Lesbók Morgunblaðsins - 18.06.1978, Qupperneq 6

þessarar gjafar. Þó kom þaö óneitan-
lega flatt upp á mig, þegar hún baö mig
aö afhenda andviröi herbergisins á
skrifstofu Háskólans daginn eftir stjórn-
arfundinn, en þú átt leið þangað, fyrst
þú ferð í tíma í fyrramálið, sagði Katrín.
— Mér var eiginlega hálf um og ó aö
vera með þessa fjárhæð í peningum í
töskunni minni, fyrst heim um kvöldiö
fótgangandi úr austur- í vesturbæinn og
síðan í skólann daginn eftir. —
Kynni mín af félaginu á háskólaárun-
um uröu ekki önnur en þessi, lítið var
um fundi eða aðra samveru, en þau
uröu mér vissulega minnisstæð og
traustvekjandi, þaö finnst mér, þegar
ég lít til baka. —
Það liöu þó mörg ár, þangað til ég
hafði aftur afskipti af félaginu, enda var
á tímabili talsverð lægð í öllu félags-
starfinu. Það var eiginlega ekki fyrr en
félaginu var markaöur ákveönari starfs-
vettvangur — sá, aö styrkja konur til
háskólanáms utanlands og innan, sem
aftur kom fjörkippur í félagsstarfið. Þaö
reyndist þá auðveldara að fá konur til
starfa, þvi flestar okkar þekktu það, að
kvenstúdentum var all mikiö mismunaö
við styrkveitingu af almannafé. —
Margs skemmtilegs er óneitanlega að
minnast í sambandi við styrkina m.a.,
aö við fórum ekki allskostar troðnar
slóðir í öflun fjár. Þannig voru m.a.
skipulagöir erindaflokkar fyrir útvarp og
útbúin samfelld útvarpsdagskrá. Meö
þessu var ekki einungis aflað fjár, sem
rann í styrkjasjóö, hitt var ekki síður
mikilsvert, að margar konur fengust til
aö tala um hin margvíslegustu efni, og
var það út af fyrir sig mjög þarft verk
að laða fleiri hæfar konur aö útvarpinu,
því þaö var sannarlega ekki daglegt
brauö fyrir svo sem tuttugu árum, aö
konur létu mikiö í sér heyra sérstaklega
um fræöileg efni og má þó bæta viö,
að meira mætti frá þeim heyra enn
þann dag í dag.
Eins og fram hefur komiö áður voru
þaö 6 háskólamenntaðar konur, sem
komu saman til aö stofna íslenzkt félag
háskólakvenna 7. apríl 1928, öllu fleiri
hafa þær ekki verið á landinu þá. Það
hefur því sannast máltækið okkar, að
mjór er mikils vísir, því nýlega var greint
frá könnun, sem náði til 900 háskóla-
menntaöra kvenna. — Enda þótt viö
getum ekki þakkaö þennan vöxt okkar
félagi, þá hefur þó félagiö reynt af
fremsta megni að gæta hags mennta-
kvenna á ýmsa lund, oft í samvinnu við
önnur kvennasamtök, eins og rakið
hefur verið.
Mín fyrstu kynni af félaginu uröu
einmitt í sambandi viö visst hagsmuna-
mál okkar kvenstúdenta, meðan ég var
við nám í háskólanum. Á þeim tíma var
verið aö safna fjármunum til byggingar
Nýja Garðs. Stjórn Kvenstúdentafé-
lagsins, sem ég átti þá um tíma sæti í,
ákvaö aö gefa andviröi eins herbergis,
en gjöfinni skyldi fylgja sú kvöð, að
kvenstúdentar ættu jafnan forgang að
herberginu, ef þær sæktu um Garðs-
vist. Vegna fæöar kvenstúdenta í
Háskólanum haföi sjálfsagt ekki reynt á
það hvort Garðsvist væri þeim heimil
eða ekki, en kvenstúdentum var nú
farið að fjölga talsvert, svo félagsstjórn-
inni var það kappsmál að tryggja þeim
þau hlunnindi sem Garðvist óneitanlega
var og er. — Ég minnist þess, að við
veltum því nokkuð fyrir okkur, hvort
gjöf okkar með þessari kvöð yröi þegin
eða ekki, en aö sjálfsögöu var hún
þakksamlega þegin og athugasemda-
laust. Hinsvegar var það ekki þegiö, að
félagið útbyggi herbergið meö hús-
gögnum, eins og áformað hafði veriö og
raunar safnað fjármunum fyrir. — Öll
herbergin skyldu vera eins og svo varð.
Formanni félagsins — Katrínu Thor-
oddsen lækni — fannst ástæöulaust aö
gera nokkuö veður út af afhendingu
Ragnheiður
Guðmundsdöttir
augnlœknir
Stjóm Kvenstúdentafélagsins ásamt Önnu Bjarnadóttur. Taliö frá vinstri.
Fremri röö: Halla Sigurjónsdóttir, Ingíbjörg Guðmundsdóttir formaður
félagsins, Anna Bjarnadóttir, Signý Sen og Steinunn Einarsdóttir. Aftari röö:
Nína Gísladóttir, Kristín Ragnarsdóttir, Erna Erlendsdóttir, Brynhildur
Kjartansdóttir, Bergljót Ingólfsdóttir og Sjöfn Sigurbjörnsdóttir.
Ragnheiöur Guðmundsdóttir.
MINN-
INGAR
UM
LIÐNATIÐ MEGA
EKKIVERÐA
ALLSRÁÐANDI