Lesbók Morgunblaðsins - 27.06.1981, Side 10

borg. Bæði á konsertinum og í móttök-
unni skartaði hún skautbúningi eins og
hún gerir á hátíölegum stundum, og var
eins og drottning.
Þar með voru þessir fáu dagar í Vín
að baki og viö hæfi að enda þann
kapítula á vísu, sem Baldur Pálmason
orti eftir hina minnisstæöu frammistöðu
hljómsveitarinnar:
Allrasízt viröingin ístandi dvín
þá áfram viö leiöina fetum.
Viö komum og sáum og sigruöum Vín
og sýndum þaö bert hvaö viö getum.
Heim í heiöar-
dalinn hans Páls
20. maí. Leiöin liggur til Graz í dag;
það munu vera liðlega 200 km frá Vín og
þá kemur Páll hljómsveitarstjóri heim í
heiðardalinn. Hann er fæddur og uppal-
inn í Graz og hóf tónlistarferil sinn þar.
Raunar er þetta í annað sinn, sem Páll
kemur í heimabæ sinn til að stjórna;
áður hafði hann verið á ferðinni með
Karlakór Reykjavíkur.
Þaö er vor í loftinu og sólskin í
Burgenland, þegar fariö er suövestur frá
Vín og framhjá Wiener Neustadt; iðnaö-
arborg, sem mér skilst, að hafi verið
byrjaö aö byggja um síöustu aldamót og
gæti eftir oröanna hljóðan hafa átt aö
verða einskonar ný Vínarborg. En svo
hefur nú ekki orðið. Síðan tekur við
héraðiö Steiermark, sem þykir öðrum
sveitum grænna. Þar eru blómlegar
sveitir og skógar á mishæöóttu heið-
lendi og ber ekki til tíöinda unz komiö er
til Graz.
Þetta var 250 þúsunda borg árið 1975
og eitthvað hefur fjölgaö þar síöan.
Embættismönnum hans hátignar keisar-
Graz er ekki á sumarleyfisslóðum íslendinga, en
er engu að síður hrífandi og eftirminnileg borg,
þar sem gömul Evrópumenning stendur föstum
fótum. Efsta myndin er frá Hauptplatz, —
Aðaltorgi í Graz. Þar er fjörugur útimarkaður
og á myndinni tekur hópur unglinga lagið. Til
hægri: í hluta gamla bæjarins í Graz eru
göturnar lokaðar fyrir bílaumferð og kaffihús-
in bera veitingar sínar út á götu. Neðst: í
samkvæmi hjá Eriku Kummer. Frá vinstri:
Manuela Wiesler, Páll hljómsveitarstjóri, Erika
systir hans og lengst t.h. er forsvarsmaður
menntamála í þessum landshluta.
J
-4- J
J5r>
4^VÍIi
0G GRAZ
Johannes Vermeer var á dögum lítið
eitt á undan þeim Mozart og Schubert.
En hann átti það sameiginlegt með þeim
aö deyja fyrir aldur fram, — fátækur
barnamaöur og aldrei tókst honum aö
selja mynd á meöan hann lifði, svo vitaö
sé.
Eins og þýðingar-
mikili landsleikur
Jafnvel klappliðið, sem svo var nefnt,
fór ekki varhluta af þeim spenningi, sem
ríkti hjá hljómsveitinni fyrir hljómleikana
í Musikvereinsaal. í bakherbergjunum,
þar sem liðiö var að tína utaná sig
hátíöarskrúðann, ríkti rólegt yfirbragö,
en þungur og magnaður undirstraumur
eins og í búningsherbergjum íþrótta-
manna fyrir þýðingarmikinn landsleik.
Eins og við höfðum kynnst áður, hófu
áheyrendur aö koma sér í sætin all
tímanlega og þaö eitt út af fyrir sig aö
sjá þann áhuga, sem birtist í fullskipuö-
um salnum, var stórkostlegt. Og þegar
Páll gekk uppá pallinn með tónsprotann,
vissu allir, að nú var eldvígslan framund-
an.
Fyrst var nútímaverkið Snúningur,
sem Austurríkismaöurinn Schulze til-
einkaöi hljómsveitinni, síðan fallegur, en
mjög erfiöur flautukonsert eftir Fran-
caix og Manuela Wiesler var eins og
engill í hvíta búningnum sínum, þegar
hún hóf að leika eins og ekkert í
heiminum væri auðveldara. Þannig er
yfirleitt um allt, sem er sérlega vel gert;
þaö virðist fyrirhafnarlaust. Eftir hlé var
leikin orgelsinfónían eftir Saint-Saéns,
stórbrotiö verk og eftirminnilegt; ekki
sízt sá hluti þess, þar sem leikiö er á það
feiknarlega orgel, sem nær nálega yfir
allan gaflinn í salnum. Þaö var ungur
maður og einn af kunnustu orgelleikur-
um í Austurríki, sem lék á orgelið. Síöan
aukalagiö: Á Sprengisandi eftir Kalda-
lóns, í útsetningu Páls P. Pálssonar.
Trúlega heldur því enginn fram, að
Sinfóníuhljómsveit íslands hafi til að
bera þá tæknilegu fullkomnun, sem
prýöir hinar mjög svo frægu hljómsveitir.
En áreiðanlega kom Helga Hauksdóttir
fiöluleikari að kjarna málsins í sjón-
varpsviötali þegar heim kom, að kannski
fundu áheyrendur, aö þarna var virkilega
leikiö af lífi og sál, — og þaö gera þeir
kannski ekki alltaf, sem leika aö staö-
aldri í Musikvereinsaal. Af stemmning-
unni og viðtökum áheyrenda var auðvelt
að ráða, að vel hafði tekizt; það var
hljómsveitarfólkið sjálft einnig sannfært
um, svo og stjórnandinn. Sem sagt:
góður landsleikur. Og á eftir var móttaka
hjá íslenzka konsúlnum í Vínarborg;
viröulegri ekkju, sem tekiö hefur viö
embættinu af manni sínum, nýlega
látnum. Meðal gesta þar var Svanhvít
Egilsdóttir frá Hafnarfiröi, söngkennari
og þjálfari allskonar ofurstirna í Vínar-
10