Lesbók Morgunblaðsins - 24.01.1981, Blaðsíða 14

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
T isn r/ínin 7 st óruti Kv«ik- Uft fHU M- ífNI V«ittr- FftRI m 339 m
■ÍK ■/' V 'A 6 R. A 7T N A r Ifíi L X □
(X IÍSXT- A K ft A N íSi l Æ ft 1 w u
- D«i> F A FÍIC.L- K N 8u©- UR- trirJ A U £> Æ ft 1 N
/ Aj 1 F A ÍAMAA N 6 ft A * 1 HReiM AN N
5ví<sr UM MtVNT M fí U ft A ft WVLÞ ast N N A ft T A
*«,- T***> T P e R. ft A N ÍEVKSM LbLUH fe s A £LD- ÍTKO\ s nrfu-T WAMMJ fí R
Z' K u N N ST/iuR MTÚKl R A F T FVLCI- aastf. itfi*** N to T A R NÍvr- Ift
JflM- Ml-T. ft N \vcr\ 7TT& 1 L ÍLBlN^ LMIÍAM R 0 T 1 N N i 1 D A 4
KolT* í-ÍTip 'o X> H ft i ft Ynoi R A N A ílt.8- &.CJ. ATÓM V A N 77
P LÆ.K- U R S P* riAiu N A U M S FULL S £ 1 V T
rxm A L u * « N N 'i isitm FUAL r Æ T 1 i> ÍKAH >Tt>u« s
R Æ N A \ LlT- ■ 1 t'Ji- ZtlMi A u L Ð ern i N 6löo c.*.. K T
KOHAH FÝ*- U N N A N b L u N X> 1 N N í
IJkiÁTj r» i H A M « N N Æ ft A Kbw- IST N s R
-TÁ'lvj-N- 3lóí> HfRWÍlllB £ftik. |(IM- A R. K'yGN- !Ka<?í. - d ytz - ^^SWmaijns- lo Nftfr-l TrÍtl- APlft Reiði- HlTÓÐ í/ftoac.,- 1 m ll-t? L
I?I?IL£> ULL 5bm- VU-J. Hó’re- Iro ai
Pv-R V?RNÍ- þOLlf) ADíSffT- IR. + RETKIR.
fa'tævc- AN Vfir - HöFN
SK-APUR ÍÁ U3T vÁ. F - UR
SlÐR VoTT
Ser 'l KAP STAtfF
MANMS- NAFM ÞlfoTT- U R DÆa^-| t£>
nw- ÁR L’ATMI ÍK-?tíÐ í-TVi- MÖRIC INA/ 1
H£lTI TR- -fLLTA L£ ITB TÍTILL 3£fN- HA'- \NN
deeiMi 4- Fn.au- INm 5K.5T. oT BRPi- DACi 1 bsfl/vi- STÆPIR
ÁMAM t>- i
OR VC - TA LR 'is Si-óro ney
Ku£N- /slA FNJ <rÁu£i
Fruín/?- £ rru ( •Tfeoo. E'voomr
H L-T. - INO.
t<T? HMO- VARPlO C(?£IMIR
VM-TÓE>- FÆ ft 1 S£KIC- UR
■ /JAFN + ■ eui>- VATNIÍJ K'ta'mi
TiTll-1. ÁANb
SÉR- HLX. Bóvc- STAf- U R.
/ ORS- HEPP- IN
Búferla-
flutningar
aö selja reiöhestsefni og bætti þaö
mjög hag hans. Fuliorðnu hrossin, sem
hann kom meö voru sex eöa sjö. Ég
man sérstaklega eftir tveimur hryssum,
Toppu og Jörp. Um vorið þegar viö
fluttum aö austan, voru tryppin skilin
eftir en voru svo sótt um haustið. Þar
var í þriggja vetra foli er kallaöur var
Bergur. Þennan fola keypti sr. Steindór
í Hruna þá um veturinn. Fljótlega fór
hann aö temja hann. Þessi hestur varö
afburða gæöingur enda sr. Steindór
framúrskarandi hestamaöur, en því
miöur naut hann þessa mikla hests of
stutt, því hann lést áriö 1904. Jón
sonur sr. Steindórs, eignaöist svo Berg
aö fööur sínum látnum.
Mér finnst alltaf aö ég hafi fáa
gæöinga séö með önnur eins tilþrif. Ef
ég ætti aö nefna hest sem svipaöi til
hans mundi ég helst nefna Blæ Her-
manns í Langholtskoti, og minnist ég
þá sérstaklega tilþrifa hans á Hólamót-
inu árið 1966.
Bergur var Ijósbleikur en dökkur á
fax og tagl meö dökka mön eftir
hryggnum. Þórarinsstaöa-Bleikur var
fyrsti kynbótahestur Hrossaræktarfé-
lags Hrunamanna, en hann var undan
hesti frá fööur mínum. Hjá félaginu
voru eingöngu notaöir hestar frá Berg-
hyl fram til 1927. Þekktastur þessara
hesta var Berghylsbrúnn. Hann var
fæddur 1919. Hann var notaður í
Hrunamannahreppi í nokkur ár en
1926 keypti Hrossaræktarfélag Hraun-
gerðishrepps hann og þar var hann
notaður til dauðadags 1937. Taliö var
að fjölmargir gæöingar hefðu komiö
undan honum.
Pabbi var óragur viö vötn enda var
hann vanur þeim frá blautu barnsbeini
í Álftaverinu. Þaö mun hafa verið í
kringum sumarmálin vorið 1901 aö
hann fór í skógarferö út í Biskupstung-
ur og var meö þrjú hross. Fór hann yfir
Hvítá þar sem kallað er á Steypu.
Sjaldan er áin riöin þar enda vandfarin.
Þar hagar þannig til, aö ekki er
landtaka nema á einum staö; er þaö í
skarði, annars staöar eru klaþpir og
landtaka ófær. Viö vesturlandiö er
aftur á móti sæmileg landtaka. Ekki
þykir fært aö ríöa ána þarna ef hún fer
til muna upp á síðuna, þá skellur hún
strax yfir.
í þetta skipti tel ég vafalaust aö lítið
hafi veriö í ánni. Þegar pabbi fór vestur
yfir sat hann aö sjálfsögöu á einum
hestinum en til þess aö nýta ferðina
sem best brá-hann á þaö ráö á
heimleiðinni aö hafa klyfjar á öllum
hestunum og ganga sjálfur. Þetta tókst
vel enda var hann þaulvanur aö sullast
í vatni allt frá barnæsku. Sérstaklega
var þaö viö selveiöina í Kúöafljóti og
við hana sagöist hann oft hafa komist í
meiri raun en í þetta skipti.
A Steypu munu Hreppamenn oft
hafa fariö en aöalvaöið var á Kóps-
vatnseyrum, sem er nokkru neðar.
Ég hefi heyrt aö Jón Ingimundarson,
sem var bóndi í Skipholti frá 1860 til
1898 hafi eitt sinn komist í lífsháska á
Steypu. Jón var einn af kunnustu
bændum í Árnessýslu á sinni tíö,
djarfur maður og oft ófyrirleitinn og
sást lítt fyrir ef svo bar viö aö horfa.
Hann var mikiö í ferðalögum og átti
úrvals hesta.
Á Hrepparéttakvöldiö þurfti Jón eitt
sinn út í Biskupstungur. Reiö hann
hesti er Nasi hét er var úlfaldagripur.
Þegar hann fór, bað konan hann fara
heldur vaöið á Kópsvatnseyrum er
hann kæmi til baka, en þaö er íviö
lengri leið. Ekki þarf aö orölengja það
aö er Jón kom til baka reið hann Hvítá
á Steypu. Hestinn hrakti og náöi hann
ekki skarðinu. Jóni var ekki bilt viö og
lagöi hestinum á klöppinni og náöi
sjálfur upp á hana, en hesturinn reis
upp og kom á eftir Jóni. Um leiö brast
hnakkgjörðin og hnakkurinn rann aftur
af honum niögr í ána.
Elísabet Jökulsdóttir
Hvort sem er eða hvað
einu sinni var
byltingarskar
þaö átti aö breyta heiminum
öllu heila klabbinu
og allir lásu marx og marcuse
og reyktu hass og gáfu skít
byltingarbígeröin barst víöa
meö blóm í hári
rolling stones gáfu út nýja plötu
og margt var gaumgæft
það átti að færa valdið til fólksins
svo leiö og beið
og tíminn leiö
smám saman hefur okkur veriö kennt
aö þaö sem einu sinni var
getur ekki orðiö
og í staö þess aö sýna
aldagömlum staðreyndum og hugmyndum
skeytingarleysi
afskrifa guö og náttúrulögmálin
sem halda okkur viö efniö
hefur okkur veriö boöiö aö
frelsa og breyta heiminum á annan hátt:
aö gæta aö umhverfi okkar
meö sómasamlegum aögeröum
engu ofbeldi
engri hörku
engin alvara
viö getum því hjálpaö uppá gamalkunnugt
þjóðskipulag meö því aö
verá móti bílum og malbiki
mengun og ofnýtingu
sem hvort sem er
hvortsemer