Lesbók Morgunblaðsins - 27.06.1981, Blaðsíða 15

Eftirmáli við
myndatexta
í viðtali viö Einar, fyrrum
bónda í Lækjarhvammi, sem
birtist í Lesbók 6. júní sl. var
birt mynd af heiðursskjali því,
sem Einar fékk frá Jarðrækt-
arfélagi Reykjavíkur. Hins-
vegar láðist að geta þess, að
heiðursskjalið teiknaði Jón
Kristinsson, bóndi og teiknari
í Lambey í Fljótshlíö
Tekiö á öllu sem til var — í Vín og Graz
ans þótti viö hæfi aö setjast þar í helgan
stein, en þessi höfuðstaöur í Steiermark
er annars næststærsta borg landsins og
stendur ásamt Salzburg næst sjálfri
Vínarborg í menningarlegu tilliti. Ekki
hefur alltaf veriö friövænlegt á þessum
slóöum og oft búið aö hrinda Tyrkjum af
höndum sér, en borgin haföi sér það til
ágætis aö eiga vígi nánast frá náttúrunn-
ar hendi, sem var óvinnandi. Það er
klettahæð nærri miöju borgarinnar:
Schlozberg, og bregður stórum svip yfir
gamlar og lúnar byggingar. Svo lúnar og
þreyttar eru þær sem næstar standa
berginu, aö þær geta vart veriö manna-
bústaöir, en nú þykir sjálfsagt að friöa
svona hverfi.
Miöbærinn í Graz er þvi lífi gæddur,
sem alla bæi dreymir um. Fljótt á litiö
viröist manni, aö par hafi lítið þurft að
byggja á þessari öld, en þröngar götur
frá aöaltorginu og upp aö berginu hafa
veriö iokaöar bílaumferö. Þar er sægur
af útiveitingahúsum og sandur af fólki aö
njóta blíöunnar; margt af því klætt
samkvæmt sérstakri tízku, sem ég hef
ekki séö annarsstaðar. Þetta mun
lenzka í héraöinu Steiermark, sem lengi
hefur veriö viö lýöi og sniðin eftir
þjóöbúningum. Þepnan búning báru
unglingsstúlkur jafnt sem fulloröiö fólk
og setja litskrúöugar svuntur svip á
kvenbúninginn. Kemur þetta heim og
saman viö rómaöa íhaldssemi við allt
sem gamalt er í þessu landi og þar er
músíkin ekki undansH'í'' A' ._______
_________ <_;nætt mun aö
segja, aö nútímamúsík eigi þar ekki
beint uppá pallboröiö.
Sama má raunar segja um bygg-
ingarlist og er mikill munur á milli
Þýzkalands og Austurríkis í því tilliti.
Jafnframt hafa Austurríkismenn aö
mestu sloppiö viö þá sálarlausu kumb-
alda, sem byggðir eru um víða veröld
undir merki nútíma byggingarlistar.
Eins og í öörum meiriháttar borgum
Austurríkis er feikilega fjölskrúöugt tón-
listarlíf í Graz; þar er stór ópera og þar
störfuöu þau eitt sinn Sieglinde Kah-
mann og Sigurður Björnsson. Raunar er
ekki lengra síöan en svo, að ýmsir
söngvarar, sem sungu meö þeim þá,
starfa þar enn. Stærsti konsertsalur
borgarinnar, Stephaniensaal, er blátt
áfram unaöslega fagur, og þangað hélt
hljómsveitin til æfinga um leið og komiö
var á staðinn. En hér er hljómurinn allur
annar en í Musikvereinsaal í Vín; ekki
nærri eins magnaður og raunar ekki
mikill munur á aö hlusta þar og í
Háskólabíói. Sem sagt; hljómburður
kemur víst ekki feguröinni við, en mikiö
eru svona salir veglegri umgjörð um
tónlistarflutning en þau hús, þar sem
ekkert er gert fyrir augaö.
Þaö var stór stund fyrir Pál aö stíga á
stjórnpall í þessu húsi í sinni gömlu
heimaborg. Hljómsveitin hóf leikinn meö
Snúningnum hans Schulze, síðan flautu-
konsertinn meö einleik Manuelu, en eftir
hlé hin magnaða 1. sinfónía Síhoiíi-'-"-
^ ^_____. ____..uoai
°2 . - ^oúgisandi. Húsiö var fullskipaö;
ég áætla, aö þaö rúmi 1500 manns, og
undirtektir voru meö ágætum. Hljóm-
sveitin fann að vísu, að þaö var ekki eins
létt aö spila þarna og í Vínarsalnum og
mál manna var, aö hijómsveitin hafi
kannski ekki veriö í ööru eins stuöi.
Gagnrýnin í Kleine Zeitung var samt
lofsamleg. Eina aöfinnslan var, aö Snún-
ingurinn hans Schulze væri nokkuð
hávaöasamur, og kemur heim og saman
viö þá skoöun margra, aö sé músík ekki
falleg, veröi hún þeim mun minna falleg
sem hún er leikin hærra. Hljómsveitin
var talin vel öguð og boriö lof á stjórn
Páls.
Foreldrar hans eru fallnir frá. En
meðal gesta á hljómleikunum var Erika
Kummer, systir hans sem rekur dans-
skóla í Graz. Hún sýndi þann framúr-
skarandi höfðingsskap að bjóöa öllu
liöinu, hljómsveitinni og meöreiöarfólki, í
dansskólann aö þiggja veitingar. Erika
er glæsikona, sem vekur hvarvetna
eftirtekt og ekki lét hún hér við sitja,
heldur fékk hún nemendurna sína til að
sýna danskunnáttu og síöan var allur
hópurinn tekinn í danskennslu. Þetta
varð eftirminnileg og fjörug veizla, án
þess aö nokkur færi yfir strikiö og alltaf
þykja þaö merk tíðindi, þegar stór hópur
íslendinga er annars vegar.
Eftirmáli um Vínar-
oníiséi og Vínarbrauð
21. maí. í dag á aö taka þaö rólega c
safna kröftum fyrir langferö vestur ui
í Sinfóníuhljómsveit
íslands eru hljóö-
færaleikarar meö
töluvert ólíkan bak-
grunn, af ýmsum
þjóöernum og á ólík-
um aldri. Á efri
myndinni eru til
dæmis þrír, sem
eiga það sameigin-
legt aö vera Austan-
tjaldsmenn. Frá
vinstri: Stefán Sojka,
fiöluleikari frá Slóv-
akíu, Joan Stupcanu,
bassaleikari frá
Rúmeníu og Patrek-
ur Neubauer, páku-
leikari frá Prag.
Neöri mynd: Fimm
íslenzkir liðsmenn
hljómsveitarinnar,
sem allir voru í
dansmúsíkinni hér
fyrr meir. Frá vinstri:
Björn R. Einarsson
básúnuleikari, Jón
Sigurðsson tromp-
etleikari, Jónas Þórir
Dagbjartsson fiðlu-
leikari, Árni Elfar
básúnuleikari og
Gunnar Egilsson
klarinetleikari.
Myndin er tekin í
samkvæmi hjá borg-
arstjórninni í Salz-
burg eftir að hljóm-
sveitin haföi lokiö
hlutverki sínu í Aust-
urríki.
Þröstur J.
Karlsson
KVEÐJA
TONSMIÐSINS
Skuggi turnsins
færist nær henni
og lengist.
Þau léku sér í fjörunni
meö sjórekiö orgel
og létu sig dreyma
fyrir löngu síöan.
Hún vaknaði í nótt
viö dauft spil — af hafi.
TÍMAVÖRÐUR
Eins og hrísgrjón
milli fingra minna
streymir lífiö
gegn um mig
— Ég er hann
sem lífiö óttast.
Skipsrottan
SKIPSROTTAN
Kunnuglegt jag
staga og ráa
heilla mig
ég hef unnaö þér
skonnorta sæl
frá því ég man eftir mér
nú verð ég
aö yfirgefa þig
í næstu höfn.
UGLUSPEGILL
Eitt veit ég eyland
þar eylendingur býr
hann lemur stundum uppá
hjá mér
feröalangur sá
er eltir mig
og flýr.