Alþýðublaðið - 13.02.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Rafstöðvar til söln.
Rafstöðin á Vífilstöðum er til sölu; 15 hestafla Dieselmótor og
IO hest fla varsmótor (Daamótor), rafvé! 15 hestafla ásamt mælatöflu
og mælum og rafgeymir 135 amper&tuuda. Ennfremur er rafstöðin á
Lauganesspítaia til sölu: 6 hestafla mótor með rafvél og töflu og lé-
legum rafgeymi, M*nn snúi sér’til Guðmuodar J. Hlíðdals, verkfiæð-
ings í R ykjavík, eða beint tii ríkisftjórnarinnar.
Líkkistuvi nnustofan
á Laugaveg 11
annast jarðarfarir að öllu leyti fyrir
lægra verð en þekst hefir undanfarið.
Helgi Helgason. — Sími 93.
stöð þess f Poldhu, sé lækkuð úr
2 »h 6d ofan i i sh. 2 d. orðið
{að viðbættu gjaldi til skipsins,
sem vanalega er 4 d )
— 237 þrep eru upp á efsta
pallinn i minnisvarða W^iter Scott
í Edinborg, eða svo sagði maður
blaðmu sem var að koma frá út
löndum um daginn.
— Búist er við að verkamanna
flokkurinn brezki h-fi yfir 400
frambjóðendur vtð næstu kosn
ingar. t brezka parlamentinu eiga
alls 602 þingmenn sæti, þegar ír
land er dregið frá.
Hjálparatðð Hjúkrunarfélagsmt
Líkn er opín sem hér segir:
Minudaga . . kl II—12 f. h
Þriðjudaga . . — 5 — 6 a. h
Miðvikudaga . . — 3 — 4 e k
Föstudaga ... — 5 — 6 e. k
Langardaga . — 3 — 4 e h.
Bjúkrasamlag Reykjaríknr.
Skoðunarlækntr próf. Sxm. Bjara-
héðinsson. Laugaveg n, kl. 2—3
e. h.; gjaldkeri ísleifur skólastjóri
Jónsson, Bergstaðastræti 3, sam
lagstími kl. 6—8 e. h
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
GÖDgUBtafur merktur,
hefir verið tekinn í misgripum í
Bárunni á föstudagskvöldið. Skii-
ist á afgr Alþbl.
011um ber saman um, að
bezt og ódýrast sé gert við gumrrsí
stfgvél og skóhiifar og annan
gummi skófatnað, einnig að bezta
gummí iímið fáist á Guinmf
vinnustofu Rvíkur, Laugaveg 76
Fátæikur steinsmiður, sem
að vanur er legsteinasmfði getur
fengið dálitla atvinnu. A. v. á.
Drengjaklossar á 8 kr.
parið fást a Vitsst II (kjallaranum)
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðrilcsson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Edgar Rice Burroughs'. Tarzan.
stöðugt ónáða nágrenni kofans. En vegna þess, að hann
hafði ætíð með sér byssu og skambyssu, óttaðist hann
þá Iítið, nú orðið.
Hann hafði styrkt gluggaverjurnar og búið til svo á-
gæta hurðarloku, að hann óttaðist ekki árásir villidýra
á kofann meðan hann var á veiðum.
Fyrst 1 stað skaut hann mikið af villibráð út um
gluggana, en smám saman lærðu dýrin að óttast grenið
sem sendi þrumur í allar áttir út frá sér.
I tómstundum sínum las Clayton. StuDdum las hann
hátt fyrir konu sína úr bókunum, sem hann hafði flutt
með sér. Meðal þeirra voru margar barnabækur —
myndabækur, stafrófskver og lesbækur — því þau vissu,
að barnið þeirra mundi verða svo gamalt, áður en það
kæmi til Evrópu, að það hefði gagn af þeim.
Oft skrifaði Clayton í dagbók sína, sem hann vand-
ist á að rita á frönsku. í henni skýrði hann frá því,
sem á daga þeirra dreif. Bókina geymdi hann í dálitl-
nm járnkassa.
Ári eftir að sonur háns fæddist leið lafði Alice að
næturlagi út af eins og ljós. Hún fékk svo hægt andlát,
að Clayton var langan tíma að átta sig á því, að hún
væri dáin.
Hann var lengi að komast að því, hve ástæður hans
væru í raun og veru óttalegar, og það er vafasamt að
hann f sorg sinni hafi nokkurn tíma gert sér fyllilega
ljóst, að ábyrgð hans margfaldaðist gagnvart ómálga
barninu, eftir fráfall móðurinnar.
Seinasta línan f dagbókinni var skrifuð morguninn
sftir andlát konunnar, og hún segir ljóslega frá sorg
hans og þjáningum, þar sem hann stendur nú einn
uppi og þarf að sjá fyrir hvítvoðungnum, hÚD er stutt,
en hún segir meira en heil bók:
.Barnið mitt grætur sáran eftir mat. — Ó, Alice,
Alics, hvað á eg að gera?“
Og þegar John Clayton skrifaði síðasta orðið, hætti
hendi hans að eilífu að skrifa, höfuð hans hné mátt-
vana fram á útréttar hendurnar, sem láu fram á borðið,
sem hann með svo mikilli fyrirhöfn hafði smíðað handa
ástvinunni, sem lá nú bleikur nár 1 rúrnmi við hlið hans-
Langan tfma rauf ekkert dauðakyrð skógarins nema
sárt kvein barnsins.
IV. KAFLI.
Aparnir.
í skógi hæðarlandains mílu frá hafinu var Kerchak
gamli, apinn, æfareiður og hoppaði milli þjóðar sinnar.
Ungu og léttu aparnir klifruðu upp 1 trjátoppana til
.þess að komast undan bræði hans, og þeir hættu lífi
sínu út á greinar, sem varla héldu þeim uppi, fremur
en að eiga það á hættu, að verða fyrir barðinu á Ker-
chak, þegar hann óð berserksgang.
Hin karldýrin fóru í ýmsar áttir, en ekki fyr en hinn
bálreiði Kerchak hafði bitið flyksu úr bakinu á einum
þeirra.
Ógæfusamur kvenapi misti handfesti á grein hátt
uppi, og datt til jarðar rétt að segja við fætur þorparans.
Hann réðist á hana með öskri miklu, reif með froðu-
fellandi kjaftinum bita úr síðu hennar, og barði hana svo
til dauðs með grein, er hann hafði brotið af tré.