar me8 þann sama.
Elizabet II er kona hæversk, einlæg og
umfram allt skyldurækin. Hún hefur verið
lánsöm í einkalífi sínu og farsæl í hásæt-
inu. Hverjum degi er ráðstafað — drottn-
ingin ræður naumast eigin ferðum, en
tekur því með ró, enda talin laus við
sálarflækjur. En eftir að hafa „leikið eftir
nótum" í 25 ár, vakti Elizabet nýlega
athygli, undrun og jafnvel reiði fyrir yfir-
lýsingu um pólitík — en Bretinn lítur svo
á, að drottningin eigi að vera hafin yfir
pólitík.
taldi fólkið sér trú um
hún gæti kallað regn úr
ild sinni.
inni heim til Bretlands
ning með starfsfólki sínu
>i það spjörunum úr um
n hún átti í vændum.
ar sagt, að Ríkistökuráð
man, lögð yrði fyrir hana
g, sem hún skyldi undir-
Iðan yrði hún krynd lög-
kvæmt og siðarreglum.
ing hlýddi á útskýring-
;ð eftirtekt og stillingu og
þær vel í minni.
fyrstu formsatriðin voru
fór drottning svo að
iglegum stjórnarstörfum.
fljót að koma sér fyrir,
ir það, sem gera þurfti og
> því. Hún hafði verið við
lengi, raunar meiri part
Það reyndist Filippusi
> mörgu leyti erfióara að
g að breyttum aðstæðum.
afði verið í sjóhernum
trin ár, og þau hjónin þá
öp vanalegu lífi. Nú var
a hans allt í einu orðin
g og hann einungis
tennar í þeirri stöðu. Það
num þessar skyndilegu
ar, að hirðsorg var haldin
r eftir dauða konungs og
la kom drottning iítt fram
ega og varla nokkurn
na á skfrdag, er hún út-
ilmusu I Westminster-
\ftur á móti hóf hún að
innum einkaáheyrn þeg-
n kom til ríkis.
tóku strax til þess hve
mikill verkmaður. Hún er
át að fara yfir skjöl, sem
ana koma, skilja efni
'g gefa tilhlýðilég fyrir-
ún les hratt en nákvæm-
hefur mjög gott minni.
ir fljót að kynna sér
egt starf sitt, sá, að hún
fær um að takast það á
og beió þá ekki boðanna.
t fyrsta plaggið, sem lagt
r hana til undirskriftar,
'festing dóms fyrir kyn-
.•KiX'
Ný mynd af þeim hjónum Elizabetu og Filipusi, tekin í tilefni 25 ára
drottningarafmælisins í Balmoralhöll. Filipus þykir hafa staðið sig frábærilega
vel I hlutverki drottninqarmannsins
villu I hernum. Það hafði borizt
frá hermálaráðuneytinu. Ekki
varð séð, að drottningu brygði viö
það.
Sumir i nánasta fylgdarliði
hennar hafa fylgzt með henni í
fullan aldarfjórðung. Þeir hafa
séð hana þroskast og breytast í
ýmsu. Hún er orðin rólegri en
hún var hér áður fyrr. "’innig
ákveðnari og hreinskilnari. Nú er
ekki svo, að hún hafi nokkurn
tima verið tvilráð og hikandi. En
hún hefur hneigzt æ fremur til
þess með árunum að segja hug
sinn, láta uppi raunverulegar
skoðanir sínar. Hún hefur e.t.v.
átt hægara um vik af því, að hun
er kona, en ella hefði átt; það er
a.m.k. til athugunar. Hún gerir
sér vel Ijóst og sættir sig við það,
að hún verður að fara að ýmsum
reglum og getur ekki hagað máli
sinu hvernig sem vera skal, og
ennfremur hefur hún ekki fyrir
sið að fjargviðrast yfir hlutum,
sem hún fær engu um breytt.
Konungdómurinn hefur haft
sín áhrif á skapgerð hennar og
viðhorf þennan aldarfjórðung á
veldisstóli. Hún hefur eflzt að
reynslu og skilningi. Hún hefur
séð margar rikisstjórnir koma og
fara og heiminn taka stórfelldum
breytingum. Um aldarfjórðungs
skeið hefur hún fylgzt náið með
stjórnmálum, ráðagerðum og
ákvörðunum á „æðstu stöðum“ og
öðlazt af þvi innsýn og þekkingu,
sem fáum býðst. Hún er því orðin
vel í stakk búin að leggja mat á
gang mála á hverjum tfma, og
gefa ráðherrum sínum góð ráð.
Fyrr á árum var drottningin
.fremur feiniin og hlédræg, og í
rauninni er hún það ennþá. Til-
finningar hennar eru sterkar og
skap hennar ríkt. Henni stendur
hálfgerður stuggur af þeim og
kostar kapps um að halda þeim i
skefjunt. Á stundum verður hún
dálítið spennt, en alltaf tekst
henni að stiila sig og hún er fljót
aó taka ró sina aftur. Þeim, sem
eiga skipti við hana daglega, ber
saman um það, að hún sé yfirleitt
alltaf kát og glöð og full áhuga á
hverju, sem um er að ræða.
Flestir þeir, sem ekki hafa
persónuleg kynni af drottningu
mundu líklega segja um hana, að
hún virtist viðkunnanleg kona,
geðfelld, en hlédræg, mátulega
virðuleg og ekki mikið gefin fyrir
skop. Þessu lík mun ímynd
drottningar vera í augum
almennings. Og það er eðlilegt;
menn vænta þess af þjóðhöfðingj-
um, að þeir komi að jafnaði virðu-
legar og ábyrgar" fyrir en
óbreyttir borgarar. En drottning-
in er gædd ágætri kímnigáfu.
Skopskyggni mætti kalla það,
fremur en-andríki. Þvi hafa flest-
ir kynnzt, er rætt hafa við hana
undir fjögur augu ellegar i
fámennum hópi. Hún hefur lika
lifandi áhuga á fólki og næma
athyglisgáfu. Henni veitist auð-
velt að greina kátlegar hliðar
hvers máls og hún er búin ágætri
hermigáfu, getur haft eftir radd-
ir, hljómfall og anda samtals svo,
að það verður bráölifandi fyrir
áheyrendum. En þessar eftir-
hermur eru, vel að merkja, aldrei
léttúðlegar aldrei eintómt grín,
hvað þá illkvittni. Oftast er þetta
eilthvað sem drottningu hefur
þótt sérlega eftirtektarvert og
e.t.v lærdómsríkt.
I veldistíð hennar hafa sjö
menn gengt embætti forsætisráð-
herra..
Þeir eru Winston Churchill,
Anthony Eden, Harold Macmill-
an, Alec Douglas-Home, Harold
Wilson, Edward Heath og Jantes
Callaghan. Hún hefur haft mikil
og stöðug skipti við þessa menn
alla. Hver þeirra hefur að jafnaði
komið til fundar við hana einu
sinni í viku i stjórnartið sinni.
Þessa fundi sitja þau ein, drottn-
ing og forsætisráðherra. Aldrei
hefur hjá því farið, að drottningu
og forsætisráðherra yrði vel til
vina. Þeir hafa allir kunnað að
meta hana að verðleikum.
Hallarstarfsmenn hafa ósjaldan