Lesbók Morgunblaðsins - 02.10.1993, Qupperneq 5

Útsýni niður gilið undir klaustrinu í átt til Barcelona.
undir öruggri stjórn
Benediktsbræðranna
sem eru manna viðmóts-
þýðastir og hjálpsamast-
ir undir kjörorðunum:
Ora et labora - þú skalt
biðja, tala og vinna. Eftir
stórmessur dansa Katal-
anar á kirkjutorginu
sardana, óralangan
keðjudans sem er merki
samstöðu og gleði. Yfir
klausturstaðnum sem
unnt er að aka að eftir
fjallvegi eða sækja heim
í strengjabraut (800 m)
gnæfa margir turnanna
á fjallinu eins og ofurút-
gáfa af frægri risakirkju
Gaudís í Barcelona.
Tannhjólabrautir liggja
enn hærra upp og göngu-
stígar hlykkjast um allt
fjallið og þar er hægt að
huga að gömlum einsetu-
mannastöðum, kapellum,
hlauparar og náttúru-
skoðendur fjölmargir. Af
hátindunum má sjá allt
Pýreneafjöllum í norðri
Costa Brava.
Sanctuo bonauéturaoeiV
ftrucríonciwumo2U5.,í bc quccuo:
rirtutíbus cardtnðlíbus.
Prentun bóka hófst á Montserr-
at um 1490, 40 árum áður en
prentverk var sett upp á Hólum
í Hjaltadal.
frá hvítleitum
til hafs undan
Auðveld aðkoma
Beint flug sumarlangt
til Barcelona auðveldar
mjög heimsókn á Monts-
errat. Frá borginni
ganga hægfara lestir til
nágrannaborganna og
rétt um klukkustundar-
ferð á kláfferjunni upp á
fjallið. Fimm mínútna
svifflug á streng skilar
ferðalanganum að
klaustrinu. Lofthræddir
geta notað bíl eða rútu
frá Barcelona, með eða
án Ieiðsagnar. Nokkurra
klukkustunda dvöl á
Montserrat dugar til þess
að drekka í sig mikið af
umhverfinu og útsýninu
en einn dag eða tvo þarf
til að ganga um fjallið
og kanna það vel. Hvort
tveggja er tímans virði -
næstum skylduför þeim
er heimsækja Barcelona.
Um það getur meðalfjöl-
skylda íslensk vitnáð.
Höfundur er jarðeðiisfræðingur og áhugamað-
ur um ferðalög og fjallamennsku.
Örsaga
eftir RAYMOND CARVER
Aðaltorgið
á Montserr-
at undir
völubergs-
hömrum
fjallsins.
Snemma þá um daginn brá
veðri og snjórinn breyttist
í skítugt leysingavatn. Það
rann í taumum niður litla
rúðuna sem var í axlarhæð
og vissi út í bakgarðinn.
Bílar ösluðu hjá úti á göt-
unni. Þar var farið að
rökkva. Inni var raunar líka farið að rökkva.
Hann var að troða fötum niður í ferða-
tösku inni í svefnherbergi þegar hún kom
í dyrnar.
Eg er fegin að þú ert að fara! Ég er feg-
in að þú ert að fara! sagði hún. Heyrirðu það?
Hann hélt áfram að láta eigur sínar niður
í töskuna. ,
Drullusokkur! Ég er dauðfegin að þú ert
að fara! Hún fór að gráta. Þú getur ekki
einu sinni horfst í augu við mig, ha?
Svo kom hún auga á myndina af baminu
á rúminu og tók hana upp. Hann leit á
hana. Hún þerraði augun og einblíndi á
hann. Svo sneri hún sér við og fór aftur
fram í stofu.
Komdu með þetta, sagði hann.
Þú skalt bara taka saman dótið þitt og
koma þér út, sagði hún.
Hann svaraði engu. Hann gekk frá ferða-
töskunni, klæddi sig í frakkann, litaðist um
í svefnherberginu. Að því búnu slökkti hann
ljósið. Svo fór hann fram í stofu.
Hún stóð í dyrunum að eldhúskompunni
með barnið í fanginu.
Ég vil fá barnið, sagði hann.
Ertu bijálaður?
Nei, en ég vil fá barnið. Ég bið einhvern
að sækja dótið hans.
Þetta barn snertir þú ekki, sagði hún.
Barnið var farið að gráta og hún fletti
teppinu af höfði þess.
Æ, æ, sagði hún og horfði á barnið.
Hann færði sig nær henni.
I guðs bænum! sagði hún. Hún hopaði á
hæli inn í eldhúsið.
Ég vil fá bamið.
Komdu þér út!
Hún sneri sér við, rétti barnið upp í horn
innan við eldavélina og reyndi að halda því
þar.
En hann náði henni. Hann teygði sig
yfir eldavélina og tók föstu taki um barnið.
Slepptu honum, sagði hann.
Farðu, farðu! æpti hún.
Barnið var ijótt í framan og það orgaði.
í ryskingunum felldu þau blómápott sem
hékk innan við eldavélina.
Þá þrengdi hann henni upp að vegg. Var
að reyna að losa greipar hennar. Hann hélt
í barnið og lagðist með öllum sínum þunga.
Slepptu honum, sagði hann.
Ekki, sagði hún. Þú meiðir barnið, sagði
hún.
Ég meiði það ekkert, sagði hann.
Inn um eldhúsgluggann féll ekkert ljós.
Það var nærri myrkur. Hann þjösnaðist á
krepptum fingrum hennar með annarri
hendi og með hinni hendinni þreif hann
organdi barnið upp á handleggnum rétt
neðan við öxl.
Hún fann að tak hennar var losað. Hún
fann að barnið var að ganga henni úr greip-
um.
Nei! æpti hún í sama bili og hún missti
takið.
Hún skyldi ná því, barninu. Hún þreif í
hinn handlegg barnsins. Hún náði taki um
úlnlið barnsins og hallaði sér aftur.
En hann ætlaði ekki að láta laust. Hann
fann að barnið var að ganga honum úr
greipum og kippti þéttingsfast á móti.
Með þessum hætti var málið útkljáð.
Asgeir Asgeirsson þýddi.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 2. OKTÓBER 1993 5