Lesbók Morgunblaðsins - 08.10.1983, Blaðsíða 6

Njólaskógur
og flugvallarferðir
RÁI3I3
/ sumar hefur verið gert gróðurátak umhverfis
Miklatorg í Reykjavík. Sáð var í ljótan malarreit
og honum breytt í fagurgræna flöt. Sunnan við
Hafnarfjarðarveginn hefur óhrjálegu svæði með-
ai annars verið breytt í athafasvæði fyrir bíla-
sölu. I Öskjuhlíðinni norðanverðri hafa ungmenni
unnið að hreinsun og ræktun og meira að segja
hefur verið snyrt umhverfis vegarspottann sem
liggur frá Hafnarfjarðarvegi upp að hitaveitu-
geymunum. Allt er þetta til mikilla bóta og sömu
sögu er að segja um hin glæsilegu skilti með
götuheitum sem sett hafa verið upp til að auð-
velda mönnum að rata um ýmsar af helstu um-
ferðaræðum höfuðborgarinnar. Hafa borgaryfir-
völd staðið hér vel að verki.
Menn sjá það best eftir að slíkum þarfaverkum
hefur verið hrundið í framkvæmd, hve nauðsyn-
leg þau eru. Þess vegna vekur það jafnan undrun
hve lengi þau dragast. Nú eru til dæmis nokkur
misseri liðin síðan Grænuborgin var rifin, en hún
stóð á jaðri Landspítalalóðarinnar við Miklatorg.
Fyrir fáeinum dögum var hafist handa við að
ganga frá lóðinni þar sem Grænuborgin stóð.
Að vísu sjást þess víða merki á svæðinu milli
Miklatorgs og Njarðargötu að þar á eftir að
ganga endanlega frá lóðum og skipulagi.
Óræktin í suðurhlíðum Hringbrautarinnar
blasir við öllum sem eiga leið um Umferðar-
miðstöðina og njólaskógurinn stækkar með
hverju árinu sem líður. Njólinn er raunar
helsta gróðureinkenni leiðanna til og frá flug-
vellinum, en hann hefur aldrei verið talinn
neitt sérstakt tákn um snyrtimennsku.
Ógjörningur er fyrir Reykvíking að setja sig í
spor þeirra sem koma til heimabyggðar hans í
fyrsta sinn, síst af öllu útlendinga. Komi þeir með
flugvélum og taki enginn á móti þeim á Keflavík-
urflugvelli fara flestir útlendir gestir til landsins
með rútum frá flugvellinum til Hótels Loftleiða
sem er fyrsti áfangastaður þeirra í höfuðborg-
inni. Rútuferðin sjálf er að öllum jafnaði þægileg,
bílarnir góðir og Keflavíkurvegurinn greiðfær.
En það þarf oft mikið langlundargeð við flug-
stöðvarbygginguna á Keflavíkurflugvelli á meðan
beðið er eftir því að allra síðasti farþeginn komi
út úr byggingunni með töskurnar sínar.
Um hádegisbilið föstudaginn 16. september
hélt ég af stað frá Halifax á Nova Scotia til
Reykjavíkur. Klukkan 12.40 átti rúta að aka fram
hjá hótelinu og taka þá gesti sem vildu komast út
á flugvöll sem er álíka langt frá borginni og
Keflavíkurflugvöllur frá Reykjavík. Ég fór út úr
hótelinu um 12.30 og tók mér stöðu á gangstétt-
inni andspænis anddyri þess, þar sem mér hafði
verið sagt að rútan stansaði á leið sinni út á
flugvöll. Ég hafði tæplega lagt töskurnar frá mér
við götubrúnina þegar leigubifreið með tvo far-
þega renndi upp að mér og bílstjórinn kallaði til
mín, hvort ég ætlaði út á flugvöll. Égjánkaði því.
Hann bauð mér þá far þangað fyrir sama verð og
það myndi kosta með rútunni — 138 krónur. Ég
tók boðinu og voru hinir farþegarnir jafn ánægðir
með þessa þjónustu og ég. Skildist mér á bílstjór-
anum að það væri oft sem hann gerði þetta. Mér
hafði verið sagt á hótelinu að það kostaði um 450
krónur að taka leigubíl út á flugvöllinn en sá sem
ók okkur hafði 414 krónur upp úr ferðinni og var
ánægður með sinn hlut.
Klukkan var rúmlega 6.30 að morgni laugar-
dags þegar vélin frá New York lenti á Keflavíkur-
flugvelli. Töskurnar mínar komu fljótt og rúm-
lega sjö var ég kominn út í rútuna. Ætli ég hafi
ekki beðið um fjörutíu og fimm mínútur eftir því
að rútan legði af stað. Eg heyrði að vélin sem ég
kom með var tilbúin til brottferðar á undan rút-
unni, því að kallað var á farþega og þeir beðnir að
ganga út í vélina til Luxemborgar. í rútuna var
einnig safnað farþegum sem voru að koma frá
Chicago en vélin þaðan kom skömmu á eftir New
York-vélinni. Áhafnir voru fluttar í bæinn með
minni rútum oggekk brottför þeirra greiðlega, en
einmitt á þessum tíma á morgnana koma margar
rútur á flugvöllinn frá Reykjavík með farþega
sem eru að yfirgefa landið. Bið okkar farþeganna
virtist aldrei ætla að ljúka en mikið var ég feginn
þegar ég sá að hún var ekki lengd með því að
bifreiðarstjórinn innheimti 85 krónurnar sem
farið kostar heldur var það gert við komuna til
Reykjavíkur. Er þar um ánægjulega framför að
ræða, því að oft tók það á taugarnar að sitja í
bílnum meðan farþegarnir reiddu fram hinar
ólíklegustu myntir.
Margir farþeganna voru áreiðanlega að koma
til stuttrar dvalar hér á landi og nýttu sér kosta-
boð Flugleiða um viðdvöl á leiðinni yfir hafið. í
þeirra huga er hver mínúta vafalaust dýrmæt. Er
ekki að efa að þolinmæði þeirra var þrotin eins og
mín loksins þegar rútan lagði af stað frá flug-
stöðvarbyggingunni. Meirihluti farþeganna kom í
rútuna um líkt leyti. Ogfleirum en mér hlýtur að
hafa þótt súrt í broti að ekki skyldu vera hafðir
fleiri en einn bíll undir farþegana eins og áhafn-
irnar.
Eftir heimkomuna hef ég síðan spurst fyrir um
þá þjónustu sem HreyfiII auglýsti í sumar, að
bifreiðir frá stöðinni flyttu farþega til og frá
Keflavíkurflugvelli fyrir ákveðið sætagjald eins
og leigubifreiðarstjórinn í Halifax. Samkvæmt
upplýsingum Hreyfils kostar farið núna 370 krón-
ur á manninn, þannig að bílstjórinn fær 1110 kr.
flytji hann þrjá farþega. Mér skilst að vegna
svæðaskiptinga milli leigubifreiðastöðva megi
Hreyfill ekki senda bíl eftir farþegum til Kefla-
víkurflugvallar nema hann sé pantaður fyrir-
fram. Sætagjaldið sem er óneitanlega of hátt
a.m.k. miðað við rútugjaldið mætti vafalaust
lækka ef leigubílarnir gætu verið öruggir með
farþega í bæinn.
Eg held að það hljóti að vera eins með ferðalög-
in á milli Keflavíkurflugvallar og Hótels Loft-
leiða og njólaskóginn sunnan við Hringbrautina
og við Reykjavíkurflugvöll að ekki þurfi mikið til
að kippa þessu í liðinn.
Björn Bjarnason.
Guillaume Apollinaire:
1909
Jón Óskar þýddi
Konan var klædd
boldangi bláu
og bolurinn gullbryddur
var gerður úr tveim hlutum
tengdum á öxlum
Dans var henni í augum
hún brosti hún brosti
Andlit hennar bar landsins lit
Augun blá og tennur hvítar og varirnar rauðar
Andlit hennar bar landsins lit
Kjóllinn var fleginn allt í kring
og uppsett var hárið
og armarnir fagurnaktir
Skyldi klukkan aldrei slá miðnæturstund
Konan í boldangi bláu
í bolnum gullbrydda
og flegnum allt í kring
gekk með sína lokka
og gullna linda
og dró sína litlu spangaskó
Hún var svo fögur
þú hefðir ekki þorað að elska hana
Ég unni konunum hörðu í hverfunum stóru
þar sem hvern dag fæddust nýjar verur
og blóðið var járn og heilinn eldur
Eg elskaði elskaði fólkið sem vélunum stýrði
Auður ogfegurð eru einungis froðan af því
Konan var svo falleg
að um mig fór beygur.
Guillaume Apollinaire var af pólskum og ítölskum rótum
sprottinn, en óx upp í Frakklandi og orti á franska tungu.
Fæddur var hann 1880, en lést innan viö fertugt, 1918, og er
talið að áverki sem hann hlaut í heimsstyrjöldinni miklu sem
lauk það ár hafl dregið hann til dauða. Hann var einn af
frumkvöðlum nýrra viðhorfa í Ijóðum og myndum á fyrstu
áratugum þessarar aldar, næmur fyrir hverskyns nýjungum. f
bókum hans má meðal annars sjá vísi að þeirri „konkret"-
Ijóðagerð sem seinna var farið að stunda í ýmsum löndum, þar
sem ljóðið er fremur mynd á pappír en ljóð, en flest af því hefur
mér sýnst lakara en í bókum hans. Mjög hreifst hann af nýjum
stefnum í myndlist og skrifaði greinar kúbismanum og fútúr-
ismanum til framdráttar. Einnig er sagt að orðið súrrealismi sé
frá honura runniö.
6