Lesbók Morgunblaðsins - 07.02.1981, Blaðsíða 2

. Uppúr 1960 var popplistin aö ryöja
sér til rúms í Ameríku og áhrif voru fljót
aö berast austur yfir Atlantshafið. Víöa
var aöeins um hreina eftiröpun aö
ræöa, en hópur ungra myndlistar-
manna í Bretlandi meöhöndlaöi þessi
nýju áhrif á sérstæöan hátt og sá
farvegur var stundum nefndur Enski
skólinn. Þar á meöal voru menn, sem
síðan hafa oröiö stórfrægir: David
Hockney, Allan Jones, og Ronald Kitaj.
Þetta var raunar á sama tíma og
Bítlarnir geröu garöinn frægan; menn
voru sannfæröir um aö nýir tímar væru
í uppsiglingu; nýr stíll í klæöaburöi,
húsbúnaöi — og auövitað endurspegl-
aöist þessi samfélagshræring í mynd-
(istinni.
Þetta var þó allt saman fremur liður
Fáein
orðum
Haust í París — mynd sem telja verður einkennandi íyrir þann stíl, sem Kitaj heíur unnið í um árabil. Sumir haía kaliað það
piakatastil með réttu eða röngu, en í þessar myndir notaði Kitaj venjulega sterka litfleti og flöt form. Fólk hefur alltaf verið
uppistaðan i myndefni hans.
RONALD B. KITAJ
- sjá forsíðumynd

Aí síðustu Tvítajs í London: Mar-
ynka að reykja. Pastellitir og kol á pappír.
Áhrifin frá Degas þykja auðsæ.
Marynka 1979. Pastellitir á pappir.