Lesbók Morgunblaðsins - 17.04.1999, Blaðsíða 17

VIKUPLATTARNIR eins og ég kalla
krossviðsplötumar em beint fram-
hald af dagplöttum sem ég gerði í
fyrra og sýndi í Nýlistasafninu," segir
hann þar sem hann stendur fyrir framan
verkið sem hann kallar 1998. Það er myndað
af krossviðsplötum sem eru allar jafn stórar,
þaktar með blýanti, þar sem spretta upp hin
ýmsu form í teikningunni. „Þetta eru sjálf-
sprottnar teikningar þar sem táknin sjálf
skipta ekki aðal máli heldur athöfnin sem
mælieining," segir hann.
„Eg byrjaði að teikna á miðju hvers platta
án þess að hafa fyrirfram gefna hugmynd, svo
byrjaði eitthvað að koma í ljós - og ég elti
það,“ heldur hann áfram. „Samt eru formin
skýr og sum eru mjög hversdagsleg. Líta út
eins og blóm eða minna á tákn sem við þekkj-
um flest. Önnur eru eins og holur eða svarthol
og nokkrir plattanna eru alveg svartir. Eg
vann þetta þannig að ég byrjaði að þekja nýj-
an platta á sunnudegi og endaði á laugardegi,
þannig vann ég á hverjum degi.
Megin ramminn um verkið er tíminn, tím-
inn eins og við mælum hann eftir almanakinu
og svo tíminn eins og við lifum sjálf í honum.
Eg er tíminn. Þú ert tíminn. Við getum til
I dæmis mælt tímann í þeim texta sem þú ert
að skrifa núna, hann getur verið stuttur þessi
texti, hann getur verið langur. Textinn er ein-
hvers konar skjalfesta á veru þinni í tímanum.
Og þegar ég fór í ferðalög tók ég platta með
mér, þannig liðu þeir með mér.“
Raðaði plöttunum upp
eftir timatalinu
„Eg lít á þetta sem skúlptúr," segir hann og
; bendir í átt til verksins en plöttunum hefur
hann raðað á hallandi borð á einum vegg sýn-
ingarsalarins. „Ég raðaði þeim upp eftir okk-
ar sameiginlega tímatali. Þar sem eru mán-
aðamót stendur vikuplattinn einn og sér. Þess
vegna verður til þetta mynstur í uppröðun-
inni.“ Hann grípur einn plattann og sýnir við-
mælanda sínum að aftan á hann er skráð ná-
kvæmlega hvenær hann var gerður.
„A sýningunni í Nýlistasafninu sem var á
síðastliðnu ári raðaði ég dagplöttunum öðru-
vísi upp. Þar voru þeir settir upp á mjóar hill-
ur og fólk gat flett þeim eins og um dagbók
væri að ræða. Með þvi að skoða verkið gátu
sýningargestirnir rifjað upp árið 1997 á sinn
hátt. Þannig var árið ennþá til þótt liðið væri.
I skúlptúrnum sem ég sýndi í fyrra var ég
með tólf millimetra þykkar krossviðsplötur og
voru þær í stærðinni tólf sinnum tólf senti-
metrar," segir hann og fer að útskýra hagnýtu
hliðina á verkinu. „Núna er ég með tuttugu og
eins millimetra þykkar plötur sem eru tuttugu
og einn sentimetri á kant. Rúmtak vikunnar nú
er því svipað og var í fyrra en hver platti er
þykkari nú sem takmarkast af því hvernig
krossviðsplöturnar era framleiddar."
Minningabrot sem hsegt er
að hengja upp á vegg
Við höldum áfram að tala um hagnýta hluti
eins og sölu á skúlptúr eins og þessum sem
hann sýnir í Ingólfsstræti 8. „Ég lít á þetta
verk sem einn skúlptúr en hver platti er sjálf-
stætt verk eins og minningarbrot sem hægt
er að hengja upp á vegg. Við setjum ekki að-
eins upp á vegg hluti sem hafa skreytingar-
gildi heldur viljum við líka hafa hluti sem fela
í sér góða hugmynd."
Við hliðina á þessu verki gerði ég brauð fyr-
ir hvern dag ársins og eru þau merkt með litl-
í heilt ár skráði Gretar Reynisson myndlistarmaður
hugsanir sínar á krossviðsplötu með blýanti. Hann byrj-
aði á sunnudegi og endaði gerð plötunnar á laugar-
degi. Þannig myndgerði hann tímann og veruna í eitt
ár. Afrakstur þessarar vinnu sýnir hann í Galleríi Ing-
ólfsstræti 8. HILDUR EINARSDÓTTUR ræddi við höfund-
inn um vinnuferlið og hugmyndina að baki verkinu.
um miða með dagsetningu þess. Þegar búið er
til brauð handfjatlar maður þau á ákveðinn
hátt og notar sömu handtökin í hvert skipti.
Þegar brauðið harðnar verður það eins og
bein viðkomu," segir hann og tekur eitt og
sýnir viðmælandanum. „Finndu hvað brauðið
er orðið hart og kalt. Þau minna á fornleifar,
uppgröft liðins tíma. Ég hef því brauðin inni í
skáp eins og fornleifar eru geymdar í á þjóð-
minjasafni. Allt er forgengilegt. Brauðið er
mjúkt og ferskt að morgni en er orðið hart og
kalt að kveldi.
„Já, ég er nokkuð upptekinn af tímahugtak-
inu,“ svarar hann aðspurður. „Það er rétt hjá
þér að það kemur einnig fram í verki sem ég á
á sýningu Myndhöggvarafélags Reykjavíkur,
Strandlengjunni, og ég nefni Stikur. I því
verki tók ég áatal mitt frá landnámi og setti á
endurskinsmerki vegastika. Þetta er hugsað
þannig að ljós ökutækjanna sem aka hjá
myndi endurskin eina örskotsstund. Eins er
hægt að rifja upp árið í fyrra í gegnum
vikuplattana, líta til baka á eitthvað sem er
horfið."
BRAUÐ fyrir hvern dag ársins.
Morgunblaðið/Sverrir
BJÖRG Þorsteinsdóttir. í bakgrunni er verið að setja upp eitt verka hennar.
Anddyri Hallgrímskirkju
MÁLVERK
BJARGAR .
I ANDDYRI Hallgri'mskii'kju verður
opnuð sýning á sex málverkum eftir
Björgu Þorsteinsdóttur myndlistarmann
á morgun, sunnudag, kl. 12.15. Mynd-
irnar eru flestar unnar á þessu ári og
eru gerðar með akryllitum á striga.
Einnig verða fjórar vatnslitamyndir eft-
ir Björgu til sýnis í safnaðarsal kirkj-
unnar.
Björg stundaði myndlistarnáin í
Reykjavík, Stuttgart og París. Hún hef-
ur haldið fjölda einkasýninga og tekið
þátt í samsýningum hér heima og er- '
lendis. Síðustu einkasýningar Bjargar
voru í Hafnarborg, menningar- og lista-
stofnun Hafnarfjarðar og í Galleríi ís-
landi í Ósló 1998.
Sýningin er opin daglega frá 10-18
og stendur út maí.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 17. APRÍL 1999 1 7