Alþýðublaðið - 11.02.1922, Síða 3
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
á að trassað hsfi verið að gera
við leiðsluna í Gleránni á þeioo
tínaa sem hættulegt var að trassa
viðgerðina, þá geri hann það
Upphsflega var ekki geit rað fyrir
neinum viðhaldskóstnaði á vatns
plpunum í Glerá. Alt skraf Þ Þ.
um útreikniug J. Þ þar að lút-
andi er þvf ekkert ann-ð en skáld
skapur úr höfðinu á Þorkeli Hefði
J. Þ. órað fyrir að nokkur hætta
væri að leggja vatnsptpurnar I
Glerána, þá hefði hann tvímæla
laust iátið leggja þær f stokk yfir
ána Iftið eitt neðar. Annað var
einnig óverjandi þegar Ittið er á
það að leiðslan varð aðeins lltið
eitt dýrari ef þetta var gert þeg-
ar f upphafi, en flutningur á leiðsl
nnni eða árlegt viðhald hlaut ætfð
að kosta mikið fé.
Yatnspfpnrnar of skamt
grafnar f jorða.
Athafnir Þ. Þ. verða að tómu
máttlausu fálmi þegar að þessu at
riði kemur í grein minni. Segist
hann ekki muna til að hann hafi
heyit sð frosið hafi nema f einni
hhðarleiðslu frostaveturinn 1917
— 18, og var honum sagt að þessi
hliðarleiðsla hafi verið grafin
grynnra niður f jörðu en J. Þ.
hefði ráð -fyrir gert og svo tekur
hann upp ýmsar ástæður fyrir
þvf að frosið gat í þessari leiðslu,
svo sem að þarna hafi verið meira
salt vatn í jörðu en annarsstaðar,
að vatnið hsfi staðið kyrt af því
að frosið hafi I húsleiðilunum og
svo ,getur verið", segir hinn yísi
Þo kell, ,að yfirbotði járðvegarins
hafi verið breytt síðar og við það
orðið grynnra á pfpunum*. Já,
þið er svo margt sem „getur
verið“, Þorkell mlnn. Það getur t.
d verið að Þ. Þ. trúi á Jon Þor-
láksson sem óskeikulan mann f
verkutn sínum. En ef svo skyldi
vera. er ósenniiegt að herra Þ Þ.
verði sáluhólpmn af þeirri trú.
(Frh)
Erlingur Friájónsson.
Messnrnar á morgan. í dóm-
kirkjunni kl 11 sira B. J, kl. 5
síra J. Þ. — í Fríkirkjunni kl. 2
sfra Öl. Ó1 og kl. 5 sfra Har.
Nlelsson. —- Landakotskirkja kl 9
hámessa og kl. 6 guðsþjónusta
með ptédikun.
£eikjé:ag Reykjaviknr.
Kinnarhvolssystur,
æfintýrítleiau' t 3
þattum eftirHauch
Vegna fjarveru og anna ýmissa
þeirra er framarlega hafa stað ð f
Leiitfél Rvikur, var búi «t við því,
að féiagið starfaði ekkett i vetur.
En frú Stefanía undi ilia aðgerða
leysinu, og mun það að inikiu
leyti fyrir hennar tilstilli að fé-
laðið er byrjað að leika
.Kinnarhvohsystur" eru áður
kunnar hér og að góðu einu.
Leikurinn gerist í Sviþjóð til
sveita. Gamall bóndi á tvær gjaf
víxta dætur. báðar trúlofaðar.
Eldri dóttirin, Ulrika, er með af
brigðum ágjörn og vinnur að þvf
af ksppi miklu að safna fé, en
þykir aldrei nóg komið til þess
að stofna bú Eitt sinn er hún er
á leið til veizlu með unnusta sín
um o fi. tekur hún upp á þvf að
ákalia „bergkonungina* og særa
hann til þess að veita sér auð
legð Bergkonungurinn birtist, en
þá taka þau tii fótanna og fiýja
Daginn eftir kemur beiningatnað
ur til heimilis systranna. Ulrika
iekur hann á dyr, en Jóhanna
systir * hennar gefur honum að
borða. Jón bóndi, faðir þeirra, er
í fjárkröggum og hefir neyðst til
að selja gamlan og dýran silfur-
bikar, en það dugar skamt og
hann hefir afráðtð að selja jörðina.
Beiningamaðurinn er farinn, en
Axel, unnusti Jóhönnu, kemur með
gjöf frá honum til Jóhönnu Það
er bikarlnn gámli, fultur af pen-
ingum. Uiriká verður æf, og þeg-
ar hún fær boð frá bergkonung
inum um að hún skuii fá upp'ylta
ósk sfna um að verða rík, upp-
fylli hún þau skilyrði er hann
setji henni, afræður hún að ákalla
hann á ný og freista gæfunnar.
Bergkoaungurinn birtist geng-
ur að skilyiðunum og ®r með
honum niður í jörðina. Þar spinn-
ur hún gull, og fær alt sem hún
spinnur. En vegna ágirndar henn
ar töfrar bergkonungurinn hana,
svo hún gleymir tfmanum og
spinnur án afláts. Eftir tuttugu og
fimm ár heýrir hún sáimasöng,
þegár systir hennar heldur silfur-
brúðkaup Þá rankar hún við sér,
kailar á bergkonunginn og kemst
upp á jörðina, sem gömúl, visin
og afskræmd kona. Þsr hittir hún
ættfólk sitt og unnusta, sem ætíð
hefir harmað hana, cg systurdóttir
hennar, sem llkist mjög f hugs-
unarhætti Ulrtku er hún var ung,
iæknast af ágflnd sinni við að
sjá hvernig komið er fýrir Ulrlku.
Höfuðhíutverkið, Ulriku, leikur
frú Stefanía. Og gerir það þvf
betur sem leDgra líður á ieikinn,
unz hún í síðustu sýningu nær
svo aðdáanlegum listatökum á
hlutverkinu, að óhætt má telja
þann leik hennar beztan af þvf
sem hér hefir sést
Jóhanna er leikin af frú Sofiíu
Kvarau, sem leysir hlutverkið
p ýðisvei af hendt, Hefi eg aldrei
séð hana leika betur.
Ðergkonunginn, sem kemnr fratn
í ýmsum gerfum, leikur Ágúst
Kvaran mjög vsl. Röddtn þrótt-
mikil og framkoman f fuliu saioa-
ræmi þar við.
Jóhann er Ieikinn af Heiga
Heigasyoi, Axel a.f Fiiðfinni Guð-
jónssyni og Jón bóndi af Stefáni
Runólfssyni. Nægja nöfnin til að
tryggja mönnum góðan leik
Ingibjörgu, dóttur Axels og
Jóhönnu, leikur ungfrú Svanhildur
Þorsteinsdóttir mjög lsglega,
Unnusta hennar, Gústaf, leikor
Óskar Borg. Lítið hlutverk, sem
reynir lftið á leikarahæfileika
Er óhætt að segja það, að vel
sé farið með leikritið og er eng-
inn vafi á því, að menn munu
fara ánægðir úr Iðnó eftir að hafa
horfí á Kinnarhvolssystur í höud-
um þessa fólks,
Bara að hér væri nú komið
gott leikhús, eða að þolánleg
sæti væru að minstá kosti < Iðnó.
Áhorfandi.
Um ðagliitt 09 veginn.
JafnaðarmannaféLtundnr er
á sunnudag ki. 3 i Bárubúð uppi.
Komið með nýja félaga. Sjá aug-
lýsingu á fyrstu blaðsíðu.
Embætti. IngimarJónssOncand.
theol. v*r 1. þ. m. skipaður sókn-
afprestur í Mosfelisprestakalli f
' Grímsnesi.
Inflúanzen. Þórólfur er nýkom-
inn frá Englandi og er haíður í