Lesbók Morgunblaðsins - 30.08.1986, Qupperneq 4

nesi og rak það um þriggja ára skeið, eða
þangað til ég vár 7 ára, e’n þá fluttum við
til Reykjavíkur aftur og hér hef ég átt heima
síðan."
Síðan segist Svanhildur hafa lokið hinni
hefðbundnu skólagöngu sem barn og ungl-
ingur, og að auki sótti hún sumarskóla í
Englandi ásamt vinkonu sinni, þar sem þær
lærðu ensku og annað nytsamt. Á þessum
tíma þótti flugfreyjustarfíð heillandi, og
þykir víst enn, og átján ára gerist Svan-
hildur flugfreyja.
Var Boðið Að verða Nr.
Tvö í Fegurðarsamkeppni
„En hvemig var það, tókstu ekki þátt í
fegurðarsamkeppni um þetta leyti og
varðst „Ungfrú Reykjavík"?
Nú lítur Svanhildur á mig og segir hálf
mæðulega: „Nei, ég varð sko ekkert „Ung-
frú Reykjavík". Svo skellihlær hún og heldur
áfram: „Eg skal segja þér frá þessari dæma-
lausu fegurðarsamkeppni. Auðvitað ætlaði
ég alls ekki að taka þátt í þessu, frekar en
sumar þeirra sem þátt taka í svona sýning-
um þrátt fyrir allt, en forsvarsmaður
keppninnar talaði mikið og lengi um þessi
mál við mig og vildi endilega að ég gæfi
kost á mér. Nú, og svo kom að því að mér
var farið að þykja þetta þó nokkuð spenn-
andi, enda bara nítján ára þá, en samt leið
nú og beið áður en ég tók þá örlagaríku
ákvörðun að slá til. Það var eiginlega ekki
fyrr en hann sagði mér hreinlega að ég
yrði númer tvö í þessari fegurðarsam-
keppni".
Nú var okkur báðum skemmt og ég innti
hana nánar eftir þessari fullyrðingu.
„Já, já, þetta sagði maðurinn, að ég yrði
númer tvö og það áður en til keppninnar
kom. Það hlýtur að vera allt í lagi að segja
frá þessu núna, það er svo langt um liðið.
það átti ekki við mig þótt ég lenti í þessu.
Mér fáiinst ekkert gaman að eig'a að vera
ógurlega „bjútifúi" alla daga, síður en svo.
Sannleikurinn er sá, að mér fannst allt
umstangið þrælerfitt og fremur óskemmti-
legt að auki. Annars gekk allt eftir áætlun,
en veistu, ég er fyrir löngu hætt að hugsa
um þennan atburð, enda var þetta árið 1960.
Hinsvegar þótti mér gaman að ýmsu mark-
verðu sem ég sá og auðvitað varð ég
reynslunni ríkari, og það er líka ávinningur."
Hjónabandi Svaniiildar Og
Ólafs Gauks Spáð Einu ári
Þegar þessari fegurðarumræðu lýkur,
víkur sögunni að söngferli Svanhildar.
„Sjáum nú til, það mun hafa verið um
1960 sem ég fór eitthvað að eiga við að
syngja, en ég bytjaði náttúrulega ekki að
neinu ráði fyrr en 1965 í Lido með Sextett
Ólafs Gauks."
Þegar hún minnist á eiginmanninn langar
mig til að vita hvenær þau ákváðu að rugla
saman reitunum.
„Það var árið 1963 og fyrst þú spyrð,
þá væri synd að segja að fólk hafi spáð
okkur velferð í hjónabandinu — ég held að
þeir bjartsýnustu hafi gefið því eitt ár. En
auðvitað vorum við á annarri skoðun, ann-
ars hefðum við aldrei stofnað til þessa
fyrirtækis. Og þetta hefur enst fram á þenn-
an dag og ég býst við að það geri það
eitthvað áfram." Ög nú er Svanhildur kími-
leit. Þau hjón eiga tvö böm, Andra Gauk,
sem lokið hefur þriðja ári í læknisfræði, og
Önnu Mjöll, sem er 16 ára og hefur lokið
þriðja bekk í Menntaskólanum í Reykjavík.
Hjónaband er einkamál tveggja aðila og
viðkvæmt mál á stundum. Okkur Svanhildi
kemur saman um að gróft tekið megi líkja
hjónabandi við kökuuppskrift. Kakan „hef-
ast“ svo ljómandi vel hjá sumum en kolfellur
hjá öðrum. En hjónaband byggja flestir upp
Svanhildur syngur fyrir dansgesti.
Sjónvarpsstjarnan, feg-
urðardísin, söngkonan
og húsmóðirin Svanhild-
ur Jakobsdóttir
VIÐTAL:
ELLÝ VILHJÁLMS
Margir hafa fundið
ánægjuna sem felst í
því að ganga um fag-
urt umhverfi í góðu
veðri. Þetta reyndi ég
einn daginn í maí-
mánuði þegar sólin
skein hvað mest. Ferð minni var heitið að
heimili Svanhildar Jakobsdóttur og Ólafs
Gauks.
I Fossvogjnum, þar sem þau búa, var
gróðurangan og fuglasöngur, og allt var
fallegt og notalegt. Tilveran virtist óvenju-
lega skemmtileg þama í góða veðrinu og
ekkert breyttist hún við að setjast í stofu
hjá Svanhildi. Hús þeirra er mjög smekk-
legt, litir mildir og fremur dökkir sem fylla
mann rósemi og þægilegri tilfinningu. Öllu
er þar raðað af stakri smekkvísi, og meira
að segja kötturinn Kisa í algjöm samræmi
við gólfteppið í stofunni hvað litina varðar,
þar sem hún liggur á því og nýtur ylsins
frá sólinni, semskín inn um gluggana. Hún
rétt kíkir á okkur þegar við setjumst, en
finnst auðsjáanlega lítið til okkar koma og
heldur áfram að lúra. Þetta er merkileg
kisa, því einu sinni vakti hún húsbændur
sína um miðja nótt með klóri og mjálmi því
vatn rann frá þvottahúsi inn á teppin, og
bjargaði því íbúunum frá umtalsverðum
skaða.
En það var nú reyndar ætlunin með þess-
ari heimsókn að rabba við Svanhildi um
hitt og þetta, því hún hefur fengist við
ýmislegt um dagana; m.a. verið flugfreyja,
tekið þátt í fegurðarsamkeppni, komið fram
í sjónvarpi, útvarpi og á ótal skemmtunum
víðsvegar um landið. Fyrir utan nú að hafa
sungið inn á margar plötur sem enn heyrast
í útvarpinu. Og Svanhildur er alls ekki af
baki dottin, því hún syngur ennþá á skemmt-
unum, þegar svo ber undir. Og nú snúum
við okkur að Svanhildi.
„Ég er fædd í Reykjavík og óist þar upp
að mestu leyti. Faðir minn var Jakob Einars-
son; hann lék á fiðlu og saxófón með Carl
Billich á Borginni í gamla daga, og móðir
mín heitir Anna Sigurðardóttir Njarðvík.
Þegar ég var fjögurra ára fórst faðir minn
með Goðafossi héma úti á Faxaflóa. Stuttu
seinna keypti móðir mín hótelið í Borgar-
Svanhildur með stallsystrum sínum í fegurðarsamkeppni sem haldin var á Miami
Beach í Florida. Svanhildur situr fyrir miðju, en fyrir aftan hana er hinn kunni
trommuleikari Gene Krupa, sem nú er látinn.
Og auðvitað lét ég slag standa og ákvað
að vera með. En útkoman varð nú öll önnur
en ákveðið hafði verið, því ég varð númer
fímm. Og ég varð náttúrulega fyrir ægileg-
um vonbrigðum — þetta var hrikalegt áfall
eins og þú getur nú rétt ímyndað þér. Ég
fór heim eftir þessi ósköp og leið hálf illa,
sem von var. En skömmu seinna hringdi
forsvarsmaður keppninnar í mig og spurði
hvort ég vildi fara í „Miss Universe“-keppn-
ina í stað þeirrar sem varð númer tvö og
það varð úr að ég gerði það og fór til Miami
Beach á Fiórída. í þá daga fékk maður
engin verðlaun né fatnað til fararinnar því
allt varð ég að kosta sjálf nema ferðina og
uppihaldið meðan á keppninni stóð. Reyndar
fékk ég 100 dollara þarna úti og fyrir þá
keypti ég mjög fallegan kjól sem ég notaði
í lokakeppninni. En auðvitað var ég aura-
laus og fyrirkomulag sjálfsagt allt annað
heldur en nú á dögum."
Það kemur fram í samtali okkar, að Svan-
hildur kynntist engum náið af þeim sem
þátt tóku í keppninni með henni, en henni
er enn hlýtt til gæslukonunnar, sem sá um
þær fegurðardísimar, og segir hana hafa
verið mestu indæliskonu.
„Satt best að segja fannst mér ekkert
þægilegt að standa í þessu keppnis„stússi,“
á sömu „uppskriftinni" þó misvel gangi að
ná góðum árangri.
„Auðvitað skiptust á skin og skúrir í
mínu hjónabandi eins og hjá mörgum öðr-
um, en „skinin" voru fleiri og áhrifameiri
en skúrimar og þar kom að það stytti alveg
upp og ég held að mér hafi aldrei liðið eins
vel og núna. Við hjónin skiljum hvort annað
ágæta vel og metum hvort annað — okkur
kemur yfirleitt ákaflega vel saman og emm
góðir féiagar. Hjónaband er fyrirtæki sem
verður að reka vel ef það á að skila arði.
Ég hef aldrei haft þá skoðun að hjónaband
geti liðið áfram eins og ljúfur draumur, síður
en svo. Fólk verður að leggja sitthvað af
mörkum svo vel fari. Og þú mátt hafa það
eftir mér að ég búi í farsælu hjónabandi."
SVANHILDUR SYNGUR ENNÞÁ
En nú víkjum við talinu aftur að söngnum
og tónlistinni. „Við emm ennþá að spila og
syngja fyrir fólk, aðallega á árshátíðum eða
öðmm einkasamkvæmum. Og mér finnst
það mjög skemmtilegt og eiginlega
skemmtilegra núna heldur en hér áður fyrr,
því þá var svo mikið að gera, reyndar of
mikið, það var aldrei friður. Samt var nú
oft gaman; þetta starf er þannig — getur
verið fjölbreytt og skemmtilegt. Einu sinni
Notalegt að vita af
góðri og spennandi bók
4