Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1997, Side 6

Morgunblaðið/Árni Sæberg
ÞURIÐUR Pálsdóttir söngkona
BRAUTRYÐJANDI
í ÍSLENSKU SÖNGLÍFI
Þuríður Pálsdóttir söngkona verður sjötug á þriðj u-
c lag og ætla Söngskólinn og Þjóðleikhúsið þá að
gleðja hana með viðamikilli söngskemmtun í opnu
1 iúsí í Þjóðleikhúsinu. Eftir 30 ára söngkennslu er
flest af þessu fólki, einsöngvarar og kórafólk,
nemendur hennar. Auk þess ó hún sjólf glæstan
söngferil, m.g. í 28 óperum. Þuríóur er brautryój-
andi í íslensku sönglífi og hefur þekkt nær alla
7
upphafsmenn í okkar stuttu tónlistarsögu. ELIN
PALMADOTTIR komst að því að Þuríður er með ís-
lenska tónlistarsögu fró upphafi ó prjónunum.
Ekki verður tölu komið á þann
Qolda íslenskra söngvara sem
Þuríður hefur komið til þroska
enda hefur hún verið tónlistar-
kennari við Tónmenntaskóla
Reykjavíkur og Tónlistaskól-
ann í Reykjavík í fyrstu og
yfirkennari Söngskólans í
Reykjavík frá stofnun hans 1973. Kennt þar
söng, kennslufræði, íslenska tónlistarsögu
og stýrt óperudeild skólans með meiru. Er
núna með kennaradeildina og að auki um
tug einkanemenda. Það verða því áreiðanlega
margir sem vilja gleðjast með henni að kvöldi
afmælisdagsins 11. mars og koma í Þjóðleik-
húsið. En það er öllum fijálst og engir boðs-
miðar.
„Mér finnst yndislegt að kenna, enda er
ég búin að fá geysimikla reynslu. Kennsla
er mjög krefjandi. Söngkennari þarf að hafa
næma heyrn og gerþekkja þetta hljóðfæri
sem röddin er. Vita hvernig hver einstakling-
ur myndar tóninn. Þekkja líffræðilega mynd-
un hans og framburðinn til að geta leiðrétt.
Það er svo abstrakt að kenna söng. Þar er
enginn eins fremur en í útliti. Það er gífur-
leg vinna.“
Þuríður er á sjöunda tímanum nýkomin
heim í notalegu nýju íbúðina sína í svo-
nefndu Gimlishúsi, þreytt eftir viðstöðulausa
kennslu allan daginn. Samt full af ahuga á
því sem hún hefur verið að gera. Á meðan
hún hitar kaffíð skoða ég myndirnar á veggj-
unum, m.a. fallegar myndir eftir Þuríði sjálfa.
Hún ætlaði upphaflega að verða listmálari,
hafði teiknað frá bamæsku og fór í Mynd-
lista- og handíðaskólann. Eina sýningin á
verkum hennar var fyrir fáum árum í Söng-
skólanum. Söngurinn varð ofan á. Hún hafði
líka byrjað að syngja snemma og reyndist
hafa næmt tóneyra.
„Ég var óskaplega söngelskt barn, vildi
helst ekki gera annað en að syngja. Það
þótti ekkert merkilegt í mínu umhverfi.
Mamma spilaði á píanó og kenndi heima.
Og pabbi spilaði alltaf. Hljóðfærið var of
upptekið til að ég kæmist þar að. Þau kenndu
mér ekki sjálf. Katrín móðursystir mín Viðar
kenndi mér og á því heimili var líka alltaf
músík þegar maður kom þar. Ég spilaði allt
sem ég hafði áhuga á. Til dæmis spilaði ég
allt sönglagahefti Schumanns án þess að
vita nokkuð hvað þetta var. Á unglingsárun-
um fór ég að spila Stephan Foster og fleira
slíkt og söng með. Þá sagði mamma allt í
einu: Þú hefur fallega rödd, Níní! Ég byijaði
snemma að að syngja í kórnum hjá Jóhanni
Tryggvasyni. Og ellefu ára gömul söng ég
einsöng í útvarpi."
Sama árið og Þuríður fór í Handíðaskól-
ann 16 ára gömul lenti hún hjá Victor Ur-
bancic, eins og hún orðar það. Kom þar inn
í Tónlistarfélagskórinn í dagskrána
„Myndabók Jónasar Hallgrímssonar", sem
Páll ísólfsson faðir hennar stjómaði og
Halldór Laxness setti saman textana. Þar
söng Þuríður Kossavísurnar, sem verða
fluttar á afmælishátíðinni á þriðjudag.
„Þetta var svo skemmtilegt. Þar með var
ég dottin í að vilja leggja fyrir mig söng,“
segir Þuríður.
Hún stefndi á Royal Academy of Music í
London og fór af krafti að undirbúa sig fyr-
ir inntökuprófið. Æfði sig stíft á píanóið og
hljómfræði hjá dr. Urbancic. í inntökuprófinu
söng hún þijú Schumanns-lög, spilaði Beet-
hoven og leysti tónfræðidæmi. Inntökuprófið
tókst mjög vel og hún komst inn í kennara-
deildina en uppgötvaði þá að hún var ófrísk.
Örn Guðmundsson unnusti hennar var að
ljúka námi í Háskóla íslands. Þá var ekki
hægt að vera ófrísk, ein og mannlaus, í skóla.
„Ég sneri við heim og ætlaði aldrei að syngja
meira. Ég hugsa að ég hefði ella aldrei kom-
ið heim. Mér gekk vel, það er ekki annað
hægt að segja.“
Næm á músilc
Pabbi hennar hvatti hana og hún sótti um
inngöngu í Utvarpskórinn. Þá var teningnum
kastað. Þuríður byrjaði strax að syngja ein-
söng víða, með Tónlistarfélagskórnum undir
stjórn Urbancics og með Útvarpskórnum
undir stjórn Róberts A. Ottóssonar. „Ég
lærði mikið af þessum snillingum. Ég hefi
búið að þeirra kennslu fram á þennan dag,“
segir hún. Og fyrr en varði var Þuríður far-
in að syngja stór verk í kirkjum. Mörgum
er t.d. minnisstæður söngur hennar á hveiju
aðfangadagskvöldi í Dómkirkjunni. Hún var
orðin landsþekkt áður en hún fór út til náms
á Ítalíu. Maður verður alveg undrandi á hvað
þetta var fínt þegar maður heyrir það nú í
upptökum.
6 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS — MENNING/LISTIR 8. MARZ 1997