Lesbók Morgunblaðsins - 22.03.1980, Blaðsíða 7

Ein þeirra glœsikvenna, sem hafa látiö í Ijósi mikla aödáun á Karli, er
bandaríska sjónvarpsstjarnan Farah Fawcett-Majors, en stjörnur eins og hún
sækja mjög í þaö sviösljós, sem umlykur kónga og prinsa. Þrátt fyrir slíka
aödáun, er Karl oft frekar einmana og mörg eru þau kvöld, aö sjónvarpstækið
er einasti félagi hans.
Nú vill meirihluti Breta, aö drottningin víki úr hásæti fyrir Karli og kannski gerir
hún þaö um leiö og hann hefur drottningu sér viö hliö. Hann ætlar sýnilega aö
vanda valið og hjónabandsmiðlanir, bæöi af háifu móöur hans og Hvíta
Hússins, hafa fariö út um þúfur.
hún sig á braut á alláhrifamikinn hátt, því
að hún hélt til Vietnam, þar sem hún vann
viö munaðarleysingjahæli í lok stríðsins.
En vegna framsóknar Vietkong neyddist
hún til að flýja og sneri heim á ný. Þar
gerðist þá mikill harmleikur í fjölskyldu
hennar, því að ráðizt var að heimili
hennar í Oxfordshire og móöir hennar
myrt. Hún leitaöi þá huggunar hjá
prinsinum, og í árslok 1976 sáust þau
leiðast aftur á almannafæri.
Ómerkileg sögusögn
getur bundiö endi
á allt saman
En svo varð hún fórnarlamb þeirra
gervilífsreglna, sem hann veröur að lúta
og fylgja. Hún var sögö hafa sézt nakin í
búningsherbergjum karlmanna í Devon-
vogi, þar sem Karl prins og kunningjar
hans dvöldust oft við sjóböð og fjöru-
göngur. Þaö gafst varla tími til aö bera
þetta til baka, áður en fyrrverandi
kærasti hennar kaus að gera heyrinkunn-
ugt, að þau hefðu einu sinni búið saman.
Það var nóg til að útiloka hana frá því að
sjást aftur í fylgd erfingja krúnunnar, svo
að ekki sé minnzt á að vera áfram
hugsanleg drottning. Svipuð uröu örlög
Fionu Watson, dóttur Mantons, lávaröar
og landeiganda í Yorkshire, en prinsinn
hafði nokkrum sinnum sézt með henni,
þangaö til vinur hennar lét hafa eftir sér
kvartanir út af myndum, sem hefðu birzt
af henni á 11 síðum í„Penthouse“ og áttu
að sýna líkamsfegurð hennar og hið
makalausa mál 38-23-35 þumlungar.
Sú fyrsta sem
hann varö alvar-
lega ástfanginn af
En um fram allt var það Jane Welles-
ley, sem hefur sennilega verið nánasta
vinstúlka Karls prins og lengstan tímann,
en hún er dóttir áttunda hertogans af
Wellington. Hún var sú fyrsta, sem
prinsinn varð alvarlega ástfanginn af og
kom jafnframt mjög vel til greina sem
hugsanleg drottning. Vegna síns göfuga
ætternis átti hún vel heima viö hiröina.
Hún hafði kosti og galla nútímaæsku,
jafnaldra prinsins, en var reiðubúin aö
koma fram með reisn og háttprýði, þegar
nauðsyn bar til. Hún er ein af fegurstu
stúlkunum, sem Karl prins hefur kynnzt
um dagana og vafalaust einnig hin
gáfaöasta og ein af þeim fáu, sem í raun
og veru nýtur þess að vinna sjálf fyrir sér.
Faöir hennar á miklar jaröeignir á
Suður-Spáni, er forfeður hans höfðu átt:
30.000 ekrur lands við Molino del Rey,
nálægt Granada, sem járnhertoginn vann
í Spánar-herferð sinni. Þar var hinn
ákjósanlegasti griöastaður. En í einu af
fyrstu skiptunum af mörgum, sem þau
dvöldust þarna, þegar prinsinn fékk leyfi
frá skyldustörfum sínum um borð í HMS
Minervu 1973, varð hann svo æstur út af
frekju og ágengni blaðamanna, að hann
gleymdi sér augnablik og hegöaöi sér
eins og faðir hans, bölvaði þeim í sand og
ösku og geröi þá bara ennþá sannfæröari
en ella í sinni trú. Þeir skrifuðu heim, aö
Lady Jane hefði sézt toga í hárið á
prinsinum af Wales „og kasta melónum í
hann í gáskanum". Hann baðst afsökunar
á orðbragði sínu gegnum þann leynilög-
reglumanninn, sem var harðari af sér,
Paul Officer: „Þau eru bara tvær ungar
manneskjur, sem dveljast hér nokkra
daga sér til afþreyingar meö vinum
sínum. Það veður, sem gert hefur verið út
af kunningsskap þeirra, hefur ekki gert
þeim lífið létt.“
Tíu þúsund manns
komu til aö glápa
En Paul Officer fylgdi fréttasnápunum
úr hlaði með nokkrum orðum frá eigin
brjósti: „Ég get algerlega fullyrt þaö, aö
hér er ekki um neitt ástarævintýri að
ræða. Hér hefur úlfaldi verið gerður úr
mýflugu. Það er bara ekki um neitt slíkt
að ræða — þau eru aðeins góðir vinir.
Prinsinn vill ekki eiga hlut að neinni
blekkingu. Það er þess vegna sem hann
hefur neitað aö láta taka mynd af sér
með Lady Jane.“
Enginn trúöi orði af þessu. Eftir því
sem mótmæli hertogans af Wellington
uröu stuttaralegri og afdráttarlausari,
þeim mun sannfæröari uröu Bretar um,
aö prinsinn heföi valiö sér veröandi
drottningu. Síöar á árinu, þegar Jane var
viö morgunguösþjónustu í Sandringham,
þar sem hún var helgargestur konungs-
fjölskyldunnar, buðu tíu þúsund manns
konunglegum mótmælum og benzín-
skorti byrginn og komu á staðinn til að
glápa. Davina Sheffield, sem einu sinni
hafði brostið í grát á Heathrow flugvelli
vegna áreitni blaðamanna og ólmra
áhorfenda, hafði jafnvel ekki orðið að
þola annaö eins og Jane Wellesley. Hún
braut sér leiö gegnum raðir blaðamanna,
sem stóðu fyrir utan heimili hennar í
Fulham á hverjum morgni, þegar hún fór
til vinnu sinnar. Eftir að hafa neitað að
láta neitt uppi við alla þá, sem hringdu til
hennar á skrifstofuna einn daginn, blöstu
við henni, þegar hún fór heim úr vinnunni,
auglýsingaspjöld, þar sem stóð: ÁST MÍN
Á KARLI — JANE SEGIR FRÁ ÖLLU".
Hið kaldhæðnislega var, aö hún var
blaðamaður sjálf, formaður síns félags og
var brátt kjörin í framkvæmdanefnd
Blaðamannasambandsins.
Kannski hafnaöi
hún honum
Vinir Karls prins eru undrandi yfir því,
að hann skuli ekki hafa kvænzt Lady
Jane fyrir mörgum árum og vilja kenna
um kjarkleysi hjá honum. Getum hefur
verið aö því leitt, að hún hafi hafnað
bónoröi hans, þar sem hún hafi ekki
viljað láta af hendi frelsi sitt svo skilmála-
laust. Þá hefur og verið sagt, að hin
óbærilegu afskipti blaðanna hafi eyöilegt
vináttu þeirra. En sannleikann er annars
staðar aö finna. Karl prins hafði hjóna-
band fastlega í hyggju, þegar herþjón-
usta hans olli því, að hann var of lengi
fjarvistum til þess, að það væri hægt, en
um það leyti sem hann fór úr Flotanum,
langaði hann til aö sjá meira af heiminum,
áður en hann festi ráö sitt. En Jane
Wellesley reyndist betri vinur en flestir,
þrátt fyrir það hvað hann haföi ógurlega
gaman af að stríöa henni.
Bæði árin 1973 og 1974 töldu brezkir
veömangarar öruggast að veöja á Jane
og virtust telja hlaupinu lokiö, þegar hún
fór með drottningarmóðurinni og Alex-
öndru, prinsessu, á konunglega frumsýn-
ingu 1974, en það hlyti að vera opinbert
tákn um samþykki fjölskyldunnar. En
síöar á árinu dró þó nokkuð úr líkunum,
þegar glitfögur amerísk Ijóska var meöal
virðingarmanna á gestasvölum lávaröa-
deildarinnar, þegar prinsinn af Wales hélt
þar jómfrúræðu sína. Þetta var Laura Jo
Watkins, dóttir amerísks sjóliösforingja,
sem prinsinn hafði hitt um sumariö,
þegar HMS Jupiter heimsótti San.Diego í
Kaliforníu. Alla vikuna skaut henni upp
við ýmis konar tækifæri, og blööin voru
Framhald á bls. 14.