Lesbók Morgunblaðsins - 28.04.1984, Blaðsíða 10

Luzernbúar njóta blíðunnar á bökkum Vierwaldstatter-
vatns.
Gamlar og svipsterkar byggingar, sumar frá miðöldum, setja svip sinn á Luzern.
1 1f!|T'fý-jlI íijff fffcsiJ J'Hlvl' 'ílii A
ríkti rósemin ein, blankalogn og útsýnið heillandi til
Jungfraú og hinna tindanna. Þetta tignarlega landslag,
sem varla á sinn líka, nema helzt við Matterhorn, er sá
grundvöllur sem hótelin í Wengen byggja á, einnig yfir
sumarið. Margir fara með lestinni langt upp i fjöllin og
ganga síðan niður eftir. Sem sagt: Frábaer útivistar-
staður.
frá wengen til luzern
Sólin náði ekki að verma Wengen fyrr en kl. 10 — það
var 22. sept. og dalurinn fullur af blárri móðu; hiti í
loftinu. Við gengum um þorpið og sáum fólk vera að
dytta að húsum fyrir veturinn, en sumir voru að slá
bletti og það var töðuilmur í lofti, sem minnti á sláttar-
byrjun. Aðrir voru að stafla brenni í stæður við húsin;
arinvið, sem búið var að saga í kubba — honum er raðað
undir allar tröppur í hvert skot. Þannig búa menn sig
undir vetrarkuldann hér þótt blómin væru enn í fullum
skrúða. Eftir einn bjór á fallegri verönd við aðalgötuna
var haldið niður í dalinn með lestinni og sumir anda
léttara, þegar komið er niður úr þessum sífelldu brekk-
um.
Um hádegisbilið komum
við niður úr dalnum til Int-
erlaken; þá var glampandi sól
og okkur fannst vera hásum-
ar. Síðan var kúrsinn tekinn
austur á bóginn til Luzern og
leiðin liggur meðfram Bri-
enz-vatni, sem dregur nafn af
bænum Brienz við austur-
enda þess. Það er fallegur gamall bær og hádegisverður-
inn meðtekinn á útiveitingahúsi á vatnsbakkanum — og
enginn virtist þurfa að standa í slagsmálum við flug-
urnar nema við.
Þarna í Brienz var einkennileg forretning með tré-
skurðarmyndir og þvílík ókjör á boðstólum, að maður
fékk óðar ólyst og hljóp út. En það var líka dæmigert,
að túristum var sturtað úr rútubílum framan við húsið
og mikil örtröð í gumsinu.
Á leiðinni til Luzern liggur vegurinn yfir skarðið
Brunegg, sem er heldur sakleysislegt; þó meira en 1.000
metra hátt. Þar uppi er einkar fallegt gasthaus úr
timbri og þar var skálað fyrir Berner Oberland í glöggi;
ágætu púnsi, sem bílstjórinn drakk í hófi. Leiðin Iiggur
síðan um gullfallega og búsældarlega dali með vötnum;
mest þeirra er Sarner See og þar er bær sem enginn
hefur nokkru sinni heyrt nefndan: Sarne, — með gull-
fallegum miðbæjarkjarna. Ég held að þarna séu feg-
urstu sveitir í Sviss og skammt að fara út að Vier-
waldstatter-vatni, sem er rómað fyrir fegurð; svo mjög
að Svissarar telja ófært að deyja án þess að hafa séð
það. Úr barnæsku man ég eftir litprentuðum myndum
frá þessu vatni; lækur bunaði útí vatnið framaf bjargi
og fjöllin virtust ná uppí himinninn, — allt í róman-
tískri blámóðu. Mótíf af þessu tagi voru mikið eftirlæti
hins rómantíska natúralisma á öldinni sem leið — þá
var hina endanlegu fegurð a finna við Vierwaldstátter-
vatn.
BORG TÓNSKÁLDA
OG TÓNLISTARMANNA
Luzern stendur við vatnið og nær uppí hæðirnar,
hrífandi fallegur gamall bær, en ekki mjög stór. Að
verulegu leyti er gamli miðborgarhlutinn margra alda
gamall, en sérkennilegust er yfirbyggð göngubrú úr
timbri: Kappelbrúcke, 170 metra löng, og er frá árinu
1333. Önnur brú, ætluð nútíma blikkbeljum, er skammt
þaðan og við enda hennar járnbrautarstöðin og bíla-
geymsluhús, sem bílakandi fólk verður að byrja á því að
finna.
I Luzern búa um 63 þúsund manns og það er kannski
vegna mátulegrar smæðar borgarinnar hvað hún er
notaleg. Þar ríkir einstök og mjög afslöppuð stemmn-
10