Lesbók Morgunblaðsins - 25.01.1986, Blaðsíða 13

Lesbók Morgunblaðsins - 25.01.1986, Blaðsíða 13
Horft inn í Qingorssuag-fjörð. Sólarhliðið, sem svo ernefnt, er fyrir miðri mynd. loósm. greinarhðf. Sauðnautaveizla hjá bæjar- stjóranum í Angmagssalik Að morgni þess 4. september héldum við á vit nýrra ævintýra og var ferðinni heitið til Serm- iligaq-fjarðar eftir Ikateq-sundi. Þoka var á sundinu og nokkurt ísrek. Hið fýrsta, sem við gerðum var að leggja 9 neta laxatrossu Á tilraunaveiðiim við Austur-Grænland. Fjórði og síðasti hluti. EFTIR GUÐNA ÞORSTEINSSON út af höfða, sem nefnist Ikerasak. Var þama töluvert af ísjökum af öllum stærðum. Lét- um við netadreka í annan endann en Brim- nes-baujuna í hinn. Var svolítið glæfralegt að leggja þama vegna íss, en við höfðum þá trú á Brimnes-baujunni, að hún myndi ekki týnast svo auðveldlega. Að þessu loknu héldum við áfram norð- austur sundið. Bráðlega kvaðst Gísli sjá grilla í akveg á landinu á bak. Mönnum þótti þetta miðlungi sennilegt, en lítið bar þó á mótmælum, enda reyndist þetta rétt vera. Næst sáum við flugvöll, síðan haf- skipabryggju og því næst þúsundir af tóm- um olíutunnum, bflhræ og krana og talsverð- ar húsarústir. Ekki kom þetta okkur alfarið á óvart, því að hér var um gamla herstöð bandamanna síðan úr stríðinu að ræða. Hafskipabryggjan hafði þó þann leiða galla að vera á þurru á fjöru. Á þessum undarlega stað urðu þau undur, að við urðum varir við fiskilóðningar, sem við töldum stafa frá ioðnu. Inntum við Kristján eftir því, hvort fiskistofn væri á þessum stað og kvað hann svo vera, enda hafði fiskast ágætlega þama árið 1963. Enda þótt ekki hafi verið ætlunin að leggja þama varð það þá úr, enda línan löngu beitt. Við renndum samt fæmm þama og fengum það sama og alls staðar annars staðar. Eftir þetta héldum við áfram sundið á enda. Yfir Sermiliqaq-firðinum grúfði svartaþoka, en við sáum svo mikinn ís í radar, að okkur féll allur ketill í eld. ætlunin var annars að toga fyrir grálúðu í firðinum ef slíkt væri gerlegt og svo var meiningin að leggja þar haukalóðina. Ekkert varðs þó úr þessu og fór þá að fækka verkefnum okkar. Við héldum nú aftur að herstöðinni og fórum að hegða okkur undarlega. Sú er saga þess máls, að íbúar Kungmiut grafa gjaman upp smyrslingsskeljar á vorin, þegar þröngt er í búi og eta þær með þara. Krist-« ján taldi nú gengið svo á smyrslingsstofninn við Kungmiut, að vel væri þess virði að grafa svolítið við herstöðina. Var nú haldið í land á Rauðku með stunguskóflu og fötu og voru þeir Kristján og Sólmundur aðal- menn þess leiðangurs en við Guðmundur fengum að fljóta með. Tók ég mynd af fyrstu skólfustungunni en iét þá Kristján og Sólmund síðan í friði við jarðvinnsluna. Guðmundur gekk svo upp í mó og tíndi blóm en ég var að lalla í fjörunni og hirti það sem mér sýndist áhugavert og voru þar á meðal þrír lifandi smyrslingar. Á meðan á þessu stóð bar gesti að garði á Dröfninni, reyndar tvo báta. Vom þeir frá þorpinu Sermiligaq frá samnefndum firði. Annar báturinn hélt strax áfram áleiðis til Kungmiut en menn- imir af hinum bátnum spurðu eftir Kristjáni en gátu lítt gert sig skiljanlega að öðm leyti. Kallaði égþví til Kristjáns og Sólmund- ar og vildi binda endi á þessa skeljafjöru okkar. Mér til undmnar höfðu þeir tvímenn- ingar pælt til einskis, því að enga höfðu þeir skelina. Sermiligaqar Eg varð þess strax var, að Kristjáni var lítt um þessa heimsókn gefíð, enda sá hann í hendi sér, að hér myndi vera um fólk frá Sermiliqaq að ræða. Pólk þaðan hafði fyrir nokkm sýnt tilraunum Kristjáns ekki aðeins áhugaleysi heldur frábeðið sér allar veiðitil- raunir á sínu svæði, enda vildi það sitja eitt að sínu. Að öðm leyti bar hann því vel söguna. íbúar í Sermiligaw em um 200 en ársafli þeirra af selum er aðeins um 600 dýr og stunda þeir þó veiðar langt norður eftir, enda held ég, að engin byggð sé þaraa fyrir norðan fyrr en við Scoresby-sund. Sermil- igaqamir verða því að treysta meira á fiskafla en flestir aðrir og þeir em dijúgir að veiða grálúðu bæði sér til matar og einnig selja þeir grálúðurikling til Ang- magssalik. Þeir veiða grálúðu í gegnum ís á línu á mjög skemmtilegan hátt. Þeir setja léttan hlera um 50x60 cm að stærð og v-laga í endann á línunni og láta strauminn bera hlerann inn undir ísinn og halda við eftir þörfum. Á þennan hátt ná þeir að ieggja línu með 60—70 krókum klára á botninn. Annars fór vel á með Kristjáni og gestun- um um borð. Kristján er mikill diplómat og gleymir því ekki, að hann er útlendingur að uppmna. „Man muss ihnen etwas am Arsch lecken, dann sind sie zufrieden". Herstöðvarganga Um kvöldið lögðumst við við ankeri utan við herstöðina og margir fóra í land á þess- um einkennilega stað, sem engu hlutverki hefur gegnt nú í 40 ár. Ég fór í land með Gunnari, Gísla og Sigurði vélstjóra. Gunnar var með veiðistöng með sér, enda rann töluverður lækur til sjávar við enda flug- brautarinnar og kemur hann úr vatni þama skammt fyrir ofan. Þar hafði silunganeti verið lagt. Þetta var ágætis göngutúr en Gunnar lét lítið af veiði. Brátt gengu 2 ungir menn frá Sermiliqaq upp með læknum og var hvor um sig með húkk eða fjórkrækju og höfðu gimi í aug- anu. Hófu þeir þegar veiðar með þessum útbúnaði og kunnu vel til verka. Fengu þeir strax 4 bleikjur. Var þá mælt: „Þetta er ágæt aðferð til að komast hjá því að fara til fisksalans." LESBÖK MORGUNBLAÐSINS 25. JANÚAR 1986 13

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.