Lesbók Morgunblaðsins - 06.11.1999, Page 4

FERÐASAGA ELSU SIGFUSS
Elsa Sigfúss söngkona fór
í tónleikaferð um Norður-
land sumarið 1933 og
hélt dagbók. Hér er grip-
ið niður í dagbókina, en
með í ferðinni var fjöl-
skylda Elsu, foreldrar
hennar, Sigfús Einarsson
og Valborg Einarsson,
ósamt systkinum Elsu,
Einari og Lilli.
Við Lilli erum farnar í hátt-
inn. Herbergið er lítið og
sætt kvistherbergi, minnir
helst á herbergi í dúkku-
húsi. Veggfóðrið er rautt á
lit, á hilluköntum eru hvítar
blúndur og á veggjunum
hanga litlar skemmtilegar
myndir. Kumið mitt er, eins og venjulega
þegar ég fer út á land, of stutt. Lilli er hærri
en ég og verðum við kannski að skipta; ég
verð að reyna að láta fara eins vel um mig og
mögulegt er.
Við fórum frá Reykjavík kl. 8V2 í morgun,
keyrðum fyrir hinn fagra Hvalfjörð og
snæddum morgunverð í Vatnaskógi, úti í
grænni náttúrunni. Leiðin gegnum Skorra-
dal var einnig mjög falleg, leið sem sneiddi
milli ilmandi birkitrjáa. Fjöllin skörtuðu sínu
fegursta; vart hægt að hugsa sér betra veður
til að njóta þessarar fegurðar. Við vorum nú í
Borgarfirði, einum af fegurstu fjörðum
landsins. Þegar við keyrðum yfir brúna á
Gljúfursá notaði ég tækifærið og tók mynd af
þessari fallegu á sem rennur í djúpu gljúfri.
Á milli klettana vex birki. I Norðurárdal
keyrðum við gegnum hraun sem breiddi sig
yfir stórt svæði. Landslagið var mjög áhuga-
vert og allt öðru vísi en við höfðum séð fram
að þessu. Kiukkan fjögur komum við að
Hvammi; bæ í Norðurárdal sem er í eigu
manns sem við þekkjum; að sjálfsögðu var
boðið upp á kaffi. - Frá Norðurárdal keyrð-
um við yfir Holtavörðuheiði, mikla heiði, og
var skyndilega skollið á með hræðilegri þoku.
Vegurinn var hræðilegur, Einar og bflstjór-
inn urðu að fara út úr bflnum og setja á keðj-
ur svo við kæmumst yfirleitt eftir foraðinu,
sem vegurinn var. Það tók okkur rúma tvo
tíma að komast yfir heiðina. Við vorum glöð
og ánægð þegar við komum um tíu leytið til
Hvammstanga.
20.6. Hv.
Var vakin kl. 8. Þegar við ætluðum af stað
fór bíllinn ekki í gang, pabbi, ég og Einar
urðum að ýta honum langan veg - Leiðin sem
við fórum nú var frekar einsleit, og einnig var
þoka, en eftir tveggja tima akstur fór að birta
og um leið varð landslagið fegurra (mjög
brött brekka tók okkur upp á fjall þar sem
við höfðum stórkostlegt útsýni yfir hálsinn
sem við höfðum ekið yfir).
(Kl. 11 komum við í litla bæinn Blönduós
og borðum þar hádegisverð á heimavistar-
skóla. Eftir matinn héldum við stax áfram.)
Uppi á fjallinu var vegurinn á nokkrum
stöðum svo slæmur að við urðum að fara út
úr bflnum meðan honum var ekið yfir verstu
pyttina. Næst stoppuðum við rétt áður en við
keyrðum niður í Skagafjörð. Landslagið varð
fegurra og fegurra. Með hin voldugu fjöll og
hin víðáttumiklu grænu tún, bauð Skaga-
fjörður upp á stórkostlega sýn.
Allt í einu tókum við eftir gamalli konu,
sem kom þrammandi eftir veginum klædd
regnjakka og gúmmístígvélum. Hún var með
klút vafinn um höfuðið og hélt á sekk í hendi.
Hún sagðist vera á leið til Blönduóss og að
hún hefði verið á göngu allan daginn. Það var
greinilegt að hún var dauðþreytt. Það mun
áreiðanlega taka hana fleiri daga að komast á
áfangastað ef hún verður ekki svo heppin að
mæta bfl sem getur tekið hana með, en oftast
eru þeir svo yfirfullir að þeir geta ekki tekið
fleiri farþega. - Við vorkenndum þessu
Elsa og ferðafélagar hennar framan við Hótel Ásbyrgi á Húsavík.
hér á Akureyri að ég gæti hugsað mér að búa
hér alltaf. Fagurt umhverfi, skreyttur og vel-
hirtur bær, fólkið lifandi og vinsamlegt.
Eftir hádegisverðinn æfðum við okkur, og
kl. fjögur höfðum við prufu í salnum. Rétt
eftir að við byrjuðum æfinguna skall á
þrumuveður og rigning. Sem betur fer var
„virtúósinn" [bflstjórinn] svo hugulsamur að
hafa upp á okkur og sækja okkur. í kvöld
heimsóttum við lækni.
22.6. Akureyri
Það rignir ennþá í dag en kannski er það
bara gott með tónleikana í huga. I morgun
æfði ég mig heima hjá ungri dömu sem ég
þekki; hún vildi endilega að ég snæddi hjá
henni hádegisverð en „virtúósinn" og
mamma sóttu mig svo það varð ekki að neinu
í þetta skipti. Við æfðum í salnum frá kl. eitt
til hálf fjögur. „Virtúósinn“ sótti okkur og
keyrði okkur heim til Karls en hjá honum
drukkum við miðdegiskaffi. Okkur finnst við
vera forrík við það að vera sótt og keyrð; hef
ekki gert annað allan daginn en að sitja í bfl.
Liggjum nú útaf og hvflum okkur. Lilli og ég
straujuðum kjóla; við verðum að reyna að líta
eins vel út og mögulegt er í kvöld á tónleikun-
um; ég lofaði einnig að krulla hárið á mömhiu
áður en við færum. Kl. níu skellur það á; bara
að það gangi nú vel.
23.6. Húsavík
Tónleikarnir í gær gengu stórkostlega vel.
Mikill sigur; öll þrjú urðum við að flytja
aukalög; stemmningin var mjög góð. Okkur
var boðið út á eftir; þegar við komum heim
urðum við, þrátt fyrir að við vorum bæði
þreytt og syfjuð, að pakka niður því við_ ætl-
uðum snemma af stað næsta morgun. - Á leið
okkar til Húsavíkur sáum við hinn stórkost-
lega foss, Goðafoss. Hér stönsuðum við, og
snæddum kleinumar sem við tókum með
okkur, við undirleik fossins. Ekkert sem við
gerðum hafði möguleika á að yfirvinna kraft
fossins, ekki einu sinni hið kröftugasta lófa-
klapp.
Bý nú á Hótel Ásbyrgi. Herbergin eru
stóríín og rúmin nógu löng. Því miður lítur
bærinn ekki nógu vel út og varla nokkurn
mann að sjá. Kirkjan sem við ætlum að halda
tónleika í í kvöld er mjög falleg, en ísköld
þegar við vorum þar áðan til að prófa hana;
fengum sem betur fer rafmagnsofn inn í her-
bergið sem við dvöldum í þar til við áttum að
syngja eða spila. - Eftir kvöldmatinn stóðum
við spennt og skimuðum í átt að kirkjunni,
sem var handan götunnar við hótelið. Ætli
nokkur komi? Við höfðum ekki miklar vænt-
ingar, en urðum aftur á móti harla glöð þegar
fólkið streymdi inn. Áheyrendur voru stór-
kostlegir. Þeim fannst tónleikarnir hefðu
mátt vera lengri og þótti það leitt að þau
Elsa á hestbaki.
J'fuYHYvtfta.nfy A///j: ^
HK 'y/6'te. h///t Ují't/u ■
uwítjjuutw™' d yUAíJí-1 i -(AI /74r4&uáiL. yajoi/ifact
__ /2/asu4u i /r« frCiM1
2’L/c/tA .(£c.iA oltA /0106. fö/tTVu/ÍA' 0» ý>a^-
'rnm . U/ut J&uy ’tÁ f/Sowi /j
'tUXjcí
Úr dagbók Elsu Sigfúss.
gamla skinni. Ég gaf henni epli og varð hún
við það svo glöð að hún blessaði mig með tár-
in í augunum. Við tókum blessunina sem
góða viðvörun fyrir ferð okkar.
Á leið okkar gegnum Skagafjörð fórum við
fram hjá prestsetrinu. Víðimýrarkirkja er
100 ára gömul, elsta kirkja sinnar tegundar
(altaristaflan er frá 1616). Að utan er hún
klædd torfi; að innan klædd máluðu timbur-
verki. Pabbi lék sálm á hið 80 ára gamla har-
móníum. Það hljómaði dálítið sérkennilega.
Leiðin gegnum Norðurárdalinn var mjög
þreytandi, hún lá í skörpum beygjum með-
fram djúpri gjá. Á Öxnadal lá snjórinn alveg
við veginn, við hefðum getað farið í þetta fína
snjókast þar. Til Akureyrar, næst stærsta
bæjar á íslandi, komum við um tíuleytið um
kvöld. Okkur var stax boðið upp á kaffi hjá
kunningja pabba. Á hótel Gullfossi beið sá er
skipulagði tónleikana okkar til þess að fá
myndir og veggspjöld strax til þess að hengja
upp. Lilli, mömmu og mér var vísað til her-
bergis nr. 4, fínt herbergi með kyndingu,
þvottaskál, innbyggðum skáp o.s.frv. Við hlið
okkar bjuggu drengirnir, þ.e. pabbi og Einar,
skáhallt á móti „virtúósnum" eins og við köll-
uðum hann [bílstjórinn]. Betri bflstjóra hefð-
um við vart getað fengið. Því miður er veit-
ingastaðurinn beint fyrir ofan herbergin
okkar, þannig að á hverju kvöldi heyrum við
hina hræðilegustu jasstónlist fram til klukk-
an hálf tólf.
21.6. Akureyri
Lilli og ég fórum á fætur kl. átta og feng-
um okkur göngutúr. Hittumst öll í morgun-
mat hjá Karli (vinur pabba), gengum síðan
upp í garðinn; hann var ægifagur, með falleg-
um trjám, birki, reyniviði og dásamlegum
blómum. Veðrið yndislegt. Það er svo fagurt
4 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/LISTIR 6. NÓVEMBER 1999