Lesbók Morgunblaðsins - 11.06.1978, Side 5

III
í RAUN OG VERU
Þættir eftir Margaret Haikola

KYNSLOÐABIL
Öll höfum viö sjálfsagt veitt kynslóöa-
bilinu athygli, þegar viö höfum hlustaö
á samtöl ungra og gamalla. Aö baki
áminningaroröum hinna eldri og snörp-
um andmælum hinna yngri hafa okkur
ekki dulizt tvær næsta ólíkar ásakanir.
Önnur er þessi: æskan er reynslulaus.
Hin: gamla fólkiö fylgist ekki meö
tímanum. Báöar hafa sannleika í sér
fólginn, en oröin ættu aö fela í sér þaö,
sem augljóst er, í staöinn fyrir aö vera
niðrandi. En þar sem þær nú samt sem
áöur snerta viðkvæman blett hjá báöum
aöilum, snúast þeiK fremur illa viö
gagnrýninni, og oröáskiptin veröa
stundum býsna hörö. Sá, sem ungur er,
lætur sér um munn fara nokkur óvægin
orö til þess aö sýna sjálfstæöi sitt, sem
er svo nýtt af nátinni. Gamall ávítar og
bætir viö: „Ööruvísi var þaö í mínu
ungdæmi!" Þarna er einmitt komiö aö
viökvæma blettinum. Það var öðruvísi
áöur, og hvér maöur er barn síns tíma.
Þaö sem maöurinn hefur einu sinni verið
knúinn til aö berjast fyrir veröur honum
áfram eftirsóknarvert markmið.
Gamlir menn sjá langt aftur í tímann.
Ungir geta séö lengra fram. Vandamálin
veröa því önnur fyrir ungan en gamlan.
Viö þurfum því á sýn beggja aö halda
til þess aö kynnast vandamálunum og
finna lausn á þeim. En ef tveir aöilar
varpa rýrö hvor á annan, geta þeir ekki
sett sig inn í sjónarmiö hvor annars.
Ég held, aö viö sem eldri erum
göngum fram hjá því, hve mjög umheim-
urinn hefur sett mark sitt á lífsskoöun
unga fólksins. Það hefur vaxið upp meö
innsýn í heimsvandamálin, án þess aö
nokkurt eftirlit hafi verndaö þaö fyrir
ofurefli áhrifanna. Samt sem áöur gerum
viö ráö fyrir, aö þaö finni til þess öryggis,
sem manneskjan þarf á aö halda til þess
aö vera samábyrg fjölskyldu og samfé-
lagi.
Viö heimtum, aö hinír ungu séu
þakklátir fyrir, aö viö höfum rutt brautina
fyrir þá, en hver maöur vill fá viöurkenn-
ingu fyrir þvf, aö hann hafi veriö
brautryöjandi. Ungt fólk verður aö fá
tækifæri til aö leita nýrra leiöa. En
margir hinna ungu kjósa heldur aö vinna
aö nýstárlegum utanlandsvandamálum
en margþvældum vandamálum heima
fyrir. Þeim finnst fósturlandiö hafa
einangraö sig skringilega frá heiminum
í heild.
Öll vandamál veröur aö skoöa frá
sjónarmiði jarökringlunnar. Þetta er ekki
auövelt aö samræma persónulegri
umhugsun um manninn, sem er nær-
staddur.
Þegar viö, sem eldri erum, tölum um
afstöðu hinna ungu, veröur tónninn
stundum beiskur. Samt sem áöur
veröum viö aö játa, aö sjónarmiö þeirra
fela margt í sér af kristnum anda, sem
mörg okkar hafa reynt aö innræta þeim.
Engin manneskja megnar, nema þá aö
litlu leyti, aö uppfylla kröfur kristins
kærleika, en þegar viö veljum sitt hvora
leiö, horfum viö vonsvikin hvert á annaö
og myndum þannig gjá á milli okkar.
Ef byggja á brú yfir biliö, veröur aö
gera það frá báðum hliðum. Ég hef reynt
aö rannsaka mig sjálfa af hálfu eldri
kynslóöarinnar, en ég get ekki talaö máli
hinna ungu. Ég vona þó, aö þeir vilji
skilja, hvers vegna viö, sem erum af eldri
kynslóöinni, tökum aöra afstööu til svo
margs í lífinu en þeir.
Viö veröum líka, bæöi eldri og yngri,
aö gera okkur Ijóst, aö vinnuslys geta
hæglega átt sér stað viö brúarsmíöina.
f hvert skipti, sem orö okkar eru niðrandi
eöa hæönisfull, erum viö aö brjóta niöur
hluta af brúnni. Þá þarf á skilningi og
fyrirgefningu aö halda til þess aö gera
viö hana.
Viö lærum varla aö skllja, og áreiöan-
lega ekki aö fyrirgefa, viö þaö eitt aö
lesa sálfræöilegar staöreyndabækur.
Við veröum aö fyllast kristnum anda í
afstööu okkar hver til annars. Sumir
öölast þann anda meö því aö lesa í Nýja
testamentinu, aörir meö því móti aö
kynna sér líf þeirra manna. sem orö þess
hafa haft djúptæk áhrif á.
Sem brúarsmiöir megum viö vera viss
um, aö viö eigum öruggan grundvöll aö
byggja á.
Lokaályktanir eldri kynslóöarinnar
eru upphafsályktanir hinnar ungu.