Lesbók Morgunblaðsins - 13.04.1996, Page 9

UNGFRÚ Olympíu-keppnin áríð 1994.
„HUGSUÐURINN“ Bev Francis er
ein þeirra stálkvenna sem hefur
ekki enn hlotið fullkomna náð fyrir
dómurunum þrátt fyrír að hafa skor-
ið sig mikið niður og farið í ítrekað-
ar fegrunara ðgerðir. (Ljósm.Bill
Dobbins).
ER SÍÐASTA karlavígið fallið? Að
minnsta kosti brosir Joanne Lee sínu
breiðasta. (Ljósm.BiIl Dobbins).
hennar birtust á forsíðu lesbókar stór-
blaðsins New York Times. Skömmu síðar
gerði dagblaðið Daily News, rabbstjórnand-
inn Geraldo, Newsweek og sjónvarpsstöðin
CNN atburðinum skil. Fyrirhugað er mál-
þing með ýmsum skærustu menningar-
stjörnum Bandaríkjanna í apríl 1997, og
standa líkur til að Nýja samtímalistasafnið
í New York muni taka stálkonuna til gagn-
gerrar umíjöllunar.
Glæpur Og refsins
En því skyldi kona eins og Fierstein leggja
þetta á sig? „Hvers vegna stunda menn
kappakstur og keyra um á 300 kílómetra
hraða, eða klifra upp snarbratta kletta og
fórna lífi sínu og limum til að ná takmark-
inu?“ spyr hún á móti. „Ég lyfti til að verða
Á FYRSTU árum vaxtarræktar
kvenna var keppendum hannað að
kreppa hnefann þegar þeir spenntu
upphandlegginn. Það þótti dömu-
legra að glenna fingurna út í loftið.
Danielle LeRoy áríð 1995.
sterk, til að komast þangað þar sem ég hef
aldrei verið áður, og kannski enginn á und-
an mér. Ég lyfti til að losna frá hversdags-
leikanum, úr ánauð hinnar hefðbundnu feg-
urðarformúlu. Vaxtarrækt kvenna snýst
nefnilega um mikilvægari mál en bara
vöðvastærð eða ákveðið útlit. Þetta er spurn-
ing um hvort konur hafí rétt til að hafa það
sköpulag sem þeim hentar án þess að sæta
refsingu.“
Vaxtarræktin er Fierstein eldheitt bar-
áttumál. Jafnréttismál: „Kvenþjóðin lætur
of auðveldlega að stjórn. Hún hefur skoppað
á milli þess að fíta sig og grenna til að
falla ættfeðraveldinu í geð. Einu sinni þótti
glæsilegt að vera holdmikill. Það bar vott
um auðlegð og völd, eins og sjá má í mál-
verkum Rubens. Nú ber það vott um aum-
ingjaskap. Konur, rétt eins og karlar, eru
misjafnlega vaxnar að eðlisfari, og það er
því glæpsamlegt að ætla þeim öllum að
passa í sama mót. Samt hefur þeirri grann-
vöxnu mest verið hampað síðustu tvær ald-
irnar. Hún hefur verið upphafín á kostnað
hinna sem þvingaðar hafa verið til að líkja
eftir henni. Af augljósum ástæðum, hún er
jú meðfærilegri. Þrátt fyrir mikla fordóma
í garð annarra kvenna, sérstaklega þeirra
feitu, viðurkennir samfélagið þær upp að
vissu marki. Allar nema stálkonuna. Hún
þykir vart mennsk. Algjört „frík“.“
„Fegurðarsamkeppnir myndu seint þríf-
ast ef ákveðin, og ákaflega einhæf, tegund
af fegurð væri ekki höfð í hávegum. Fegurð-
ardrottningin vinnur af því hún er dæmd
fríðust, mesti hasarkroppurinn, rétt eins og
um óhagganlega staðreynd væri að ræða.
Hvernig væri komið fyrir tískukóngunum
ef þeir gætu ekki veifað staðlaðri fegurðar-
ímynd framan í kvenpeninginn sem allir
verða að kaupa? Nei, hin raunverulega feg-
urð kvenlíkamans liggur í fjölbreytileika
hans. Vöðvahátíðin mín var ekki venjuleg
vaxtarrækarkeppni eða kraftlyftingar-
mót. Það voru engir dómar felldir. Henni
var fyrst og fremst ætlað að efla þann
skilning, að líkami konunnar eigi að vera
eins og henni best þóknast sjálfri. Marg-
ar stálkonur hafa þróað líkama sinn sem
næst út að endimörkum möguleika hans.
Og þar með hafa þær sýnt og sannað að
konur geta brotist úr þeim fjötrum sem lagð-
ir hafa verið á þær á öllum sviðum mannlífs-
ins.“
Höfundur er listfræðingur.
KRISTJÁN ÞÓRÐUR HRAFNSSON
Heimsókn
Þú situr við borðið. í bakgrunni er hvítur veggur.
Birta að utan. Úr katlinum tekur að rjúka.
Og þú talar um vin þinn og hugsi við hlustir leggur
er hrósa ég bók sem í gærkvöldi ég var að Ijúka.
Þú ert glaðlynd og öðru hverju fæ ég að heyra
hlátur þinn. Gegnum Ijósbrúnt hárið þú strýkur.
Og þú lætur mig skipta um skoðun, og færð þér meira
af skúffuköku, og talinu að sjálfri þér víkur.
Og þú minnist á reynslu sem þú eigir mikið að þakka
og á þörfina að vera, þótt andstreymi sé að mæta,
trúr sinni köllun. - Svo klæðist þú skóm og jakka.
Það er kvöldsól og fólk úti í görðum að hreinsa og bæta.
Og ég hugsa er þú gengur burt, hverfur úr augsýn minni,
um þá hamingju sem má finna í veröldinni.
Höfundur er skáld í Reykjavík.
ERLINGUR HÓLM VALDIMARSSOIM
Munnlegur sagnaflutning
ur um Möggu í flutningi
Ella sprella frá Stóralæk
Ljóð um hana yrði að vera eins og ópera
sem brestur á með látum + djöfulgangi
en á þó sína mjúku kafla
„týpískt“ Ijóð sem líkti henni við nýútsprungna rós
passaði ekki
þvírósfölnar
en aldrei hún
oglýsingin að vindurinn blási ígegnum sítt Ijóst hárhennar
væri út íhött
þvíhún erstutthærð
Ég og Umbi Roy
Við sitjum fyrir utan kaffi París með öl í hendi (50 cl)
með sólgleraugu á nefbroddunum njótum við sólarinnar
ískamma stund beinist athygli okkar að manni
sem flokkast ekki undir normið og situr á bekk
skammt frá okkur
með andlitið hruflað og sárabindi
um vinstri höndina sýpurhann á pilla
og í einhverju bjartsýniskasti teljum viðokkurtrú um
að til séu stúlkur sem elska okkur
UNNUR SÓLRÚN BRAGADÓTTIR
Ástin
Hve Ijúft var að sofna við sönginn þinn
svífa í draumaheiminn inn
á mosakoddanum mjúka
enn ég lófann þinn funheita finn
sem fór svo blítt um líkama minn
í myrkrinu frostlaufin fjúka.
Við eignuðumst draum í dálitla stund
í djúpri laut okkar ástarfund
með gljúfrabúann á gægjum.
Við bæði sofnuðum sætan blund
svifum til stjarnanna létf í lund
á leiðinni sáðum við fræjum.
Þá kom frostið svo fímbulkalt
það frysti drauminn og lífíð allt
þér var aldrei leyft að vakna
augun grétu, ástin svalt
ég elskaði þig nú þúsundfalt
um eilífð ég mun þín sakna.
Þú komst inn í líf mitt sem lofsöngur tær,
sem Ijós í myrkri, svo undur skær
ég aldrei ástin mín gleymi
draumurinn okkar dó í gær
dagurinn bjarti sem báðum var kær
er nú barn í öðrum heimi.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 13.APRÍL1996 9