Lesbók Morgunblaðsins - 08.10.1983, Blaðsíða 16

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
Jm PRAH AC RÓEXL- AR- fvei^ TR£- 'lLÁT SKfMNA »KÚA
7ZöZ S A«. F R. Á L E i T A R KRAFt- UR A F L
PANJ R Æ 1 1- 1 R F A jKA F L 'o
i STÍt r ivp- JTAOI A A L L MVMNI 0 L <X A HlTÖM fUftOU. 0 M
WflTA o n A <X 1 Ó- Skunoi Á a A N Ck U R U
SOLT- H u N (X R A £ u R HoTMf a A a N A R
[NÍJ- INl A N T A N A ósiauis HElÐUR O F Pi R a rr*R H R
Biri I N A O. A B£ita ÍÍÍIa Snrr»jT a Æ í A [vvjl-, 0 N u Ck A
N 0 R. A <x i K ÍFirr 'tiuovft L E K VIIWUR Xlauos (lUDUR 1 A K
'nmw 5 vMI t R A N Ck n K R L X> I SKARIC »11 H fl R K
ÍIC.H- AiT F Æ flHLIiH n N N T Bí-ómí H»AÐ J U R T n R B/JN fl
foat- ANtJI Æ T n R lítil Kaíkk* fRAUST H '0 •R LiruK u h TÓUH RÍMV. TALA h fí
ro«- Lipuí ItoTr l21 K n p KoL»tl PlPA s A T fí N MÁLM URINH S T 'fí u 1 ©
U s L Æ m fl "R — f R 'e T T 1 •R fí
/3 T i © LLCTfA í iic. Ú £> fí Rul- IMN R fí T 1 N N
PfLD- UK HÉIT FVIÓLKuR- AFúMi H EIÐUR. Trsllt TOD- A©> 5KRIF- AR END- 1 N Ck Hkaffi- ■ bRAhD' ■ 10 PU4- L£ft.UR
I J \ ^ > -x)r> ms>-
=3r( l röLu- STAF- UR. SKEL iKRAUT \f> HUD v—
SÖUN n AF- STTRA
— ÍUU D- FUHL L'itil
\ bÖKK Duftið J ElMKEWfJ ISSTAFIft
V ERK- FÆfU VEISLA NATUR
SKtíR- DÚRA /Htóm- ÁKÆRA HLASS ifMJA
mm KRAP 'OÐ SMfNNA riL RÆMDI
Ki/eNNA LÉlFfiR
Búa til i'iKAm- HLUT- ANN SÚA Tl l MAT TkJ~ L/ZCkS)
P1«AK VAA/N 1 FliK- AD!
HEF Upp 'tK ÓDRUKIC -..ILL. _ MAáRA HLTÓB- TÆRl ToMM HfJÓtT- URlHM
Lýk- UR DÆRUR. LE'hFlS
&HR.6/M- FÆDDI
áRElN- IR róK FISK- UR- 1 NN ÓK'/RR® PÚKA SKoR- ©v'R
ghtra BÁta- kl'o tnAiLT m'al K 0Flt.iT
R-ANá R’lKl- DÆnm ÚK- AhAS- HuuT- 1 M M
Beisk- AR SVAtL T/MA- glLIN
Leiðinlegt leikhús
Frh. af bls. 5.
INGUNN: Honum er vorkunn —
— sér fram á það að fyrir-
tækið færi í púnkið —
PÉTUR: — það væri aldeilis
munur ef maður gæti leikið
áhyggjulaus á gítarinn sinn
JÓHANNES - allt árið um
kring —
INGUNN: — og eytt sumrinu í
garðinum —
JÓHANNES: — einsog stendur í
kvæðinu —
INGUNN: — við vorum farin að
sakna þín —
PÉTUR: — þetta var brandari
JÓHANNES: — dyrnar stóðu
opnar —
PÉTUR: — og þá labbar maður
inn-----má bjóða þér viský?
JÓHANNES: - því ekki það -
PÉTUR:: — þrefaldan eða fjór-
faldan?
JÓHANNES: - tvöfaldan -
PÉTUR: (Blandar)----það er
með börnin einsog blómin —
þola ekki drauga —
INGUNN:------Sestu nú niður
ástin mín og Kiutaðu á Mahl-
er------
PÉTUR: (Kemur með viskýið) —
— og konan verður vitskert
— hleypir þeim uppí til sín
— (Réttir Jóhannesi glasið)
JÓHANNES: - börnunum?
PÉTUR: Draugunum.
(Vandræðaleg þögn)
INGUNN: - - Eg ætla að
skreppa fram í eldhús og tala
við Jóhannes —
Leikrit eftir
Odd Björnsson
(Sviftsvcrk — full lengd)
HORNAKÓRALLINN (19G7)
TÍU TILBRIGÐI (1968)
DANSLEIKUR (1974)
MEISTARINN (1977)
EFTIR KONSERTINN (1983)
(Einþáttungar)
PARTf (19G3)
FRAMHALDSSAGA (1963)
KÖNGULÓIN (1963)
AMALÍA (1964)
JÓÐLÍF (1965)
ARIETTA (1978)
(Barnaleikrit)
SNJÓKARLINN OKKAR (1967)
KRUKKUBORG (1979)
(Utvarpslcikrit)
EINKENNILEGUR MAÐUR (1962)
KIRKJUFERÐ efta Heima er best (1966)
BRÚÐKAUP FURSTANS AF
FERNARA (1970)
GRÆN VENUS (1971)
SKEMMTIGANGA (1973)
HVERNIG HEIÐVIRÐUR KAUP-
SÝSLUMAÐUR FÆR SIG TIL AÐ NEF-
BRJÓTA YNDISLEGA EIGINKONU
SÍNA — OG I»AÐ í VIÐURVIST
ANNARRA (1974)
SLYS (1975)
RAUÐA HÖLLIN (harnalcikrit 1977)
SÓNATA FYRIR TVO KALLA (1977)
KVINTETT (1980)
KRABBINN OG SPORÐ-
DREKINN (1982)
I'RJÁR SÖGUR ÚR
HEITA POTTINUM (1983)
(Sjónvarpsleikrit)
POSTULÍN (1971)
PUNJAB
meira en bóndi annars staðar í
Indlandi. Kornframleiðslan hef-
ur þrefaldast á undanförnum tíu
árum og er enn að aukast. Bóndi
í Punjab uppsker um það bil 3,4
tonn af hveiti af hverjum hekt-
ara (Bandaríkin: 2,04 tonn,
Vestur-Þýzkaland: 4,1 tonn) og
af hrísgrjónum fást 7,5 tonn af
hektara, til samanburðar fá
menn í mesta hrísgrjónafram-
leiðslulandi heims, Suður-
Kóreu, 5,9 tonn af hektara.
Áburðarnotkunin í Punjab er
álíka mikil og tíðkast í Mið-
Evrópu eða um 112 kg á hektara;
sama er að segja um notkun alls
konar eiturefna gegn skordýrum
í landbúnaðarhéruðunum. Risa-
stórar uppskeruvélar, sem eru
afar fáséðar í öðrum hlutum
Indlands, þykja sjálfsagðir og
ómissandi hlutir í Punjab.
„Við erum einfaldlega allt
öðruvísi en híndúarnir," segir
bóndinn Kapoor Singh við mig.
„Þegar við framleiðum eitthvað,
þá fáum við okkur sjálfir fyrst
ríkulega af afurðunum, og það
er einungis afgangurinn, sem er
látinn fara á sölumarkaðinn. En
hindúarnir aftur á móti selja
fyrst allt, sem þeir geta selt, og
skipta svo þeirri hungurlús, sem
eftir er á milli sín. Það er nú
einu sinni svo, að fátt er betra í
Jífinu en að geta borðað nóg af
góðum mat. En hvað vimiúlla
snertir förum við allt öðru vísi
að en hindúarnir. Ef hindúi hef-
ur eignast t.d. vörubíl, þá er það
fyrsta sem hann gerir að ráða til
sín bílstjóra — og sá svíkur
hann auðvitað í viðskiptunum —
en hindúinn leggst sjálfur í leti.
Við setjumst aftur á móti sjálfir
við stýrið á bíl, sem við eign-
umst, og keyrum þangað til við
höfum unnið okkur inn fyrir
öðrum, þriðja og fjórða vöru-
bílnum. Þetta er nú leyndar-
dómurinn við velgengni okkar
síkha.“
Fátækt og vesöld
engin náttúrulögmál
Fornt indverskt máltæki seg-
ir: „Þegar bændunum vegnar
vel, vegnar öllu landinu vel.“
Bændunum í Punjab vegnar
mjög vel. Jafnvel þeim bændum
í Punjab sem kallast fátækir, en
það eru um 25% bændanna,
vegnar langtum betur en öðrum
bændum í Indlandi. Með hinni
grænu og hvítu byltingu sinni
hafa síkhar í Punjab sýnt, svo
ekki verður um villst, hvað unnt
er að gera til að bæta lífskjörin.
Þeir hafa sannað rækilega, að
fátæktin í Indlandi er ekkert
náttúrulögmál, og þeir sýna um-
heiminum að reglulegt efna-
hagslegt undur getur líka gerzt í
Indlandi — séu menn aðeins
nægilega ákveðnir í að rjúfa
hina fornu vítahringi.
Séra
Magnús
Helgason
Frh. af bls. 3
að dómi sr. Magnúsar og bæði
standa þau enn við makt. „1.
Kenslan á að byrja á ljettu, en
feta þaðan áfram til þess, sem
þyngra er. 2. Börnin eiga að
starfa sem mest sjálf að því að
afla sjer kunnáttunnar og þekk-
ingarinnar." Vafalaust má rekja
þessi boðorð mun lengra aftur í
tíðina, jafnvel aftur í aldir, enda
er fátt nýtt undir sólinni ef
grannt er skoðað.
Sr. Magnús Helgason lét af
störfum við Kennaraskóla ís-
lands árið 1929 og hafði þá stýrt
skólanum í 21 ár. Þau hjónin
settust þá að í litlu húsi sem þau
höfðu komið sér upp rétt hjá
Kennaraskólanum. Ánægjan
varð þó skammvinn enda andað-
ist Steinunn þremur nóttum eft-
ir að þau fluttu í hin nýju heim-
kynni. Sjálfur andaðist sr.
Magnús hinn 21. október árið
1940, þá á 83. aldursári. Hann
ánafnaði kennaraskólanum
hluta eigna sinna, stornaoí m.«.
tvo sjóði við skólann, Nemenda-
sjóð og Sjúkrasjóð. Bókasafn
sitt ánafnaði hann stúdenta-
görðunum. Sr. Magnúsi var ýmis
sómi sýndur hin síðari ár. Hann
var sæmdur heiðursmerki
Fálkaorðunnar árið 1927 og 1939
auk prófessorsnafnbótar.
l’lgrfandi: H.f. Arrakur. Rcvkjavfk
Framkx .slj.: ilaraldur Sw-insson
Kitstjorar: IMalthfas Johannusspu
Slyrinir (iunnarsson
Ritslj.fllr.: (ilsli Sigurðsson
Rilsljórn: Aðalslræli 6. Simi 10100